Ο Χάρης Δούκας ανήκει στα πρόσωπα που συζητήθηκαν τους τελευταίους 18 μήνες. Απ’ τον Αύγουστο του ’23 που έθεσε υποψηφιότητα για τον δήμο Αθηναίων -και νίκησε, ως τον περασμένο Οκτώβριο που διεκδίκησε την αρχηγία στο ΠΑΣΟΚ, ο καθηγητής του ΕΜΠ, βίωσε, συμπυκνωμένα, πολλές εμπειρίες. Μαζί κι ο γάμος του. Ο ίδιος πιστεύει ότι έδωσε τις μάχες του. Χάρηκε, στεναχωρήθηκε, απογοητεύτηκε, ένοιωσε ότι τον αμφισβήτησαν. Κέρδισε, έχασε. Συνεχίζει. Μιλά για όλα αυτά στο ΒΗΜΑ Talks.
Στην Αθήνα γεννηθήκατε;
Απέναντι απ’ τον λόφο του Στρέφη και επειδή μ’ ενοχλούσε η γύρη απ’ τα φυτά, ο γιατρός πρότεινε στη μητέρα μου να μετακομίσουμε. Η γιαγιά είχε ένα σπίτι στου Γκύζη, εκεί μεγάλωσα. Μέναμε με τους θείους και τον νονό μου, Γούδα 1. Αργότερα μετακινηθήκαμε στα νότια προάστια, όπου πήγα σχολείο. Μετά πέρασα Μηχανολόγος Μηχανικός στη Θεσσαλονίκη και έμεινα πέντε χρόνια. Επιστρέφοντας στην Αθήνα έχω μείνει σε διάφορες περιοχές, χωρίς να ξέρω ότι θα κατέβω ποτέ για δήμαρχος. Τα τελευταία 3-4 χρόνια είμαι στο Γκάζι. Οι θείοι μου είχαν ένα μηχανουργείο -ακόμα το ’χουν, κοντά στον σταθμό Λαρίσης, όπου δούλευα φοιτητής τα καλοκαίρια. Πρόσφατα ανακατασκευάσαμε μια παιδική χαρά στου Γκύζη, που ήταν σε άθλια κατάσταση -την θυμάμαι παρκάκι μικρός.
Η καταγωγή σας από που είναι;
Δούκας είναι αρβανίτικο -ο πατέρας μου είναι απ’ την Παιανία. Η μάνα μου είναι λίγο Πελοπόννησος -Κυπαρισσία, Φιλιατρά κι απ’ την άλλη, Άνδρο, όπου πηγαίναμε κάποια καλοκαίρια. Δεν είχαμε σπίτι. Μετά κατάφεραν οι δικοί μου κι έφτιαξαν και πηγαίνουμε. Είναι ένας τόπος πολύ σημαντικός για μένα -κι ένας τόπος πολιτισμού.
Ο πατέρας μου είναι καθηγητής Φυσικής. Μετά ασχολήθηκε με τον συνδικαλισμό -Πρόεδρος της ΟΛΜΕ. Κατέβηκε υποψήφιος βουλευτής με το ΠΑΣΟΚ, στο υπόλοιπο Αττικής, τότε. Επί Σημίτη, έγινε Γενικός Γραμματέας στο Υπουργείο Παιδείας, με υπουργό τον Πέτρο Ευθυμίου. Στη συνέχεια τα παράτησε όλα κι έκανε το διδακτορικό του. Έγινε σύμβουλος στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο. Η μάνα μου είναι τραπεζικός υπάλληλος. Αλλά ο πατέρας μου μας επηρέασε. Η αδελφή μου είναι Φιλόλογος, στην Ελληνογαλλική.
Ήμουν καλός μαθητής, μ’ άρεσε το διάβασμα, χωρίς υπερβολές -αλλά και να περνάω ωραία με τις παρέες.
Η ενασχόλησή σας με τα κοινά πότε ξεκίνησε;
Μικρός άκουγα τις συζητήσεις με τον πατέρα μου και συχνά μ’ έπαιρνε σε συσκέψεις στην ΟΛΜΕ. Θυμάμαι τις εντάσεις, στεναχωριόμουν, και μου εξηγούσε ότι είναι συνηθισμένο.
Όταν γύρισα απ’ τη Θεσσαλονίκη και ξεκίνησα το διδακτορικό μου, άρχισα σιγά-σιγά με το Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδας. Είχα εκλεγεί αντιπρόεδρος στο προεδρείο της αντιπροσωπείας, μέλος στη διοικούσα επιτροπή… Κι επειδή είχα μια έμφαση κυρίως στην ενέργεια, στο κλίμα, στο περιβάλλον, με βάλανε κάποια στιγμή στον Τομέα Ενέργειας στο ΠΑΣΟΚ. Και η Φώφη Γεννηματά μ’ έκανε Γραμματέα του τομέα. Νομίζω ότι αυτό ήταν: Εκεί ενηλικιώθηκα πολιτικά, δηλαδή η Φώφη μ’ ενηλικίωσε, είχαμε στενή συνεργασία και μια ιδιαίτερη σχέση.
«Κανείς δεν μπορεί να μου πει “δεν τόλμησες, δεν το προσπάθησες, δεν έκανες τον αγώνα σου”».
Προβλέπατε την κάθοδό σας στην πολιτική;
Όχι, δεν το σκεφτόμουν. Στη συνέχεια, με τον Νίκο Ανδρουλάκη που παρέμεινα, και με τον ενεργειακό πόλεμο είχα μια μεγαλύτερη εξωστρέφεια στα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Και εκεί, είναι αλήθεια, άρχισα να το σκέφτομαι, αλλά μου φαινόταν μακρινό. Όταν όμως μπαίνεις σε πάνελ με βουλευτές ή στελέχη κομμάτων, σου ’ρχεται η ιδέα. Ότι μπορεί να χρειαστεί, να πρέπει, να’ ναι και σημαντικό να παλέψεις και σ’ αυτό τον στίβο. Δηλαδή με τον Νίκο Ανδρουλάκη άρχισε να μπαίνει περισσότερο στο μυαλό μου.
Μου δίνετε την αίσθηση ότι παίρνετε γρήγορα αποφάσεις. Ισχύει;
Ισχύει. Καμία απ’ τις δύο αποφάσεις δεν προετοιμαζόταν καιρό πριν. Στην πρώτη, είχε γίνει μια διερευνητική, η πρόταση ήρθε τέλος Ιουλίου και 3 Αυγούστου ανακοίνωσα την υποψηφιότητά μου για δήμαρχος. Στην δεύτερη, μια βδομάδα μετά τις ευρωεκλογές, άρχισε να διαμορφώνεται μέσα μου το ερώτημα. Και θέλω να ’μαι πολύ καθαρός και γρήγορος σ’ αυτό που αισθάνομαι ότι είναι σωστό και να το κάνω. Δεν παρασύρομαι απ’ το συναίσθημα. Κάποιοι λένε ότι θα πρέπει να μετράς περισσότερο το κεφάλαιο… Δεν είμαι επαγγελματίας πολιτικός.
Γίνεστε όμως…
Δεν μ’ αρέσει ο όρος. Αυτό που μ’ ενδιαφέρει είναι όταν λέω κάτι να αισθάνομαι ότι κανείς δεν μπορεί να μου πει “δεν τόλμησες, δεν το προσπάθησες, δεν έκανες τον αγώνα σου”, ανεξαρτήτως νίκης ή ήττας. Γιατί οι αξίες είναι συγκεκριμένες κι ότι κι αν συμβεί, εσύ γι’ αυτές παλεύεις.
Πότε αποφασίσατε να κατεβείτε για πρόεδρος;
Αν κάποιος με ρωτούσε εγώ θα ’θελα το ΠΑΣΟΚ να ’ναι δεύτερο κόμμα και μια τέτοια διαδικασία να είχε ανοίξει 3-4 χρόνια αργότερα. Αλλά άνοιξε, όχι με δική μου ευθύνη, η διαδικασία για την κεντροαριστερά και την κατεύθυνσή της και θεωρούσα χρέος μου να βάλω το πλαίσιο. Χωρίς να είμαι κρυπτόμενος, χωρίς να είμαι μπροστινός, ούτε ενδιάμεσος. Παίρνω την ευθύνη και κατεβαίνω υποψήφιος.
Ταυτόχρονα ένας λόγος που το ’κανα είναι και ο δήμος Αθηναίων, όσο κι αν φαίνεται οξύμωρο. Διότι δεν περίμενα ότι θα είναι τέτοια η προσέγγιση της κυβέρνησης, τόσο συγκεντρωτική. Γιατί στην πραγματικότητα δεν πιστεύει στην αυτοδιοίκηση και δεν το λέω μόνο για τη δική μου περίπτωση -συνολικά για τους δήμους της Αττικής. Και θεώρησα ότι μπορώ, μέσα κι απ’ αυτή μου την ιδιότητα, να ενισχύσω το κομμάτι της αποκέντρωσης του πρώτου βαθμού διοίκησης και να δείξω έναν άλλο δρόμο. Ότι δεν χρειάζεται να είσαι βουλευτής ή κάτι άλλο για να γίνεις υποψήφιος πρόεδρος ή και Πρόεδρος. Μπορεί να είσαι και δήμαρχος -κάποιοι λέγανε και δημαρχάκος….
Οπότε και προχωρήσατε…
Θεωρούσα απ’ την αρχή κι ακόμα το θεωρώ, παρ’ ότι καταλαβαίνω ότι υπάρχουν ενστάσεις, ότι είναι συμπληρωματικό. Το γαλλικό μοντέλο δηλαδή, που ισχύει και σ’ άλλες χώρες, έχει σημασία, αξία. Διότι συχνά στην πολιτική θεωρητικολογείς ή λες πράγματα που αφορούν έναν στρατηγικό σχεδιασμό. Ενώ στον δήμο κρίνεσαι κάθε μέρα, στην πράξη. Αν συνδέσεις το τοπικό με το εθνικό, μπορείς να πετύχεις μεγάλα αποτελέσματα.
Λένε όλοι ενεργειακή φτώχεια, λένε ενεργειακός πόλεμος, ακριβές τιμές. Και τι έκαναν γι’ αυτό; Εμείς φτιάξαμε Γραφείο Καταπολέμησης Ενεργειακής Φτώχειας και μηδενίσαμε τα δημοτικά τέλη για τους ενεργειακά φτωχούς. Δεν το ’χει κάνει άλλος στην Ευρώπη. Λένε ότι υπάρχει πολύ μεγάλο πρόβλημα με τις ανισότητες. Τι κάνεις για τις ανισότητες; Εμείς ενισχύουμε τις κοινωνικές μας δομές και δίνουμε σε 4000 επιπλέον οικογένειες δυνατότητες με το κοινωνικό παντοπωλείο και σχολικά είδη σε 1700 παιδιά. Λέμε δωρεάν δημόσια υγεία. Τι κάνει ο δήμος; Δουλεύουμε τα δημοτικά μας ιατρεία, κάνουμε δωρεάν ελέγχους, τα κάνουμε αυτοδύναμα, πολυδύναμα. Αυτή η σύνδεση νομίζω έχει απτά αποτελέσματα -την πίστεψα πολύ. Ήταν μια καινοτομία, αλλά προχωράμε.
Η επιτυχία στην Αθήνα, μήπως ήταν και παγίδα; Να καβαλήσετε το καλάμι;
Η αίσθησή μου, με τις κινήσεις και τις δράσεις μου, λέει το αντίθετο. Ούτε προσπάθησα να διασφαλίσω το κεφάλαιο που χτίστηκε απ’ αυτή την ιστορία, ούτε να το υπερδιπλασιάσω. Αντίθετα μπήκα σ’ όλες τις μάχες, με τις αρχές, τις αξίες μου. Όπως και στης Αθήνας, γιατί πίστευα ότι μπορεί να ’χει μια καλύτερη τύχη αν κάνουμε πέντε πράγματα, τα οποία και παλεύουμε.
Αν είχα καβαλήσει το καλάμι ούτε στην Κεντρική Ένωση Δήμων Ελλάδας θα κατέβαινε ο πρώτος δήμος της χώρας, ξέροντας ότι θα χάσει. Κατεβήκαμε για να παλέψουμε ακριβώς για την αυτοδιοίκηση. Ούτε στο ΠΑΣΟΚ θα κατέβαινα. Είμαι του αγώνα. Πρέπει να παλεύεις, ανεξαρτήτως αν χάσεις, για τις αξίες σου. Χάσεις-κερδίσεις, συνεχίζεις, στρατιώτης.
«Στο ΠΑΣΟΚ πρέπει -είναι κι άποψή μου, να υπάρχουν και να δίνουμε χώρο σ’ όλες οι φωνές, και γι’ αυτό πάλεψα».
Δεν σας κλονίζει η αποτυχία;
Στεναχωριέσαι, εντάξει, αυτονόητο. Αλλά όχι δεν κλονίζομαι. Το μόνο ίσως, στο κομμάτι του ΠΑΣΟΚ, επειδή δεν είμαι επαγγελματίας πολιτικός, είναι ότι ήταν πολύ μεγαλύτερη η πίεση, η επίθεση. Δεν μπορούσα να το φανταστώ. Κάποια στιγμή και εγώ ο ίδιος είχα δυσκολία να το διαχειριστώ. Αισθανόμουν ότι ό,τι και να γινόταν έπεφτε «ξύλο». Έδινα το βραβείο στην Πρόεδρο της Δημοκρατίας από μία ανεξάρτητη επιτροπή, λέγανε «το κάνει για χ,ψ, λόγους»… Είχαν στήσει κάμερες τρεις μέρες στο Σύνταγμα να βρούνε ποντίκια. αρουραίους. Είχα πει μάλιστα στον αντιδήμαρχό μου να είναι εκεί απ’ το πρωί που γίνονται οι συνδέσεις μην τυχόν και βγει κάποιο ποντίκι -ποντίκια είναι.
Χτυπήματα, δηλαδή, κάτω απ’ τη ζώνη;
Κάποιες φορές είχε ξεφύγει η κατάσταση. Καθώς πλησιάζαμε στην πρώτη Κυριακή, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, είχε χαθεί λίγο η μπάλα – το ’χα πει και δημόσια. Και οι επιθέσεις ήταν κάτω απ’ την ζώνη. Το άγχος μου ήταν ότι όταν δηλητηριάζεις τόσο πολύ μία εκλογική διαδικασία, υπάρχει ο κίνδυνος, να μεταφερθεί η τοξικότητα και την επόμενη μέρα. Νομίζω ότι η ένταση ήταν ακραία μέχρι την πρώτη Κυριακή. Μετά ήταν πολύ σύντομο το χρονικό διάστημα. Συνολικά νομίζω ότι η διαδικασία στο ΠΑΣΟΚ και η δικιά μου προσπάθεια έβαλαν κάποια θέματα που και σήμερα είναι στην πρώτη γραμμή.
Σας στεναχώρησε ότι στην Αθήνα και την Αττική δεν πήγατε καλά;
Με στεναχώρησε πάρα πολύ, το ’χω πάρει προσωπικά, έχω παθιαστεί ν’ αποδείξω ότι δεν είναι έτσι τα πράγματα. Ήταν πολλή μεγάλη η πίεση, δεν μπορούσα να το διαχειριστώ. Ειδικά η ιστορία με τα σκουπίδια, αλλά όχι μόνο. Νομίζω ότι σε πολλά σημεία συνδέσανε την υποψηφιότητά μου με το πρόβλημα στην Αθήνα κι αυτό δημιούργησε μια περαιτέρω δυσκολία. Κάνουμε την αυτοκριτική μας, κάπου κάνουμε και λάθη. Δεν μπορέσαμε, δεν μπόρεσα κι εγώ, έτσι όπως ήταν σφιχτή και συνοπτική η περίοδος, να εξηγήσω τι θα πει συμπληρωματικό. Αυτά θέλουν περισσότερο χρόνο γι’ αυτό και είχα ζητήσει η διαδικασία να πάει λίγο παραπέρα, χρονικά, διότι αλλιώς θα μπλέκαμε στο εύκολο -αντικειμενικά ήμουν εύκολος στόχος.
Όλο αυτό κυριάρχησε, ενώ προσπαθούσα να πω και κάποια πράγματα. Ενώ σ’ άλλες περιπτώσεις υποψηφίων, ο Καμίνης, ο Τζιτζικώστας ή ο Νίκος Ανδρουλάκης που ήταν ευρωβουλευτής και ήταν στις Βρυξέλλες, δεν είχε κυριαρχήσει. Κάθε συζήτηση ξεκινούσε μ’ αυτό το ερώτημα και συχνά ήταν μία «απολογία». Προσπαθούσα να ’χω μια έξοδο, αλλά ήταν ανατροφοδοτούμενη. Ήταν μια καινοτομία που δεν καταφέραμε να την πάμε στη βάση. Προχωράμε.
Καταλάβατε ότι το παιχνίδι χάνεται;
Ε, βέβαια, κάποια στιγμή. Είμαι μηχανικός, ξέρω τους αριθμούς. Καταλάβαινα ότι όταν διαμορφώνεται ένα τέτοιο τοπίο, τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα. Αλλά πάλι γυρνάς στο ξεκίνημα και λες εμείς θέλουμε να βάλουμε πέντε πράγματα στο δημόσιο διάλογο -γι’ αυτό κατεβήκαμε. Θα τα λέμε, κι ας ενοχλούν, κι ας δεν μας δίνουν τον χρόνο. Για να μπορείς να κοιμηθείς το βράδυ. Γιατί κι η διαδρομή έχει σημασία.
Θεωρούσα ότι είναι μεγάλη επιτυχία -κάποιοι όχι, ότι πήγα δεύτερο γύρο μ’ αυτές τις συνθήκες και ακόμη μεγαλύτερη ότι πήραμε 40% την δεύτερη Κυριακή. Πράγμα που σημαίνει ότι τελικά η ατζέντα αυτή, είχε μια ανταπόκριση. Κι αυτό κρατάω σαν βασικό μήνυμα ότι τελικά η κατεύθυνση, οι βασικές δομές και αλλαγές θέλουν χρόνο, αλλά υπάρχει κι ο κόσμος που τις πιστεύει και πρέπει να τον στηρίξουμε.
«Οι σχέσεις με τον Κώστα Μπακογιάννη είναι δύσκολες. Θέλω να βελτιωθούν. Δεν το ’χουμε καταφέρει».
Με το ΠΑΣΟΚ σήμερα πως είναι οι σχέσεις σας;
Είμαι στο Πολιτικό Κέντρο, συμμετέχω, συζητάμε για όλα τα κεντρικά θέματα. Προσπαθώ να είμαι προετοιμασμένος, να μπαίνω διαβασμένος και να προτείνω συγκεκριμένα πράγματα.
Σας αποδέχονται;
Στο ΠΑΣΟΚ πρέπει -είναι κι άποψή μου, να υπάρχουν και να δίνουμε χώρο σ’ όλες οι φωνές, και γι’ αυτό πάλεψα. Σε ό,τι μ’ αφορά αυτό είναι βασικό. Το ’χουμε συζητήσει και με τον Νίκο Ανδρουλάκη. Άλλωστε στο Πολιτικό Κέντρο -το είχα πει κι εγώ προεκλογικά όχι μ’ αυτή την ονομασία, πρέπει να είναι όλοι οι υποψήφιοι. Και νομίζω ότι το ΠΑΣΟΚ μόνο να κερδίσει έχει μ’ αυτή την λογική. Αισθάνομαι ότι και αποδέχονται τις απόψεις μου αλλά και, σε πολλές περιπτώσεις, αυτά που έλεγα προεκλογικά και δεν ήταν και πολύ αρεστά, τώρα γίνονται και γραμμή».
Κι όλα αυτά ενώ είστε νιόπαντρος…
Δεν έχω προλάβει ακόμα αν και δεν έχουν αλλάξει και πολλά. Ο γάμος ήταν να γίνει πέρυσι κατά την διάρκεια της προεκλογικής περιόδου -είχαμε κλείσει και τον χώρο. Μίλησα τότε με την Γεωργία και της είπα κατεβαίνω δήμαρχος, οπότε να μεταθέσουμε τον γάμο για μετά που θα ’χω χρόνο. Βγήκα δήμαρχος, οπότε της είπα να το πάμε λίγο παραπέρα γιατί είχα μπροστά μου ένα βουνό. Το μεταθέσαμε για τον Σεπτέμβριο του’24. Τότε της λέω τώρα ξέρεις υπάρχει μια άλλη διαδικασία… «Κοίταξε να δεις», μου λέει, «δεν μπορούμε να συνεχίσουμε έτσι. Θα το κάνουμε αμέσως μετά». Έτσι κι έγινε…
Ελπίζω να βρούμε έστω 2-3 μέρες και να φύγουμε, μάλλον μετά την Πρωτοχρονιά. Αλλά είναι μεγάλη ευθύνη να διαχειρίζεσαι μια ολόκληρη πόλη την πρωτεύουσα. Το αντιλαμβάνεται κι η Γεωργία, με στηρίζει κι αυτό την τιμά. Γιατί αν ο άνθρωπός σου δεν αντιλαμβάνεται και δεν σε στηρίζει σου δημιουργεί κι εσένα μία αποσταθεροποίηση. Γιατί η αλήθεια είναι ότι όταν μπλέξαμε δεν ήξερε, καθηγητής ήμουν. Δεν φανταζόταν την εξέλιξη.
Οι σχέσεις με τον Κώστα Μπακογιάννη πως είναι;
Δύσκολες. Θέλω να βελτιωθούν. Δεν το ’χουμε καταφέρει. Ίσως υπάρχει μια προσωπική πικρία, ίσως τα πράγματα θέλουν και χρόνο -είναι αρχή ακόμα. Αλλά νομίζω ότι και τον ίδιο δεν τον εξυπηρετεί να υπάρχει τόσο μεγάλη ένταση. Ξεκίνησε καλά, έκανε μια πολύ ωραία δήλωση στη μετάβαση. Μετά, είναι αλήθεια, πως δεν έχουμε καταφέρει να βρούμε ένα βηματισμό. Προφανώς να υπάρχει αντιπολίτευση, προφανώς να ασκεί κριτική, αλλά νομίζω ότι σε κάποιες περιπτώσεις ξεφεύγει η κατάσταση και αυτό δεν ταιριάζει ούτε και στον ίδιο, σαν ιδιοσυγκρασία. Θα το παλέψω.
«Έχουμε ένα τεράστιο έργο που είναι η διπλή ανάπλαση και το λέω τεράστιο γιατί είναι πρώτη φορά που ένας δήμος υλοποιεί ένα τόσο μεγάλο έργο».
Επηρεάζει την κυβέρνηση;
Την επηρεάζει και θα ’θελα να μην την επηρεάζει. Θα ’θελα να μπορούμε να λειτουργούμε θεσμικά, ο δήμαρχος με τον πρωθυπουργό και τους υπουργούς, και να λύνουμε τα θέματα. Και μπορώ να πω πολλά, αλλά θ’ αναφερθώ στην Βασιλίσσης Όλγας. Ξαφνικά μου έγινε μια μεγάλη επίθεση, διότι τόλμησα και είπα ότι δεν χρειάζεται να είναι σκέτο πεζόδρομος αλλά μπορεί να υπάρχει δρόμος ήπιας κυκλοφορίας και να χρησιμοποιείται όταν υπάρχει μεγάλη συμφόρηση. Πρόσφατα, στο δημοτικό συμβούλιο ήρθε ο διευθύνων σύμβουλος της Ανάβασης και μας ενημέρωσε ότι υπάρχουν άδειες και μπαίνουν για το τένις, για γάμους που γίνονται εκεί, για το Ζάππειο. Δηλαδή κάποιοι παίρνουν άδειες και δεν μπορεί ένας πολίτης που είναι μπλοκαρισμένος να την διασχίσει; Παλεύω. Τώρα η τελευταία εξέλιξη είναι ότι θ’ ανοίξει με δρόμο ήπιας κυκλοφορίας τον Μάρτιο. Θέλω να ελπίζω ότι θα συμβεί. Ένα άλλο χαρακτηριστικό είναι ότι ξύσανε και βρήκανε αρχαία σε μία περιοχή που ξέρουμε ότι θα ’χει αρχαία και που και πριν ήταν δρόμος. Αυτό δείχνει, νομίζω, ότι είναι και μία πολιτική επιλογή.
Έχετε κάποιο προσωπικό στόχο; Τι θα θέλατε ν’ αφήσετε πίσω σας;
Να πούμε πρώτα ότι εμείς έχουμε ένα τεράστιο έργο που είναι η διπλή ανάπλαση και το λέω τεράστιο γιατί είναι πρώτη φορά που μπαίνει η αυτοδιοίκηση και ένας δήμος υλοποιεί ένα τόσο μεγάλο έργο. Μια πρόκληση για την αυτοδιοίκηση που πρέπει ν’ αποδείξουμε στην πράξη. Και δεν είναι μόνο το ποδοσφαιρικό γήπεδο, αλλά και μια σειρά από άλλα σημαντικά. Άρα ένα σπουδαίο έργο αναμόρφωσης μιας περιοχής που είναι σκουπιδότοπος.
Πότε θα ολοκληρωθεί;
Μέσα στη θητεία μου. Αν δεν συμβεί αυτό, τότε τα προβλήματα θα είναι αρκετά στριφνά και δύσκολα. Έχουμε βάλει στόχους συγκεκριμένους. Λέγαμε 25.000 δένδρα και κοροϊδεύανε. Λέγαμε 5.000 δένδρα την πρώτη χρονιά και μας έλεγαν ότι στην προηγούμενη τετραετία ο Μπακογιάννης είχε βάλει 4000 και κάτι, κι ότι δεν υπάρχουν χώροι. Κι έχουμε βάλει πάνω από 4.000, άρα θα πιάσουμε τον στόχο. Λέγαμε για συμπαγείς χώρους πρασίνου, μικροδάση, πάλι κοροϊδεύανε. Φτιάξαμε λοιπόν, το πρώτο μικροδάσος στην πιο πυκνοκατοικημένη περιοχή της Ευρώπης, την Κυψέλη, στην Αλεπότρυπα, και θα φτιάξουμε κι άλλο ένα άμεσα. Μου λέγανε μετά πώς θα καταφέρεις να προχωρήσεις άλλα εμβληματικά έργα, όπως τα σχολεία».
Και; Τι κάνετε;
Τα σχολεία… Γι’ αυτό θα ’θελα να μείνω. Φεύγοντας από εδώ θέλω να ’χω καταφέρει να φτιάξω τα σχολεία. Το ’λεγα και προεκλογικά. Παρ’ ότι είχα πράσινη ατζέντα, έλεγα ότι το πιο σημαντικό είναι τα σχολεία. Έχουμε καταφέρει και έχουμε κάνει μικρές ή μεγαλύτερες βελτιώσεις κοντά σε 170 σχολεία. Έχουμε καταφέρει κι έχουμε εντάξει στις ολοκληρωμένες σχολικές επενδύσεις ένα αρκετά μεγάλο κονδύλι για τα σχολεία. Την επόμενη χρονιά θα ξεκινήσουν μεγάλες αναβαθμίσεις. Προσπαθώ, πιέζω, έχω βρει συμμάχους και απ’ την κυβέρνηση, όπως τον υπουργό, τον κύριο Πιερακάκη, για να μπορέσουμε να κάνουμε μια μεγάλη προσπάθεια στην Γκράβα που είναι 24 σχολεία σε κακή κατάσταση. Παλεύω και με άλλες δυνατότητες, ευρωπαϊκές. Ελπίζω να ’χω σύντομα νέα. Θέλω να είναι αυτό που θα μείνει απ’ τη δική μου θητεία.
Το δεύτερο, πιο σημαντικό, στην καθημερινότητα είναι οι παιδικές χαρές. Φτιάξαμε στου Γκύζη, όπως σας είπα, στα Άνω Πατήσια, στην Ακρόπολη. Όποτε κάνουμε δουλειά σε παιδική χαρά έχει μεγάλη, θετική, ανταπόκριση. Σχολεία και παιδικές χαρές έχουν τη μεγαλύτερη επίδραση γι’ αυτό και αν έχω χρήματα εκεί είναι η κατεύθυνση.
Ποιο είναι το σύνθημά σας για τις γιορτές στην Αθήνα;
Απλώνουμε σ’ όλες τις γειτονιές. Ενώ συνήθως στολίζουμε κεντρικούς δρόμους, μεγάλες πλατείες, τώρα βάζουμε, δράσεις, εκδηλώσεις και στολίζουμε και γειτονιές που ’χουν ξεχαστεί, όπως ο Άγιος Παντελεήμονας. Και την πιο μεγάλη νύχτα του χρόνου, 21 Δεκεμβρίου, κάνουμε εκδηλώσεις σε 7 δημοτικές κοινότητες. Ο στόχος είναι ν’ απλωθεί αυτή η γιορτινή ατμόσφαιρα σ’ όλη την πόλη, όχι μόνο στο Σύνταγμα.
Αισθάνεστε ότι σας αμφισβητούν;
Ναι. Αισθάνομαι γενικά ότι όταν λέω κάτι υπάρχει πάντα κάποιος, κυρίως απ’ την πλευρά της κυβέρνησης -δεν λέω ότι έχει ευθύνη συνολικά ο πρωθυπουργός, που ψάχνει για να δημιουργήσει πρόβλημα.
Φαντάζομαι ότι έχετε φιλοδοξίες και πέραν του δήμου της Αθήνας…
Βλέπω ότι ο δήμος είναι μια χρυσή ευκαιρία για μένα, για ν’ αποδείξω με πολιτικές πράξεις και πράξεις στις γειτονιές, με εθνικά χαρακτηριστικά, πώς μπορεί να γίνει η Αθήνα ένα παράδειγμα που θα μπορούσε ν’ ακολουθήσει η χώρα.
Με ρωτήσατε πριν αν με στεναχώρησε η Αθήνα. Και μ’ έχει στεναχωρήσει πολύ και το ’χω πάρει πια προσωπικά να δείξω στην Αθήνα ότι όντως αλλάζει σελίδα. Άρα αυτή τη στιγμή σκέφτομαι βραχυπρόθεσμα και μ’ ενδιαφέρει να ’χουν οι Αθηναίες και οι Αθηναίοι πολύ ωραίες γιορτές και να βλέπουν κάθε μέρα ότι η γειτονιά τους αλλάζει.
*Κεντρική φωτό: Μενέλαος Μυρίλλας
