Ένας χήρος που παντρεύτηκε για δεύτερη φορά. Ένας 58χρονος άνδρας που πολύ νωρίς το θυμήθηκε να βάλει στεφάνι.
Ένας Έλληνας πολίτης που επέλεξε να νυμφευθεί με πολιτικό γάμο και δεν έλαβε, ως χριστιανός ορθόδοξος μέσα στα Χριστούγεννα μάλιστα, την ευλογία της εκκλησίας · μόνο άκουσε τις αδιάφορες ευχές ενός αιρετού δημάρχου.
Ο πολιτικός που έγινε πρώτα πρόεδρος κόμματος, αλλά τουλάχιστον επέλεξε γυναίκα · αν και νεότερη σε ηλικία. Ο γαμπρός που δεν φορούσε γραβάτα.
Όλα αυτά και κάποια ακόμα που σίγουρα διέφυγαν της προσοχής μας περιδιαβαίνοντας το διαδίκτυο.
Υποκείμενο σε καθεμιά από τις παραπάνω παραθέσεις από τα κοινωνικά δίκτυα ο Σωκράτης Φάμελλος. Ή μάλλον κατηγορούμενο(ς). Καθισμένος στο εδώλιο ν’ απολογείται υπό το βλοσυρό βλέμμα των προκατειλημμένων εναγόντων. Δικαστές σε μια κακοστημένη δίκη εντυπώσεων.
Άρα κι ένοχος ο ίδιος για μια άκρως ολόδική του ευτυχέστατη στιγμή, η οποία είτε στα χείλη είτε στα δάχτυλα τρίτων ποτίστηκε με δηλητήριο. Φαρμάκι πάσης φύσεως και ιδιότητας αντί για τις ευχές που ταιριάζουν σ’ ένα νεόνυμφο ζεύγος μετά τη ληξιαρχική πράξη επισημοποίησης της σχέσης τους.
O γάμος του Σωκράτη Φάμελλου με τη σύντροφό του, τη χορογράφο και καθηγήτρια χορού Τατιάνα Παπαδοπούλου, στη Θεσσαλονίκη ερέθισε -όχι αναπάντεχα- τα ένστικτα εκείνης της συγκεκριμένης μερίδας εξ όσων αναζητούν χαιρέκακα μια αφορμή κριτικής, αποδοκιμασίας και κατακραυγής.
Δεκάδων εξ αυτών που κάθε άλλο παρά διστάζουν να ρίξουν και να κάψουν στην πυρά τον οποιονδήποτε δεν καλύπτει τα (παρωχημένα) κριτήριά τους. Πολλώ δε μάλλον όποιον δεν ανταποκρίνεται στην ηθική τους. Μια ηθική εγκλωβισμένη κι ακατανόητη που καθοδηγείται και εκτείνεται από κοινωνικά, ηλικιακά και έμφυλα μέχρι σωματικά και στιλιστικά στερεότυπα.
Φαίνεται πως αμέλησαν οι δύο νεόνυμφοι να διαβάσουν εκ των προτέρων τις οδηγίες από το εγχειρίδιο ενός σωστού και καθωσπρέπει γάμου. Αγνώστου συγγραφέα και εκδότη μιας άλλης εποχής. Ούτε ζήτησαν να λάβουν την έγκριση. Για το πού, το πώς και το με ποιον-α παντρεύεται κάποιος-α. Κι ας το είχαν ήδη πράξει αμφότεροι νωρίτερα στη ζωή τους.
Όχι διαβασμένοι, αλλά προετοιμασμένοι θα έπρεπε να είναι. Σχετικά με ό,τι θα ακολουθήσει και το τι θα συναντήσουν αποφασίζοντας να μπουν τη Δευτέρα σε αυτή τη διαδικασία.
Ο Σωκράτης Φάμελλος και η Τατιάνα Παπαδοπούλου επέλεξαν να μοιραστούν λίγες φωτογραφίες από τη σύντομη τελετή στο δημαρχείο Θεσσαλονίκης. Στη διάρκεια της ανταλλαγής όρκων κρατιόνταν σφιχτά από τα χέρια, χαμογελούσαν πλατιά, στέκονταν και πόζαραν χαρούμενοι ανάμεσα σε λιγοστούς συγγενείς και φίλους που πλαισίωσαν τον δήμαρχο Στέλιο Αγγελούδη. Παρόντα και τα παιδιά τους που χαίρονταν εξίσου.
Δεν ήθελαν κάτι άλλο, δεν επεδίωξαν κάτι περισσότερο από αυτό. Φρόντισαν απλώς με τη δημοσιοποίηση της είδησης για ν’ αποτρέψουν κάθε μορφή ακατάσχετης παραφιλολογίας και αχαλίνωτου κιτρινισμού ενός γεγονότος που υπό κανονικές συνθήκες προσελκύει αποκλειστικά και μόνο ευχές. Άντε και μπόλικο ρύζι που μπλέκεται ενοχλητικά στα μαλλιά και στα ρούχα γαμπρού και νύφης. Όχι πικρόχολα σχόλια βουτηγμένα στην απερισκεψία, στην άγνοια και στην αναισθησία για το τι έχει προηγηθεί στη ζωή του καθενός.
Να κρύψουν τίποτα δεν είχαν, άλλωστε. Να αυτοπροστατευτούν επιχείρησαν με τον τρόπο τους. Με την κρυφή ελπίδα πως από το 2025 η υπογραφή του δημάρχου, του ιερέα ή του συμβολαιογράφου θα αρκεί ανεξαιρέτως. Για ένα, επιτέλους, «μεγάλο φωτεινό καλοκαίρι» κι όχι να καταλήγει «κάθε γιορτή ένα σαχλό καρναβάλι» από αστοιχείωτες θεωρίες και ακατάσχετα λιβελλογραφήματα.
