Στον βαθμό που οι αριθμοί έχουν σημασία στην συγκρότηση και τη λειτουργία μίας δημοκρατίας — και έχουν τεράστια — η ψηφοφορία επί του προϋπολογισμού του 2025 μπορεί να θεωρηθεί κομβική.
Έπειτα από ένα εξάμηνο ασύμμετρης πολιτικής αναστάτωσης, η οποία προκλήθηκε από ένα όχι και τόσο ανατρεπτικό αποτέλεσμα των ευρωεκλογών και από μία πολυδιάσπαση των πολιτικών δυνάμεων, κατά βάση της αντιπολίτευσης, στο κοινοβούλιο, η κυβερνητική πλειοψηφία βγαίνει ενισχυμένη. Παρά τις διαγραφές βουλευτών και ενός πρώην Πρωθυπουργού.
Και εφόσον η ψήφος επί του προϋπολογισμού ισοδυναμεί με ψήφο εμπιστοσύνης, καταγράφεται και ένα παράδοξο. Με τις 159 ψήφους υπέρ, η κυβέρνηση έχει αυτή τη στιγμή ισχυρότερη κοινοβουλευτική εμπιστοσύνη από εκείνη που είχε έπειτα από την εκλογική της νίκη του 2023. Είναι μία αντικειμενική συνθήκη, με βάση την οποία ξεκινά η νέα πολιτική περίοδος.
Σημαντικότερο στοιχείο όμως ενδέχεται να είναι οι θετικές ψήφοι πέραν της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, σε επί μέρους δαπάνες του προϋπολογισμού, όπως αυτές για την Άμυνα, την Υγεία, την Παιδεία και, σε μικρότερο βαθμό, την Κοινωνική Συνοχή.
Σε ένα πολιτικό περιβάλλον το οποίο χαρακτηρίζεται επίμονα ως ρευστό, φαίνεται ότι παρουσιάζονται και κάποια στοιχεία ισορροπίας. Ενδέχεται να είναι μία παράμετρος που θα επηρεάσει την πολιτική ατμόσφαιρα και πάντως δείχνει ότι συντελείται μία αλλαγή σε σχέση με τα όσα επικράτησαν την προηγούμενη δεκαπενταετία. Παρά την ηχώ των κραυγών που εξακολουθεί να ακούγεται στη Βουλή.
Πιθανώς δε αυτά τα ίχνη συνεννόησης και, έστω διστακτικής συναίνεσης, να αποδειχθούν καθοριστικής σημασίας εν όψει της διαδικασίας συνταγματικής αναθεώρησης στο τέλος του νέου έτους. Θα είναι μία ευκαιρία ουσιαστικού θεσμικού εκσυγχρονισμού του ελληνικού κράτους και θα έχει σημασία ποιοι θα θελήσουν να συμβάλουν σε αυτή.
