Εχοντας φέρει ξανά τον κόσμο στα σινεμά, με τα 120.000 περίπου εισιτήρια που σε τέσσερις μέρες έκοψε, η ταινία «Υπάρχω» για τον Στέλιο Καζαντζίδη, όλα δείχνουν ότι θα παραμείνει για πολύ καιρό στις κινηματογραφικές αίθουσες – και δικαίως. Αναπόφευκτα, η δύναμη της ταινίας του Γιώργου Τσεμπερόπουλου που εξακολουθεί να προβάλλεται σε 160 αίθουσες της Ελλάδας αλλά και η εορταστική περίοδος μειώνουν την ποσότητα των ταινιών της εβδομάδας που από την ερχόμενη Πέμπτη κάνουν πρεμιέρα στις αίθουσες και παρουσιάζουμε σήμερα.

Βαθμολογία

5: εξαιρετική

4: πολύ καλή

3: καλή

2: ενδιαφέρουσα

1: μέτρια

0: απαράδεκτη

Babygirl

Θαρραλέα ερμηνεία της Νικόλ Κίντμαν, μπανάλ το θέμα της ταινίας

Παραγωγή: Ολλανδία/ ΗΠΑ, 2024

Σκηνοθεσία: Χαλίνα Ρίν

Ηθοποιοί: Νικόλ Κίντμαν, Χάρις Ντίκινσον, Αντόνιο Μπαντέρας

Ξεκαθαρίζοντας την θέση μου από την αρχή, λέω ότι ο μόνος λόγος για τον οποίο αξίζει να δει κανείς την τρίτη ταινία της Ολλανδής σκηνοθέτριας Χαλίνα Ρίν, είναι η πρωταγωνίστριά της, Νικόλ Κίντμαν. Οδεύοντας προς τα 60 (γεννήθηκε το 1967) η διάσημη Αυστραλέζα ηθοποιός, δίνει μια θαρραλέα, full frontal ερμηνεία, ενώ υποδύεται την καλοπιασμένη αστή, σύζυγο, μητέρα και wonder woman επαγγελματία (CEO σε μεγάλη φίρμα παραγωγής προϊόντων στη Νέα Υόρκη),η οποία παρασυρμένη από τα πάθη της θα μπλέξει σε μια άνευ προηγουμένου ερωτική σχέση. Και μάλιστα με έναν νεότερό της μαθητευόμενο, στην ίδια δουλειά (Χάρις Ντίκινσον), ο οποίος θα μπορούσε να είναι γιός της.

Από παιδί ακόμα, η Ρόμι της Κίντμαν ήθελε να έχει στα πάντα τον έλεγχο διατηρώντας παράλληλα «σκοτεινές σκέψεις», όπως η ίδια αναφέρει σε κάποια στιγμή της ταινίας. Με μαθηματική ακρίβεια, ο έλεγχος είναι καταδικασμένος να χαθεί, οπότε η σκηνοθέτις θα κάνει ότι μπορεί για να ακολουθήσει, κατά γράμμα, όλα τα κλισέ που διακρίνονται σε αυτές τις ιστορίες. Αυτό συμβαίνει όχι μόνο στη ζωή, όσο και στην κινηματογραφική αναπαραγωγή της.

Επομένως δεν θα υπάρξει τίποτα στο «Babygirl» που να μην γίνει άπαξ και έχεις προβλέψει ότι θα γίνει. Από την πρώτη γνωριμία των δύο ανθρώπων, μέχρι την εμπλοκή του συζύγου (Αντόνιο Μπαντέρας) στην υπόθεση, η ταινία σου δίνει αυτό ακριβώς που περιμένεις ότι θα δεις. Οπότε, το μόνο που θα μπορούσες να πεις αναπόφευκτα μένει, είναι η όσο το δυνατόν πιο «hot» απεικόνιση των δρώμενων, κυρίως όσων γίνονται πίσω από τις κλειστές πόρτες.

Ετσι έχουμε την Νικόλ Κίντμαν ξαπλωμένη μπροστά στο λάπτοπ της να αυνανίζεται παρακολουθώντας πορνό στο διαδίκτυο, την Νικόλ Κίντμαν να κάνει τα σεξουαλικά χατίρια στον νεότερό της αφού η Ρόμι γουστάρει να κάνει ότι την διατάζουν, την Νικόλ Κίντμαν να κλαίει, εξαθλιωμένη όταν αντιμετωπίζει τον σύζυγο και πάει λέγοντας.

Εχεις την αίσθηση ότι σε αυτήν την ταινία οι πάντες κάνουν ότι μπορούν ώστε η Κίντμαν να παρουσιάσει την σκοτεινή και συγχρόνως ευάλλωτη πλευρά της ηρωίδας που υποδύεται, μόνο που τελικά το πλαίσιο μέσα στο οποίο εντάσσεται όλη αυτή η δουλειά, είναι μπανάλ, κοινότοπο και – να με συγχωρείτε – χιλιοειπωμένο. Είναι σχεδόν σίγουρο ότι αυτή η ταινία θα οδηγήσει για μια ακόμη φορά την βραβευμένη ηθοποιό στις υποψηφιότητες των Οσκαρ, όμως αυτό δεν αίρει το ότι η θέση της είναι κάπου στο πίσω μέρος του μυαλού μας και ότι σύντομα θα γίνει μια ανάμνηση που θα φθαρεί στο πέρασμα του χρόνου.

Βαθμολογία: 2 ½

ΑΘΗΝΑ: VILLAGE METRO MALL – VILLAGE ΡΕΝΤΗ κ.α. ΘΕΣ/ΚΗ: VILLAGE COSMOS κ.α.

———————————————

Ιστορίες των ζώων για τα Χριστούγεννα (Le grand Noël des animaux)

Κινούμενα σχέδια με ευπρόσδεκτη αθωότητα

Παραγωγή: Γαλλία/ Γερμανία, 2024

Κινούμενο σχέδιο σε σκηνοθεσία Καμίγ Αλμεράς, Καρολίν Ατιά, Τζεϊλάν Μπέιογλου, Χαρούνα Κίσι, Νατάλια Τσερνίσεβα, Ολέσια Σχούκινα

Ενα κολάζ για τους φιλόζωους με την υπογραφή έξι γυναικών σκηνοθετών από διαφορετικές γωνιές του πλανήτη που επιστρέφουν, με άποψη, στο χειροποίητο, σχεδόν «πρωτόγονο», animation. Αυτή η φετινή γαλλογερμανική συμπαραγωγή κινουμένων σχεδίων, είναι τόσο αγνή και αθώα στην όψη, στην αφήγηση και στο πνεύμα, που σου είναι αδύνατον να μην την αντιμετωπίσεις με τρυφερότητα γιατί μόνον αυτήν επιδιώκει να προσφέρει.

Ακόμα και οι ζωγραφιές της, τα σχέδια, σου δίνουν την εντύπωση ότι δεν έχουν μεγάλες διαφορές από εκείνες που θα έκανε ένα μικρό παιδί στο αντίστοιχο σχολικό μάθημα, κάτι που ως εύρημα αισθητικής πρόταση, το βρίσκω εκπληκτικό. Οι σκηνοθετριες προέρχονται από τη Γαλλία, τη Γερμανία, την Τουρκία, τη Ρωσία και την Ιαπωνία και η ταινία κάνει μια χιονισμένη διαδρομή από τον Βόρειο Πόλο ως την Ιαπωνία αποκτώντας έτσι έναν παγκόσμιο χαρακτήρα.

Κάθε ιστορία έχει πρωταγωνιστή ένα (ή περισσότερα) ζώα • διαφορετικά ζώα. Η αλεπού, η λύγκα, η κουκουβάγια , η φάλαινα, ο πελαργός, η αρκούδα, ακόμα και η κότα βρίσκονται ανάμεσά τους και όλα αυτά τα ζώα έχουν τον δικό τους λόγο την ώρα που το ανθρώπινο στοιχείο – πλην κάποιων εξαιρέσεων – είναι μάλλον ανύπαρκτο. Ακόμα και ο κουρασμένος Αη Βασίλης τον οποίο θα δούμε σε μια ιστορία δείχνει στοιχείο «εκτός σώματος» σε μια ταινία που θυμίζει δικαίωση του ζωικού βασιλείου.

Θεωρώ πολύ χαρμόσυνο να παρακολουθείς αυτή την επιστροφή στην πρώτη ύλη – και πρώτη ύλη εδώ είναι επίσης η αθωώτητα της παιδικής ψυχής – την ώρα που ο «βομβαρδισμός» των οπτικοακουστικών εφέ στο σύγχρονο αμερικανικό κινούμενο σχέδιο είναι τόσο εκκωφαντικός που ενίοτε δείχνει ανελέητος. Δίνοντας τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο στα ζώα, οι σκηνοθέτριες καταφέρνουν να κάνουν τον θεατή κάθε ηλικίας να ταυτιστεί, να δέιξει κατανόηση και πραγματική αγάπη.

Βαθμολογία: 3

ΑΘΗΝΑ: CINOBO ΟΠΕΡΑ – ΑΕΛΛΩ – NANA – ΔΑΝΑΟΣ – ΓΑΛΑΞΙΑΣ – OPTIONS ΙΛΙΟΝ – VILLAGE METRO MALL – VILLAGE ΡΕΝΤΗ κ.α. ΘΕΣ/ΚΗ: VILLAGE COSMOS – ΒΑΚΟΥΡΑ – ΠΑΥΛΟΣ ΖΑΝΝΑΣ κ.α.

————————————————

Η θεωρία του σύμπαντος (Die Theorie von Allem/ Universal theory)

Εφιάλτης στα χιόνια των Αλπεων

Παραγωγή: Γερμανία, 2022

Σκηνοθεσία: Τιμ Κρέγκερ

Ηθοποιοί: Γιαν Μπούλοφ, Χανς Τσίχλερ, Ολίβια Ρος κ.α.

Βασικό πρόσωπο αυτής της εντελώς αλλόκοτης, αποπνικτικής ιστορίας, που στην ουσία είναι μια «βουτιά» στον εφιάλτη, ένας νεαρός φοιτητής φυσικής (Γιαν Μπούλοφ) ο οποίος συνοδεύει τον μέντορά του (Χανς Τσίχλερ) στις Αλπεις του 1962, προκειμένου να λάβουν μέρος σε ένα επιστημονικό συνέδριο φυσικής. Ο πρώτος, συγχρόνως, προσπαθεί να ολοκληρώσει τη διπλωματική του.

Η παρουσίαση μιας προκλητικής θεωρίας για την ύπαρξη παράλληλων πραγματικοτήτων είναι το «χάιλαϊτ» του συνεδρίου και με αυτή την αφορμή, ο σκηνοθέτης Τιμ Κρέγκερ συνδυάζει το στοιχείο της μεταφυσικής στην ταινία: παράξενα φαινόμενα μοιάζουν να επιβεβαιώνουν την θεωρία με δυσοίωνες φιγούρες, αλλόκοτους σχηματισμούς νεφών στον ουρανό, ανεξήγητους θανάτους…

Σαν να έχουν βγει από τον κόσμο βιβλίων του Φραντς Κάφκα, εκπρόσωποι του νόμου αναζητούν μυστικά κρυμμένα στο ξενοδοχείο του συνεδρίου, ενώ από την αφήγηση δεν θα λείψει ο έρωτας του φοιητή με μια αινιγματική πιανίστρια (Ολίβια Ρος). Όσο όμως η ιστορία προχωρά, τόσο τα ερωτήματα αυξάνονται αντί να απαντώνται, τόσο η πραγματικότητα δείχνει να απομακρύνεται. Οι επιρροές από τον γερμανικό εξπρεσιονισμό είναι διάχυτες στην ταινία και η μουσική του Ντιέγκο Ράμος Ραμίρεζ (σε συνεργασία με τον Ντέιβιντ Σουάιγκερτ) είναι τόσο επίμονη (σχεδόν σε κάθε πλάνο της ταινίας) που λειτουργεί καταπιεστικά.

Η «Θεωρία του σύμπαντος» δεν είναι εύκολη ταινία στην παρακολουθηση της αλλά είναι ένα πραγματικό έργο Τέχνης στην όψη, από αυτά που σπανίως βλέπουμε πλέον στον κινηματογράφο – πόσο μάλλον στο ασπρόμαυρο (η αίσθηση που σου αφήνει θυμίζει κάπως τον «Φάρο» του Ρόμπερτ Έγκερς). Και μπορεί ή να σε αφήσει εντελώς εκτός, ή να σε παρασύρει πλήρως στο εντελώς παλαβό σύμπαν της το οποίο υποστηρίζει με πάθος, ο Κρέγκερ, ένας από τους πιο ιδιαίτερους σκηνοθέτες του σύγχρονου γερμανικού κινηματογράφου.

Βαθμολογία: 2 ½

ΑΘΗΝΑ:NEWMAN – ZEA