Η κατάρρευση της κυβέρνησης στη Γαλλία μοιάζει να είναι η αρχή μίας νέας, μεγάλης ευρωπαϊκής περιπέτειας. Οι πολιτικοί συσχετισμοί δεν δικαιολογούν κάποια αισιοδοξία για αποτροπή μίας βαθιάς πολιτικής κρίσης και η χώρα αντιμετωπίζει σοβαρά οικονομικά προβλήματα, υψηλά ελλείμματα, διογκωμένο χρέος και αυξανόμενο κόστος δανεισμού.
Μία συνθήκη που θυμίζει πολύ την αρχή της ελληνικής κρίσης. Μόνο που μπορεί να έχει πολύ πιο άσχημη τροπή και βαριές επιπτώσεις για ολόκληρη την Ευρώπη. Αναλυτές και πολιτικοί παράγοντες ομολογούν πως δεν είναι ορατή η διέξοδος της Γαλλίας από το πιθανολογούμενο χάος.
Και ακολουθεί, με σημαντικό βαθμό βεβαιότητας, η Γερμανία. Η κυβέρνηση συνασπισμού έχει ήδη καταρρεύσει και εκεί, οι εκλογές στις αρχές του έτους δεν διαφαίνεται ότι θα οδηγήσουν σε μία ομαλή κυβερνητική λύση και η μεγαλύτερη οικονομία της Ένωσης βρίσκεται ήδη σε κρίση, αφότου διερράγη και η προνομιακή ενεργειακή της σχέση με τη Ρωσία, που επί δεκαετίες συντηρούσε το λεγόμενο γερμανικό θαύμα.
Υπό αυτές τις συνθήκες, η Ευρώπη στο σύνολό της μοιάζει να πλέει πλησίστια στα βράχια. Οι συνταγές της ατελέσφορης δημοσιονομικής πειθαρχίας μοιάζουν αυτοκτονικές, η νέα αμερικανική Προεδρία είναι αποφασισμένη για έναν ακραίο οικονομικό και εμπορικό ανταγωνισμό, και η ανατροπή όσων γνωρίζαμε έως σήμερα είναι το πιο πιθανό από τα ορατά σενάρια.
Είναι εξαιρετικά αμφίβολο ότι η διαφαινόμενη κρίση θα στεγανοποιηθεί στα όρια της Γαλλίας και της Γερμανίας. Και η απουσία αξιόπιστης ηγεσίας στην Ένωση γενικότερα δεν δικαιολογεί κάποια αισιοδοξία. Οφείλει κάποιος να είναι προετοιμασμένος για ανατροπές και για αναταράξεις, οι οποίες θα απαιτήσουν νέες αποφάσεις και ενδέχεται να ακυρώσουν σχεδιασμούς και χρονοδιαγράμματα.
