Γεμάτο από τις μελωδίες που χρωματίζουν τις γκρίζες ζώνες των αποφάσεων τους, λουσμένο στο λαμπερό φως του ήλιου, την τρυφερή αγκαλιά του μεσογειακού τοπίου των Παξών και την υπόσχεση της εκπλήρωσης διαφορετικών ονείρων, το τέλος της τρίτης σεζόν του «Maestro» του Χριστόφορου Παπακαλιάτη δίνει την ανάσα και το απαραίτητο «σπρώξιμο» που χρειάζονται οι ήρωες της σειράς για να προχωρήσουν όρθιοι προς το επόμενο βήμα της ζωής τους, αφήνοντας πάντα ανοιχτή τη χαραμάδα της συνέχειας των αλληλένδετων ιστοριών τους.

Αυτό το «τέλος» της σειράς του Χριστόφορου Παπακαλιάτη θα θέλαμε να πιστεύουμε ότι θα έχει συνέχεια.

Καθώς όλοι οι χαρακτήρες μοιράζονται τη συνενοχή σε ένα έγκλημα που κανείς δεν αναγνωρίζει ανοιχτά, θα πρέπει να τους δοθεί ο χρόνος να διανύσουν την απόσταση μέχρι την αποδοχή του. Η ανθρώπινη φύση είναι πολύπλοκη και όχι άσπρο-μαύρο.

Η αυτοδικία δεν είναι η λύση που προκρίνει το «Maestro» απέναντι στο κατ’ εξακολούθηση έγκλημα της κακοποίησης, γι’ αυτό και το ανοιχτό φινάλε του, όπως ξεδιπλώθηκε στο τέταρτο επεισόδιο που είδαμε χθες στο MEGA και πλέον φιλοξενείται στην πλατφόρμα streaming πλατφόρμα του NETFLIX, μετά από την επιτυχημένη του πρωτιά στην ελληνική τηλεόραση, προϊδεάζει για εξελίξεις προσεχώς.

Γυρίζοντας κι άλλο το χρόνο πίσω

Πριν τη δολοφονία του Φάνη που είδαμε στο φινάλε της δεύτερης σεζόν και την επίθεση με μαχαίρι εναντίον του Δημοσθένη που ανέκρινε κάθε ψυχή ζώσα στο νησί για τον φόνο του Χαράλαμπου, εκτυλίσσεται στην έναρξη του επεισοδίου η έναρξη του φεστιβάλ. Σε παράλληλο μοντάζ με την ηγετική ομιλία του Φάνη που σημαίνει το σύνθημα των φεστιβαλικών δράσεων, το μαχαίρωμα του Χαράλαμπου θα τον αφήσει μεν αιμόφυρτο, θα τον στείλει στο ιατρείο του Μιχάλη δε, που του σώζει τη ζωή.

Ο Κώστας Μπερικόπουλος και ο Αντίνοος Αλμπάνης σε αυτό το ιδιαίτερο ανδρικό bonding που αναπτύσσουν στις σκηνές τους μέσα σε λίγα τετραγωνικά καθώς προσπαθούν και οι δύο να συνέλθουν από τις λαβωματιές που έχουν υποστεί οι ήρωες τους (ο δεύτερος ασφαλώς σε μεταφορικό βαθμό εξαιτίας του χωρισμού του από τη Σοφία), είναι τελικά το πιο «ταιριαστό» αταίριαστο δίδυμο σε αυτή τη σεζόν. Είναι και οι δυο εξαιρετικοί υποδυόμενοι δύο σύνθετους χαρακτήρες που θα θέλαμε να γνωρίσουμε περαιτέρω. 

Ματαιώσεις και αναβολές

Το αίσθημα ανάμεσα στη Χάρις και τον Δημοσθένη δεν θα ρίξει αυλαία σε αυτή τη σεζόν. Θα μείνει μετέωρο με την έξοδο εκείνου από το προσκήνιο αφού την θαυμάσει να τραγουδά στην προκυμαία του νησιού.

Όσο για το ότι ο Δημοσθένης γνωρίζει πως ο Φάνης θέλει να τον στείλει από εκεί που ήρθε και βρίσκεται πίσω από την επίθεση εναντίον του, δεν σημαίνει τίποτα. Η έρευνά του θα λήξει άδοξα, με ανωτέρα επέμβαση και συνοπτικές διαδικασίες.

Λίγες ώρες πριν την έξοδό τους στο γιοτ των Ιταλών μαφιόζων, η Σοφία και ο Φάνης μοιράζονται μερικές αλήθειες παραπάνω για τη σχέση τους. Εκείνος υποστηρίζει πως η περιπέτεια με τον Δημοσθένη, έληξε. Έχει κάνει το καθήκον του να προστατεύσει την οικογένεια. Στην ερώτησή του αν τον αγαπάει ακόμα, εκείνη λέει «ναι».

«Εγώ θα έπρεπε να σε φοβάμαι πιο πολύ, παρά εσύ εμένα», λέει ο Φάνης στη Σοφία που της δείχνει ότι γνωρίζει για την προσπάθειά της να τον παγιδεύσει συμπράττοντας με τον Δημοσθένη. «Την επόμενη φορά σκέψου τα παιδιά μας και αν θέλεις να συνεχίσεις να ζεις και εσύ και αυτά».

Οικογένεια

Η Αλεξάνδρα και ο Ορέστης, επίσης, μοιράζονται μερικές αλήθειες για την οικογένεια τους. Μια οικογένεια ιδιότυπη, διαταραγμένων δεσμών, όπως αυτή του Φάνη και της Σοφίας, της Μαρίας και του γιου της Σπύρου. Κι ένας πρώτος κλάδος ελιάς από την Αλεξάνδρα: έχει μεσολαβήσει να επιστρέψει ο Ορέστης στη θέση του στο ωδείο, από όπου εκείνη τον έδιωξε.

Ο Σπύρος ονειρεύεται να ξαναφτιάξει το γκρεμισμένο σπίτι της δικής του οικογένειας. Με την έρευνα του Δημοσθένη σε αδιέξοδο, Σπύρος και Αντώνης κάνουν σχέδια. Μόνο με τη σκέψη όμως έχουν περάσει τη λεπτή γραμμή ανάμεσα στο σωστό και το λάθος. Ανακούφιση χωρίς ανάληψη ευθύνης.

Η Γιάννα μαζεύει τα πράγματά της και φεύγει από το σπίτι της Μαρίας και του Σπύρου. Η Μαρία θα τη βοηθήσει να βρει ένα δρόμο. Τέρμα πια τα podcast.

Πώς βρίσκει κανείς το κουράγιο να ξεκινήσει από την αρχή; Αργότερα στο επεισόδιο θα τις δούμε μαζί να εργάζονται σε δομή στήριξης κακοποιημένων γυναικών. Η Μαρία έχει να διηγηθεί την ιστορία της.

Η Αλεξάνδρα αντιμετωπίζει την Κλέλια. Με τον δικό της δύστροπο και άβολο τρόπο βάζει στο τραπέζι ένα δεύτερο κλαδί ελιάς. Φαίνεται αποφασισμένη να συνεχίσει να βρίσκεται στη ζωή του Ορέστη ως «μη πρόβλημα».

Οι δυο γυναίκες έχουν κάτι κοινό: πατρικά πρότυπα που μισούν. Η Αλεξάνδρα δεν θέλει η κόρη της να γίνει σαν τον πατέρα της.

Φεστιβάλ Μουσικής

Οι υπέροχες μουσικές με φόντο το λιμάνι των Παξών είναι το καταπραϋντικό για την ψυχή. Ή και όχι.

Ο Αντώνης και η Χάρις μαγεύουν με τα τραγούδια σε σκηνές φωτεινές και ταξιδιάρικες που θα θέλαμε να κρατήσουν για πάντα. Συνταιριάζοντας όμως τη χαρά με τη λύπη, την τραγικότητα με την κωμικότητα, αυτό το επεισόδιο δεν αφήνει πολλά περιθώρια χαράς.

Ο Φάνης πορευόμενος στον αλαζονικό δρόμο που έχει χαράξει, προχωράει το σχέδιο επενδύσεων και χτισίματος του νησιού από άκρη σε άκρη με μαφιόζικα χρήματα.

Ο Μίστερ «Εγώ Αποφασίζω» θα συναντήσει τη νέμεσή του πάνω στο γιοτ των Ιταλών «επενδυτών» του, αφού προηγουμένως, η σύζυγός του φαίνεται να έχει συνάψει κάποιου είδους συμφωνία μαζί τους. Το δυσοίωνο τέμπο του επικείμενου θανάτου του διακόπτεται επαναλαμβανόμενα από την παράλληλη συναυλία της Χάρις, τόσο μελωδική και ανατρεπτικά απελευθερωτική που μοιάζει με όνειρο: «Δικά σου μάτια πήρε το φεγγάρι για να ’χω ένα φανάρι να αγρυπνώ». Το τραγούδι της σταματά με τον πυροβολισμό του Φάνη μεσοπέλαγα. Αυλαία. Δυνατό χειροκρότημα. Ο Φάνης ταξιδεύει πλέον στον ίδιο υγρό τάφο που βρέθηκε και ο Χαράλαμπος. Θα πουν ότι αυτοκτόνησε.

Αποχαιρετισμοί

Απρόθυμη femme fatale σε δημόσια παράσταση, η Σοφία θα αναλάβει να καλύψει το κενό που άφησε πίσω του ο Φάνης. Ο δικός της είναι ο πιο αινιγματικός και τραγικός χαρακτήρας αυτής της σεζόν καθώς όλοι οι υπόλοιποι φαίνεται να προχωρούν με τη ζωή τους, αφήνοντας πίσω τις σκοτεινές μέρες. Όχι όμως και η Σοφία που αποχαιρετά τα λατρεμένα παιδιά της, απομένοντας μόνη ως συνεργός σε ένα ακόμη έγκλημα.

Ο αποχαιρετισμός αυτής της σεζόν στέλνει τον Ορέστη και την Κλέλια στην Αθήνα. Τον Αντώνη και τον Σπύρο επίσης. Στο φινάλε οι δυο τους θα βρεθούν μέσα σε ένα αστυνομικό τμήμα. Ο Μιχάλης πιάνει δουλειά ως γιατρός σε νοσοκομείο.

Και η Κλέλια θα ακολουθήσει τον δρόμο της. Αναχωρεί για σπουδές. Ο έρωτας ανάμεσα στον Ορέστη και την Κλέλια θα πάρει άλλη μορφή.

«Ένα μουσικό κομμάτι είναι από μόνο του σαν μια κοινωνία. Δες τους ανθρώπους σαν τις νότες. Αν τους βάλεις σε μια σωστή αλληλουχία, θα ’χεις μια μελωδία. Αν όχι, θα ’χεις μια παραφωνία.» λέει ο Ορέστης στους μαθητές του στο Ωδείο.

Ψάχνοντας την αρμονία στη ζωή των ηρώων του, όπως μας δείχνει στο φινάλε αυτής της σεζόν, ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης μας αποχαιρετά με «Bitter Sweet Symphony» και Verve. Ίσως να επανέλθει για ένα ακόμη κύκλο του «Maestro». Θα το θέλαμε πολύ γιατί συνθέτει την τηλεόραση που θέλουμε να βλέπουμε.

Τι μπορεί να σημαίνει η άφιξη του Δημοσθένη ξανά στο νησί;