Μπορεί να μοιάζει απίστευτο κι όμως έχουν περάσει περισσότερα από δέκα χρόνια από την κυκλοφορία του «My Love», ενός κομματιού που, στην Ελλάδα τουλάχιστον, εξακολουθεί να ακούγεται πολύ και σχεδόν παντού, απόδειξη της μεγάλης αποδοχής που γνώρισε. Η χώρα μας άλλωστε ήταν η πρώτη στον κόσμο που του δώρισε μια γενναιόδωρη πρωτιά στα charts.
Κάτω από τη σκιά αυτού του mega-hit η Kovacs συνέχισε να δημιουργεί μουσική και να αποδεικνύει σταθερά ότι είναι πολλά περισσότερα από μία one-hit wonder καλλιτέχνιδα. Έρχεται στην Ελλάδα για μία ακόμα φορά για να δώσει δύο συναυλίες, μία σε Αθήνα (14/12) και μία σε Θεσσαλονίκη (15/12) για να παρουσίασει νέα κομμάτια όπως το «Mycose» που κυκλοφόρησε πριν λίγο καιρό, αλλά και τραγούδια που αγαπήσαμε από το πιο πρόσφατό album της, το «Child of Sin».
Έχεις παίξει και άλλες φορές στην Ελλάδα και έχει μια ιδιαίτερη σχέση με το κοινό. Τι πιστεύεις ότι την κάνει τόσο ξεχωριστή;
Η Ελλάδα είναι ένας ιδιαίτερος τόπος. Το κοινό είναι παθιασμένο –δεν ακούν απλώς αλλά νιώθουν όσα νιώθω κι εγώ στη σκηνή. Υπάρχει μια απίστευτη θέρμη και η ενέργεια που εκπέμπουν είναι δυνατή. Νομίζω ότι υπάρχει και μια σύνδεση πολιτισμική. Οι Έλληνες μοιάζουν σαν να είναι ήδη πλημμυρισμένοι από τα συναισθήματα της μουσικής μου και είναι πάντα συναρπαστικό να τους βλέπεις να συμμετέχουν με τόση ενέργεια.
Στην τελευταία σου συναυλία, όταν βγήκες πάνω στη σκηνή απηύθυνες τον κλασικό ελληνικό χαιρετισμό «Hello Malaka». Έχεις εμπλουτίσει τα ελληνικά σου από τότε;
Χαχαχα! Αυτή ήταν η καλύτερη προσπάθειά μου για γίνω κάπως προκλητική προς το κοινό. Νομίζω έπιασε και σπάσαμε τον πάγο με έναν αστείο τρόπο. Έκτοτε τα ελληνικά μου δεν έχουν βελτιωθεί, όμως κάθε φορά που έρχομαι για συναυλίες προσπαθώ να μαθαίνω και κάτι νέο. Είναι πολύ ωραίο να επικοινωνείς με τους ανθρώπους στη γλώσσα τους, ακόμα και αν γνωρίζεις λίγες λέξεις. Μάλιστα, ένα θεατρικό προτζεκτ με το οποίο ασχολούμαι αυτή την εποχή και το παρουσιάζω στην Ολλανδία λέγεται «Catharsis» και είναι προφανώς εμπνευσμένο από την αντίστοιχη έννοια που εισήγαγε ο Αριστοτέλης. Είναι σημαντικό να κατανοούμε τον πολιτισμό και τη γλώσσα όλο και πιο στέρεα. Η έννοια της κάθαρσης βρίσκεται στον πυρήνα της μουσικής και της τέχνης μου και είναι υπέροχο να συνδέομαι σε αυτή τη βάση με το κοινό στην Ελλάδα.
Πρόσφατα κυκλοφόρησες το νέο σου single, το «Mycose». Αυτό σημαίνει ότι σύντομα θα δούμε και μια νέα ολοκληρωμένη δουλειά από εσένα;
Ναι το «Mycose» είναι μέρος ενός ευρύτερου και μεγαλύτερου project, το οποίο θα συνδέεται στενά με αυτό που περιέγραψα μόλις πριν, το project της «Catharsis», και θα αφορά τη συναισθηματική κάθαρση, η οποία είναι απαραίτητη προκειμένου να γεννηθεί κάτι νέο.
Με το «Catharsis» θέλω να εξερευνήσω πιο βαθιά τον τρόπο με τον οποίο η τέχνη και το performance μπορούν να αξιοποιηθούν ως μέσα κάθαρσης του παρελθόντος μας και αν συμβάλλουν στη μεταμόρφωσή μας. Με το «Mycose», αντίστοιχα, κάνω μια αναδρομή στη νεότητά μου και τις επιλογές που έκανα τότε. Συμβολίζει τον αναπόφευκτό κύκλο που κάνει η ζωή, το γεγονός δηλαδή ότι κάποιος νεότερος έρχεται να πάρει τη θέση που ήταν μέχρι πρότινος δική σου. Αυτή είναι μια πραγματικότητα που οφείλω να αποδεχθώ και τη βλέπω ως μια ευκαιρία για μια νέα αρχή. Όπως συμβαίνει με τη μυκητίαση, η οποία πρώτα πλήττει τον οργανισμό και έπειτα γίνεται το πρόσφορο έδαφος για να αναπτυχθεί κάτι νέο, αντίστοιχα πιστεύω ότι όταν αποχωρούμε αφήνουμε χώρο για κάτι νέο –αυτός είναι άλλωστε ο κύκλος της παρακμής και της αναγέννησης και το «Mycose» είναι ένα σχόλιο αποδοχής πάνω σε αυτόν τον κύκλο. Βρίσκομαι σε μια πολύ δημιουργική περίοδο τον τελευταίο καιρό και πραγματικά μου αρέσει να με ρωτάνε τι ετοιμάζω. Πιστεύω πως η νέα μου δουλειά θα είναι περισσότερο διεισδυτική και ειλικρινής, εστιάζοντας σε αυτό το ταξίδι που περιέχει ο απογαλακτισμός και η ανακάλυψη της ελευθερίας.
Παρόλα αυτά το «Mycose» μού φάνηκε λιγότερο σκοτεινό συγκριτικά με τα κομμάτια του «Child of Sin». Το πιστεύεις και εσύ αυτό;
Ναι, νομίζω έχεις δίκιο. Το «Mycose» ήταν πιο ανάλαφρο. Το «Child of Sin» άλλωστε ήταν ένα άλμπουμ ενδοσκόπησης στα πιο μύχια και σκοτεινά κομμάτια του εαυτού μου.
Και αυτό το στοιχείο του ακορντεόν, δεν ήταν πότε τόσο έντονο σε άλλα σου κομμάτια…
Το έβαλα πού συνειδητά στην ενορχήστρωση του κομματιού διότι ήθελα να δώσω την αίσθηση ενός παρισινού οίκου ανοχής του 19ου αιώνα και, πιστεύω, ότι λειτούργησε καλά. Πράγματι, δεν χρησιμοποιώ συχνά το ακορντεόν, όμως μου άρεσε πολύ η υφή που έδινε στον ήχο του κομματιού. Εξάλλου, θέλω να πειραματίζομαι με διαφορετικούς ήχους και όργανα και στη συγκεκριμένη περίπτωση νομίζω απέδωσε η προσπάθεια.
Η σκηνική σου παρουσία είναι αρκετά δραματοποιημένη, καθώς δανείζεσαι αρκετά στοιχεία από το θέατρο. Αυτό προήλθε αβίαστα καθώς ξεκινούσες την καριέρα σου ή αποτελεί μια συνειδητή επιλογή;
Προήλθε και αναπτύχθηκε με έναν τρόπο φυσικό, πηγάζει από το ποια είμαι. Ό,τι κάνω πάνω στη σκηνή είναι μια μορφή έκφρασης της ταυτότητάς μου και του πώς νιώθω. Τα θεατρικά στοιχεία ήταν πάντοτε εκεί, διότι για μένα είναι ένας τρόπος για να μεταδώσω το ωμό συναίσθημα πίσω από τις νότες. Αν το συναίσθημα αυτό είναι έντονο, τότε και η σκηνική παρουσία θα είναι έντονη. Δεν είναι κάτι που αποφάσισα να προσθέσω στα live μου –απλώς συνέβη επειδή είμαι αυτή που είμαι. Με τα χρόνια, κάνω όλο και πιο συνειδητές επιλογές όσον αφορά τη σκηνική μου παρουσία, ωστόσο όλα ξεκινούν από ένα σημείο όπου βρίσκεται ο αυθεντικός σου εαυτός. Η παρουσία οφείλει να ακολουθεί όσο απαιτεί η μουσική και ο στόχος μου είναι να δημιουργώ έναν κόσμο στον οποίο θα μπορέσει το κοινό να εισχωρήσει και όχι απλώς έναν χώρο για να ακούς μουσική.
Τι σημαίνει για εσένα το performance;
Το performance είναι τα πάντα για μένα – είναι η στιγμή που νιώθω περισσότερο ζωντανή. Δεν έχει να κάνει μόνο με την ερμηνεία των τραγουδιών, αλλά με το να μοιράζομαι όσα έχω μέσα μου με εκείνους που τη δεδομένη χρονική στιγμή βρίσκονται μπροστά μου. Είναι έντονο, με καθιστά ευάλωτη και πολλές φορές είναι τρομακτικό. Όταν βρίσκομαι πάνω στη σκηνή δεν κρύβομαι και, πιστεύω, ότι εκεί οφείλεται η σύνδεση που έχεις με το κοινό. Δίνω όλη μου την ψυχή και είναι τόσο δυνατό συναίσθημα όταν ο κόσμος ανταποκρίνεται σε αυτό.
Θα ήθελες να κάνεις τα live σου ακόμα πιο δραματοποιημένα; Να εντάξεις, για παράδειγμα, πρόζα ή να χρησιμοποιείς ρούχα και μακιγιάζ που θα υπηρετούν κάποιο concept;
Μου αρέσει να δημιουργώ. Για παράδειγμα, τώρα που κάνουμε αυτή τη συνέντευξη βρίσκομαι σε περιοδεία με μια θεατρική παράσταση και αλλάζω πράγματα διαρκώς. Έφτιαξα μόνη μου το φόρεμα που βλέπετε στο video clip του «Mycose». Θέλω να εμπλέκομαι ενεργά στο κάθε τι, στα εικαστικά, στα visuals και σε ό,τι δημιουργεί την ατμόσφαιρα που θέλω να έχω στη σκηνή. Είναι σημαντικό για εμένα το κοινό να βιώνει το όραμά μου όσο το δυνατόν εγγύτερα, με τη μεταφορική έννοα, με εμένα. Τα πάντα πρέπει να αποτελούν κομμάτι της ιστορίας, όμως το σημαντικότερο είναι να μην εκβιάζεις κάτι, αλλά να αφήνεις τα πράγματα να εξελίσσονται με τρόπο φυσικό.
Χρηματοδότησες η ίδια την κυκλοφορία του τελευταίου σου δίσκου («Child of Sin»). Αυτή η επιλογή από τη μία σε απελευθέρωσε σε ό,τι αφορά το καλλιτεχνικό σου όραμα, αλλά, από την άλλη, ανέλαβες ευθύνες που ξεφεύγουν από το καλλιτεχνικό κομμάτι. Πώς βρήκες την ισορροπία ανάμεσα στα δύο;
Ήταν πολύ απελευθερωτικό να έχεις τον πλήρη έλεγχο πάνω σε ένα project, μα ταυτόχρονα γεννούσε και πολλές προκλήσεις. Όταν είσαι ανεξάρτητος περνούν από τα χέρια σου τα πάντα -όχι μόνο η μουσική, μα και όλα τα logistics που είναι απαραίτητα για την κυκλοφορία ενός δίσκου. Παλιότερα όταν δούλευα με πάρα πολλούς ανθρώπους ήμουν αναγκασμένη να κάνω συμβιβασμούς και ένιωθα ότι κάτι έλειπε από το τελικό αποτέλεσμα. Θέλω να έχω ουσιαστική ανάμειξη σε όλα τα στάδια της δημιουργίας ενός δίσκου και μαθαίνω νέες δεξιότητες προκειμένου να είμαι βέβαιη ότι έχω τον έλεγχο σε ό,τι αφορά το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα της δουλειάς μου. Στην πραγματικότητα, ήθελα να κατανοήσω την τέχνη της δημιουργίας ενός δίσκου (πέρα από το μουσικό του κομμάτι) προκειμένου και οι άλλοι να με παίρνουν στα σοβαρά όταν ζητάω κάτι. Ήταν πολλή δουλειά όλο αυτό, μα άξιζε τον κόπο διότι μόνο έτσι μπορούσα να δημιουργήσω κάτι που θα με αντιπροσώπευε 100%, χωρίς συμβιβασμούς. Αυτή η διαδικασία, μια διαδικασία σύγκρουσης στην ουσία, προσέδωσε ακόμα μεγαλύτερη βαρύτητα στον δίσκο.
Το βασικό single του δίσκου ήταν το ομότιτλο «Child of Sin», σε συνεργασία με τον frotnman των Rammstein Τιλ Λίντερμαν. Σε αυτό το κομμάτι μιλάς για την κακοποίηση και τις δικές σου επώδυνες προσωπικές εμπειρίες. Για ποιο λόγο αποφάσισες να εκθέσεις σε τέτοιο βαθμό το παρελθόν σου;
Νομίζω ότι είχε έρθει η ώρα να μιλήσω για όλα αυτά. Κρατούσα πολλά μέσα μου για πολύ καιρό και αυτό με επηρέαζε με πολλούς τρόπους και δεν γινόταν να το παραβλέπω. Το «Child of Sin» ήταν ένας τρόπος για να αντιμετωπίσω το παρελθόν μου, να το αφήσω στη άκρη και να μην του επιτρέπω να με ελέγχει υπόρρητα. Ήταν δύσκολο, όμως γνώριζα πως αν ένιωθα εγώ έτσι, τότε ήταν εξίσου πιθανό να νιώθουν κι άλλοι. Στόχος μου ήταν να μιλήσω ανοιχτά για όλα αυτά, όχι μόνο για τον εαυτό μου αλλά και για όσα άτομα πάλευαν με τα ίδια θέματα. Το ζήτημα είναι να σπάσεις τη σιωπή και να βρεις μια μορφή ελευθερίας μέσα από αυτή την πράξη.
Η κυκλοφορία του video clip συνέπεσε με τις κατηγορίες εναντίον του Λίντερμαν για σεξουαλική ανάρμοστη συμπεριφορά. Πώς κατάφερες να διαχειριστείς όλη αυτή την πίεση η οποία αναπόφευκτα βάρυνε και εσένα;
Ήταν πραγματικά πολύ δύσκολο. Το timing της κυκλοφορίας δεν ήταν ιδανικό και έστρεψε την προσοχή του κόσμου σε καταστάσεις που δεν συνδέονταν με το τραγούδι ή με όσα ήθελα να πω. Ωστόσο, όπως έλεγα και στον εαυτό μου πρωτίστως, δημιούργησα τον συγκεκριμένο δίσκο για να αφηγηθώ τις δικές μου ιστορίες και τις δικές μου εμπειρίες. Όταν ο «θόρυβος» από πράγματα που είναι έξω από εσένα γίνεται όλο και πιο δυνατός, τότε είναι δύσκολο να εστιάσεις σε όσα θες, όμως δεν είχα άλλη επιλογή από το να μείνω πιστή σε αυτό που προσωπικά έφτιαξα και σε όσα αυτό αντιπροσωπεύει.
Όταν το 2013 ηχογράφησες το «My Love», περίμενες ποτέ ότι θα γινόταν επιτυχία σε μια χώρα με την οποία δεν είχε καμία σύνδεση μέχρι τότε, όπως η Ελλάδα;
Ούτε κατά διάνοια δεν περίμενα να έχει τόσο μεγάλη επιτυχία. Όταν το ηχογράφησα δεν είχα ιδέα πού θα με οδηγούσε. Για μένα ήταν απίστευτο ότι οι Έλληνες συνδέθηκαν τόσο πολύ μαζί του. Ακόμα θυμάμαι τη στιγμή που έμαθα ότι είχε γίνει τεράστια επιτυχία στη χώρα σας -είχα μείνει άναυδη. Δεν μπορείς να προβλέψεις ποιο τραγούδι σου θα γίνει επιτυχία και, νομίζω, αυτό είναι κομμάτι της μαγείας της μουσικής -βρίσκει μόνη της το δρόμο και σε οδηγεί σε τόπους όπου δεν περίμενες ποτέ να βρεθείς.
Κρίνοντας από την συνολικότερη αισθητική σου, αν είχες τη δυνατότητα θα ήθελες να γνωρίσεις από κοντά τη Μάτα Χάρι ή τον Κουρτ Βάιλ;
Ω! Είναι ζόρικο δίλημμα αυτό. Μάλλον θα επιλέξω τη Μάτα Χάρι. Είναι μυστηριώδης και η ζωή της ήταν γεμάτη ίντριγκες και μπόλικο δράμα. Πιστεύω ότι θα είχε απίστευτες ιστορίες να διηγηθεί. Επιπλέον, με κάποιον τρόπο συνδέεται με θέματα που απασχολούν και εμένα: τα μυστικά, την ευαλωτότητα, τη δύναμη. Θα ήθελα να μάθω την άποψή της για όλα αυτά.
Αγοράστε εισιτήρια για όλες τις κορυφαίες εκδηλώσεις στο inTickets.gr .
