Νικόλ Κίντμαν: Πώς η Αυστραλή σταρ έγινε το απόλυτο «Babygirl» του 2024

Κοιτώντας πίσω σε μια καριέρα που διασχίζει πάνω από τέσσερις δεκαετίες και κρύβει πολλά πρόσωπα και χαρακτήρες στον κινηματογράφο και την τηλεόραση, δεν μπορείς να μην σκεφτείς ότι «αυτή η γυναίκα τα έχει κάνει όλα». Εκπληκτικά όμορφη στη νεότητά της, παγερά στυλάτη στη συνέχεια από τις επεμβάσεις για τη διατήρηση της αιώνιας ομορφιάς στο διάφανο πρόσωπό της, πάντοτε όμως εκπληκτικά επιβλητική, η Νικόλ Κίντμαν, 57 χρονών σήμερα, είναι η πιο πολυσυζητημένη σταρ της χρονιάς, το απόλυτο «Babygirl» του 2024.

Στις συνεντεύξεις της για την προώθηση του ερωτικού θρίλερ της Χαλίνα Ρέιν «Babygirl» που της έδωσε το βραβείο Καλύτερης Ηθοποιού (Κύπελο Volpi) στο Φεστιβάλ Βενετίας, καθώς και υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα – η Κίντμαν επισημαίνει πόσο τυχερή είναι που συνεχίζει ακόμα να πρωταγωνιστεί στο Χόλιγουντ. Δηλώνει πόσο σημαντική είναι αυτή η ταινία που μιλάει για την εξερεύνηση της γυναικείας σεξουαλικής ταυτότητας και έκφρασης. Βεβαίως με διαφορετικούς όρους από τα περίφημα ερωτικά θρίλερ της δεκαετίας του ’80.

Δεν έχει άδικο. Στην πραγματικότητα η Κίντμαν είναι αξιοθαύμαστη για την επίμονη δουλειά της και την διαρκή αναθεώρηση της εικόνας της στην οθόνη, στην οποία εκτίθεται ως ηθοποιός από τα 16 της (η πρώτη αγάπη της ήταν το μπαλέτο). Έχοντας χάσει φέτος τη μητέρα της Janelle, με την οποία ήταν πολύ δεμένη, μοιράστηκε πρόσφατα στους New York Times τις σκέψεις της για τα εμπόδια που παρουσιάζονται στην πραγμάτωση των επιθυμιών μιας γυναίκας, πώς η εκλιπούσα μαμά της, δασκάλα νοσηλευτικής και φεμινίστρια που πάλεψε και κέρδισε τον καρκίνο στα νιάτα της, είχε ανολοκλήρωτες φιλοδοξίες και προβλήματα υγείας να αντιμετωπίσει τα τελευταία χρόνια της ζωής της.

Καμία κορυφή δεν είναι άφταστη

Το σίγουρο είναι ότι για τη Νικόλ Κίντμαν δεν υπάρχει καμία κορυφή που να είναι άφταστη. Το «Babygirl» όσο κι αν το σνομπάρει η κριτική, μπορεί να της χαρίσει την έκτη της υποψηφιότητα στα επερχόμενα Οσκαρ. «Το να είσαι ηθοποιός σημαίνει ότι έχεις ανάγκη να παραμένεις ελεύθερος, ανοιχτός και ευάλωτος. Να μένεις έτσι, να βγάζεις την πανοπλία σου και να λες: Εδώ είμαι», δηλώνει στην αμερικανική εφημερίδα.

Στο σινεμά και την τηλεόραση οι ρόλοι της Κίντμαν είναι πλέον δύσκολο να μετρηθούν. Την αγαπάς ή τη μισείς (έχει πολλούς πολέμιους που δεν της συγχώρησαν ποτέ την αλλαγή στην εμφάνισή της που έκανε το πρόσωπό της ανέκφραστο), είναι μια σταρ για όλες τις εποχές από την «Κρουζιέρα στην άκρη του τρόμου» (1989) και τις «Μέρες κεραυνού» (1990) δίπλα στον Τομ Κρουζ μέχρι τις ερωτικές περιπτύξεις της το 2024 με τον 28χρονο Χάρι Ντίκινσον και τον 64χρονο Αντόνιο Μπαντέρας.

«Προσωπική της επιλογή η ταινία της Χαλίνα Ρέιν, ακροβατεί στο τεντωμένο σκοινί που μας έχει συνηθίσει η χολιγουντιανή πρωταγωνίστρια με τις επιλογές της, μεταξύ της επιτήδευσης και της υπερέκθεσης του αχαλίνωτου φαντασιακού που εφορμά στην επιφάνεια».

Σήμερα βλέπουμε την Κίντμαν σε ένα στυλιζαρισμένο θρίλερ s/m ερωτικών φαντασιώσεων: επιτυχημένη CEO σε εταιρεία της Νέας Υόρκης με δύο κόρες και αξιαγάπητο σύζυγο σκηνοθέτη στο Μπρόντγουεϊ, βάζει την καριέρα και την οικογένεια της σε κίνδυνο όταν ξεκινά μία ταραχώδη σχέση με έναν κατά πολύ νεότερό της ασκούμενο, ο οποίος εκπληρώνει τις ερωτικές φαντασιώσεις της. Εκείνη θέλει να εξουσιάζεται, εκείνος αποδεικνύεται απόλυτα πρόθυμος να το κάνει με αλάνθαστο ένστικτο.

Οπότε; Ναι, η Κίντμαν έχει πολλαπλούς οργασμούς στη μεγάλη οθόνη που ακούγονται δυνατά. Στην ερώτηση αν εκτίθεται, η απάντηση είναι ναι, καθώς οι σεξουαλικές σκηνές δεν έχουν ιδιαίτερη γύμνια αλλά παραστατικό περιεχόμενο. Προσωπική της επιλογή, η ταινία της Χαλίνα Ρέιν ακροβατεί στο τεντωμένο σκοινί που μας έχει συνηθίσει η χολιγουντιανή πρωταγωνίστρια με τις επιλογές της, μεταξύ της επιτήδευσης και της υπερέκθεσης του αχαλίνωτου φαντασιακού που εφορμά στην επιφάνεια.

«Έτοιμη για όλα»

Καμία σχέση το «Babygirl» με τα «Μάτια ερμητικά κλειστά» (1999, Eyes Wide Shut) του Στάνλεϊ Κιούμπρικ που στο κατώφλι της χιλιετίας του 2000, έβαλε τους Νικόλ Κίντμαν και Τομ Κρουζ να πρωταγωνιστούν σε μία σημειολογική μελέτη πάνω στη «μόλυνση» των ηθών και τελικά τον θάνατο του έρωτα και το άδοξο τέλος του δυτικού πολιτισμού, τοποθετημένη στη Νέα Υόρκη. Τα χριστουγεννιάτικα πάρτι της μίας και της άλλης ταινίας διαφέρουν.

«Δεκάδες ρόλοι ξεχωρίζουν στην καριέρα της σταρ, κάποιοι από αυτούς ταιριάζουν με τη βιτσιόζικη εικόνα της που αναδεικνύεται στην ταινία της Χαλίνα Ρέιν».

Αν στα «Μάτια ερμητικά κλειστά» το πάλαι ποτέ ζεύγος Κίντμαν-Κρουζ βρέθηκε να κολάζεται χριστουγεννιάτικα και να ερωτοτροπεί με τρίτους, στο «Babygirl» η Κίντμαν βρίσκεται να παρακολουθεί από μακριά το αντικείμενο του πόθου της φοβούμενη την έκθεση στον επαγγελματικό της περίγυρο. Δεν συγκρίνουμε ταινίες – τα δύο φιλμ απέχουν πολύ σε ουσία και περιεχόμενο – μόνο παρατηρούμε κινηματογραφικά γεγονότα. Και στις δύο περιπτώσεις, η Αυστραλέζα σταρ πρωταγωνιστεί σε μία αλληλουχία διαφορετικών εξομολογητικών φαντασιώσεων.

Δεκάδες ρόλοι ξεχωρίζουν στην καριέρα της σταρ, κάποιοι από αυτούς ταιριάζουν με τη βιτσιόζικη εικόνα της που αναδεικνύεται στην ταινία της Χαλίνα Ρέιν. Αν η συνεργασία του πάλαι ποτέ ζεύγους Κίντμαν-Κρουζ στο υπαρξιακό, ερωτικό θρίλερ του Κιούμπρικ στάθηκε σταθμός στις καριέρες και των δύο, μία διαπίστωση είναι ότι η Κίντμαν στα μετέπειτα χρόνια της επαγγελματικής της δραστηριότητας, τόλμησε να πάρει πάνω της γυναικείους χαρακτήρες με έντονη και τολμηρή γραφικότητα. Τόλμησε επίσης και να συνεργαστεί με νέους δημιουργούς, που την ξεβόλεψαν από το καλούπι της ακριβοθώρητης σταρ, όπως ο Γιώργος Λάνθιμος στην κλινική περιήγησή του στην τραγωδία της Ιφιγένειας με το «Θάνατο του Ιερού Ελαφιού» (2017).

Ωστόσο οι σπόροι αυτών των φορτισμένων αισθητικά και ερμηνευτικά ρόλων προϋπήρχαν. Μπορεί να τους ανιχνεύσει κανείς στο «Έτοιμη για όλα» («To Die For») του Γκας Βαν Σαντ από το μακρινό 1995, όπου τα δίνει – στην κυριολεξία –  όλα ως αρσιβαρίστρια με μυαλό ξυράφι, που στοχεύει σε καριέρα στην τηλεόραση και δεν διστάζει απέναντι σε τίποτα, ενώ ο Ιταλοαμερικανός σύζυγός της είναι το εμπόδιο που πρέπει να βγει από τη μέση.

Fast forward στο 2004 και η Κίντμαν αναλαμβάνει έναν παράτολμο και αρκετά παρεξηγημένο ρόλο, ως νεαρή χήρα που βλέπει τον σύζυγό της να επανέρχεται από τους πεθαμένους ως 10χρονο αγόρι. H «Γέννηση» («Birth») του Τζόναθαν Γκλέιζερ ως ψυχολογικό θρίλερ προκάλεσε αντιδράσεις, κυρίως για τις σκηνές της Κίντμαν στην μπανιέρα με τον πιτσιρικά Κάμερον Μπράιτ, άδικα μάλλον, καθώς αγνοήθηκε η μεταφορική της διάσταση. Παραμένει μια αξιοπρόσεχτη στιγμή στην καριέρα της ηθοποιού.

Δεν θα λέγαμε το ίδιο όμως για το «The Paperboy» (2012) του Λι Ντάνιελς, όπου η Κίντμαν στη μέση πια ηλικία, βγάζει φλόγες από τα μάτια υποδυόμενη μια Αμερικανίδα επαρχιώτισσα ελευθέρων ηθών, η οποία κρατά δι’ αλληλογραφίας σχέση με έναν θανατοποινίτη στην Αμερική του 1969.

Η γκροτέσκο υπερβολή της ταινίας δεν αφήνει ανεπηρέαστη τη Νικόλ Κίντμαν – εδώ για κάποιους στη χειρότερή της ερμηνεία – η οποία ηδονίζεται στη θέα του φυλακισμένου Ζακ Έφρον σε μία αξέχαστα γραφική σκηνή.

Και φυσικά δεν ξεχνάμε την ψηλόλιγνη σταρ στην τηλεοπτική σειρά «Big Little Lies» (2017) στο ρόλο της Σελέστ που της χάρισε βραβείο Emmy και Χρυσή Σφαίρα.

Η Κίντμαν της μικρής οθόνης συζητήθηκε πολύ σε μια περίοδο που η ίδια επανάφερε την καριέρα της στον ίσιο δρόμο, υποδυόμενη μια σύζυγο και μητέρα επιζώσα ενδοοικογενειακής βίας. Η σειρά είχε πολύ τολμηρές σκηνές σεξ ανάμεσα στην Νικόλ Κίντμαν και στον Αλεξάντερ Σκάρσγκαρντ που υποδύθηκε τον σύζυγό της, ενώ ο ρόλος της ήταν αμφίσημος. Την εποχή του χολιγουντιανού #MeToo ο χαρακτήρας της Σελέστ είχε κάτι να πει, ιδιαίτερα μέσω ενός τόσου επιδραστικού μέσου, όπως η τηλεόραση.

Πολυδιάστατη και επαναστατική

Το Όσκαρ Α΄ Γυναικείου Ρόλου για το ρόλο της συγγραφέως Βιρτζίνια Γουλφ (με την προσθετική μύτη) επιβεβαιώνει σήμερα το ταλέντο της Κίντμαν σε κάθε είδους μεταμορφώσεις, ενώ άλλες τέσσερις οσκαρικές υποψηφιότητες για τις ταινίες «Είμαστε οι Ρικάρντο» (το 2022 υποδύθηκε τη διάσημη κωμικό Λούσι Μπολ), «Lion» (2016), «Απώλεια» (2010) και «Moulin Rouge!» (2001) σφραγίζουν το παλμαρέ της.

Στην πολυδιάστατη καριέρα της η Κίντμαν δεν απαρνιέται την μητρική της υπόσταση. Και στο «Babygirl» έχει δύο κόρες, όπως προείπαμε, η μία μάλιστα στην εφηβεία και ερωτευμένη με κορίτσι. Το σεξαπίλ της ηθοποιού έρχεται και «κουμπώνει» με κάποιο τρόπο στην πλευρά της μητρότητας, την οποία είδαμε αρκετές φορές να εκρήγνυται – σπαραχτικά-βροντερά στο θρίλερ «Οι άλλοι» (2001, The Others), και σπαραχτικά-θλιμμένα στην «Απώλεια» (2010, Rabbit Hole), για να μην θυμηθούμε την προστατευτική της ψυχασθένεια απέναντι στον άτυχο Κόλιν Φάρελ στο εκτυλισσόμενο στον αμερικανικό εμφύλιο «The Beguiled» (2017) της Σοφία Κόπολα.

Την Νικόλ Κίντμαν θα τη βρείτε αυτή την εποχή, όπως και σε κάθε άλλη εποχή, σε πολλαπλές μορφές. Στην τηλεόραση έχει δύο φρέσκες παραγωγές στο Netflix (τη μίνι σειρά «The Perfect Couple» και τη ρομαντική κομεντί «A Family Affair» όπου πάλι ξεσηκώνει ερωτικά τον Ζακ Εφρον), ενώ φιγουράρει και ως μεγαλοστέλεχος της CIA στην κατασκοπευτική σειρά «The Lioness» (σε διανομή της Paramount+). Το «Κεφάλαιο Τομ Κρουζ» έχει κλείσει προ πολλού στη ζωή της (από το 2001), ενώ το «Κεφάλαιο Κιθ Ούρμπαν» παραμένει ζωντανό και με θαυμαστή διάρκεια από το 2006 μέχρι σήμερα. Η ίδια είναι μητέρα τεσσάρων παιδιών (δύο από τον γάμο της με τον Τομ Κρουζ και δύο από τον Κιθ Ούρμπαν).

Σε μια χρονιά που είδαμε διαφορετικές εκφάνσεις της γυναικείας ταυτότητας και σεξουαλικότητας (δεν ξεχνάμε την υπερ-σεξουαλική Μπέλα του «Poor Things»), η Κίντμαν βρίσκεται πίσω από την επανάσταση της σεξουαλικής έκφρασης στη μέση ηλικία. Στο αμερικανικό σινεμά μάλιστα, το οποίο πολλοί έχουν κατηγορήσει τα τελευταία χρόνια για απουσία ερωτισμού και φυσικά έλλειψη σεξ. Το ερώτημα είναι τώρα αν αυτή η επανάσταση αντέξει στον χρόνο.

Αγοράστε εισιτήρια για όλες τις κορυφαίες εκδηλώσεις στο inTickets.gr