Πενήντα χρόνια από τη μεταπολίτευση και την οριστική επίλυση του πολιτειακού με το δημοψήφισμα του ’74, το οποίο αποφάνθηκε με 69,18% υπέρ της αβασίλευτης δημοκρατίας, οι απόγονοι του έκπτωτου βασιλιά Κωνσταντίνου Γλύξμπουργκ, οι αυτοαποκαλούμενοι «Πρίγκιπες της Ελλάδος» και τα παιδιά τους, αιτήθηκαν την ελληνική ιθαγένεια και το επώνυμο «Ντε Γκρες» («της Ελλάδας»).
Οχι όμως και η άλλοτε βασιλική σύζυγος Αννα-Μαρία, γεννημένη στην Κοπεγχάγη, κόρη του Φρειδερίκου Θ΄ της Δανίας και αδελφή της τέως βασίλισσας της Δανίας Μαργαρίτας.
Όπως αναφέρει ο ΒΗΜΑτοδότης, ίσως αυτός να ήταν ένας από τους λόγους που δεν επέλεξε την ελληνική ιθαγένεια, καθώς δεν θα επιθυμούσε να αποποιηθεί τους τίτλους της ως μέλος της βασιλικής οικογένειας της Δανίας. Η ίδια, όταν ρωτήθηκε σχετικά, ήταν κάθετη: «Δεν με ενδιαφέρει». Είναι μάλλον φανερό ότι πέραν των τυπικών λόγων -τίτλοι κ.λπ. – υπάρχουν και βαθύτεροι.
Η ίδια άλλωστε δεν είχε καμία πραγματική σχέση με τη χώρα που την υποδέχθηκε αλλά δεν την αποδέχθηκε, ούτε εκείνη ούτε τον σύζυγό της, το όνομα του οποίου ταυτίστηκε με τις συνθήκες πολιτικής ανωμαλίας της δεκαετίας του ’60 που οδήγησαν στην κατάλυση της δημοκρατίας από τους συνταγματάρχες.
Παραμένει όμως πρόεδρος του Ιδρύματος Αννα-Μαρία, στο οποίο ο «Τέως» παραχώρησε την αποζημίωση που κατέβαλε το Ελληνικό Δημόσιο, ύψους 13,7 εκατ. ευρώ (από το κονδύλι των «φυσικών καταστροφών»), για τη λεγόμενη «βασιλική περιουσία».
