Μετά τις γαλλικές βουλευτικές εκλογές το περασμένο καλοκαίρι, ο Φρανσουά Μπαϊρού, ηγέτης του κεντρώου κόμματος MoDem, είχε «προβλέψει» μέσω ανάλυσής του στην εφημερίδα «Le Figaro» ότι ο πρώτος πρωθυπουργός του νέου κυβερνητικού συνασπισμού, όποιος κι αν ήταν, θα ανατρεπόταν πολύ γρήγορα, δεδομένης της απουσίας συμφωνίας μεταξύ των κοινοβουλευτικών ομάδων που είναι χωρισμένες σε τρία μπλοκ.
Πράγματι λίγους μήνες αργότερα αυτό συνέβη, έτσι την Παρασκευή (13/12) ο Μπαϊρού, σε ηλικία 73 ετών, διορίστηκε πρωθυπουργός από τον πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν. Δεν έφτασε στο υπέρτατο αξίωμα που πάντα ονειρευόταν –την προεδρία– αλλά έστω στο δεύτερο καλύτερο.
Ο Φρανσουά Μπαϊρού ήταν ήδη βουλευτής όταν ο Εμανουέλ Μακρόν ήταν μόλις εννέα ετών και υπουργός όταν ο σημερινός πρόεδρος ήταν έφηβος 16 ετών. Ο Μπαϊρού, όπως και ο προκάτοχός του, Μισέλ Μπαρνιέ, έχει περάσει σχεδόν από όλα τα πόστα της γαλλικής πολιτικής, εκτός από εκείνο του προέδρου και, μέχρι χθες, του πρωθυπουργού. Χρειάστηκε ένας πολιτικός «σεισμός», η αιφνιδιαστική διάλυση της Εθνοσυνέλευσης από τον Μακρόν στις 9 Ιουνίου, και μια ακόμη πολιτική αναταραχή έξι μήνες αργότερα, η πτώση της κυβέρνησης Μπαρνιέ, για να βρεθεί τελικά στο τιμόνι της γαλλικής κυβέρνησης ο Μπαϊρού, ένας από τους πρώτους πολιτικούς συμμάχους του Μακρόν.
Πρόκειται για βετεράνο της πολιτικής, με πολλούς να τον αποκαλούν «Φρανσουά Μπάιντεν» λόγω της ηλικίας του. Μπορεί να μην «γεμίζει στάδια» με τη δημοφιλία του στον κόσμο, όμως τα γαλλικά μέσα εξηγούν πως διατηρεί μεγάλη σχέση εμπιστοσύνης με τον πρόεδρο Μακρόν, «κάτι που όλα αυτά τα χρόνια του επέτρεπε να είναι από τους λίγους με τους οποίους ο πρόεδρος μιλούσε ανοιχτά», σύμφωνα με τον γαλλικό «Monde».
Γιατί τον επέλεξε ο Μακρόν
Η γαλλική εφημερίδα εξηγεί ότι ο πρόεδρος Μακρόν αρχικά είχε τηλεφωνήσει στον Μπαϊρού μέσα στην εβδομάδα για να τον ενημερώσει πως δεν θα ήταν ο νέος πρωθυπουργός. Στη συνέχεια όμως, συναντήθηκαν για ώρες στο Ελιζέ μέχρι που ο Μακρόν άλλαξε γνώμη, αντιμέτωπος με την πιθανότητα ένας από τους κύριους συμμάχους του να απομακρυνθεί από αυτόν.
Εκτός όμως αυτού, ο Μπαϊρού θεωρείται από τον γαλλικό πολιτικό κόσμο ως μια εξισορροπιστική δύναμη, κάτι που χρειάζεται αυτή τη στιγμή ο γάλλος πρόεδρος, με τον «Monde» να αναφέρει ενδεικτικά πως «ο συμβιβασμός είναι στο DNA του».
Πράγματι, ως δήμαρχος της νοτιοδυτικής γαλλικής πόλης Πο, περιλάμβανε πάντα μέλη του δεξιού κόμματος Les Républicains (LR) σε διάφορες τοπικές θέσεις. Παράλληλα, και οι Σοσιαλιστές δεν είναι ακριβώς «εχθρικοί» απέναντί του, καθώς μεταξύ άλλων ενδιαφέρονται ιδιαίτερα για την υιοθέτηση της απλής αναλογικής στις βουλευτικές εκλογές, μια από τις μακροχρόνιες βασικές προτάσεις του Μπαϊρού.
Η αποτυχία του πρώην πρωθυπουργού Μπαρνιέ καθώς και η αλλαγή στάσης των Σοσιαλιστών, που φαίνονται πρόθυμοι να συζητήσουν με τον κυβερνητικό συνασπισμό μια «συμφωνία για να μην ψηφίσουν τυχόν πρόταση δυσπιστίας εναντίον της», έπεισαν τον Μακρόν ότι ο Μπαϊρού θα μπορούσε να οικοδομήσει ένα κυβερνητικό σχήμα που δεν θα εξαρτάται από την ακροδεξιά Εθνική Συσπείρωση (RN) της Μαρίν Λεπέν, η οποία μέχρι σήμερα φαινόταν να κρατά τα κλειδιά της κυβέρνησης.
Βέβαια ο Μπαϊρού θεωρείται ότι διατηρεί καλές σχέσεις ακόμα και με την Λεπέν, αφού όταν εκείνη πάλευε να φτάσει το απαιτούμενο όριο των 500 τοπικών εκλεγμένων αξιωματούχων για να υποστηρίξει την υποψηφιότητά της για την προεδρία το 2022, ο Μπαϊρού της έδωσε την υπογραφή του «στο όνομα του πλουραλισμού». Την υπερασπίστηκε επίσης κατά τη διάρκεια της δίκης της, στην οποία αυτή και το κόμμα της κατηγορούνται για υπεξαίρεση ευρωπαϊκών κονδυλίων μέσω ενός συστήματος ψεύτικων θέσεων εργασίας. Βέβαια και τον ίδιο τον Μπαϊρού τον βάραιναν αντίστοιχες κατηγορίες αν και τελικώς αθωώθηκε, ενώ το κόμμα του καταδικάστηκε (οι εισαγγελείς έχουν ασκήσει έφεση και πρόκειται να διεξαχθεί νέα δίκη).
