«Με πάνε για απόσυρση, αν σταματήσω να δουλεύω θα πεθάνω. Και δεν έχω καμία όρεξη να πεθάνω.», εξομολογείται off camera ο Δημοσθένης, στο τρίτο επεισόδιο της Σεζόν 3 του «Maestro» που βλέπουμε back to back στο MEGA (και δεν θέλουμε να τελειώσει). Τίτλος επεισοδίου: «Μια δεύτερη ευκαιρία». Τα λόγια του Δημοσθένη «συνοδεύουν» ένα κλειστό φέρετρο. Δεν βλέπουμε πρόσωπο.

Είναι η σειρά του Δημοσθένη που βρίσκεται στους Παξούς ανακρίνοντας τα πρόσωπα που συγκάλυψαν τη δολοφονία του Χαράλαμπου, να εξιστορήσει τα γεγονότα από τη δική του πλευρά παίρνοντας τη σκυτάλη από τη Γιάννα. Υπάρχει ένα θέμα βέβαια: τον είδαμε να δολοφονείται (με πολλαπλές μαχαιριές).

Απολογισμός

Με την αφήγηση να ξετυλίγεται σε παρελθόντα χρόνο, ο Δημοσθένης (ο Κώστας Μπερικόπουλος, φειδωλός στις εμφανίσεις του εκτός θεάτρου, πρέπει να πούμε ότι ενσαρκώνει με απολαυστικό μπρίο τον ρόλο του) μοιάζει να κάνει έναν απολογισμό ζωής τεκμηριώνοντας παράλληλα την έρευνα του. 

Με την σύνταξη ανά χείρας αποφάσισε να ζητήσει από την υπηρεσία του να τον στείλουν στους Παξούς, για μία ακόμη δουλειά. Τη λατρεύει – λέει ο ίδιος – τη δουλειά του. Που θα βρει όμως εξιλέωση για τα χρόνια της ασυδοσίας του;

Την εποχή της μεταπολίτευσης – μας λέει ο ίδιος – ήθελε να αλλάξει τον κόσμο αλλά έγινε ένα υποδειγματικό λαμόγιο. Το περιβάλλον βοηθούσε. Η εποχή, η κοινωνία, το κόμμα. Δεν θέλει πολύ ο άνθρωπος. Είναι πολύ λεπτή η γραμμή που χωρίζει το καλό απ’ το κακό εξάλλου. «Τόσο λεπτή που δεν αντιλαμβάνεσαι ότι την πέρασες» λέει ο ίδιος. Ήξερε πάντα να ξεχωρίζει το καλό από το κακό και πάντα επέλεγε το κακό, ήταν πιο εύκολο. Στην Κέρκυρα ήταν μέλος της Συμφωνικής Ορχήστρας Μίκης Θεοδωράκης, είναι λάτρης της μουσικής εξάλλου. Το σπίτι το αποφεύγει για να μην είναι μόνος.

Στην Κέρκυρα, μας πληροφορεί, πώς λίγες ημέρες πριν γνώρισε τη Χάρις, που «είναι μάγκας και έχει στυλ». Οι δυο τους βγήκαν σε σκυλάδικο με τραγουδιστή τη μετενσάρκωση του Έλβις Πρίσλεϊ, σε μια επεισοδιακή βραδιά -πρώτο ραντεβού.

Ο Δημοσθένης ήθελε μια δεύτερη ευκαιρία στη δουλειά του, αλλά τα πράγματα δεν πήγαν κατ’ ευχήν.

Η πρώην σύζυγος

Ο Ορέστης επιστρέφει στις πρόβες ως μαέστρος της χορωδίας στο Φεστιβάλ Μουσικής των Παξών, στο στοιχείο του. Κι αυτός, όπως και ο Δημοσθένης, αγαπάει τη δουλειά του. Και τους δύο τους ενώνει η μουσική αλλά και η επίμονη Χάρις, που τον βάζει στη θέση του άλλη μία φορά όταν της ζητάει εξηγήσεις για την άφιξη στο νησί των μουσικών της Ορχήστρας στην οποία είναι μέλος. «Αν δεν έχεις να μου πεις κάτι σχετικό με τη μουσική, εδώ δεν θα έρχεσαι. Ότι θέλεις να με ρωτήσεις για την υπόθεσή σου, φώναξε με όπως κάνεις με όλους» του λέει αποφασιστικά εκείνη.

Το μουσικό καταφύγιο που έχει φτιάξει η Χάρις για το φεστιβάλ θα μπορούσε να είναι και το δικό του καταφύγιο. Σε αυτό οι δυο τους μοιάζουν. Άγνωστο αν θα αντέξει η σχέση τους.

Η Αλέξανδρα δέχεται να ανακριθεί. Με το γνωστό αυτοσαρκαστικό χιούμορ της θα περάσει τις διερευνητικές σκοπέλους. «Ο σύζυγός μου δεν έχει σχέση ουσιαστική με κανέναν πέρα από τη μουσική του…» ξεστομίζει η πρώην σύζυγος «σπρώχνοντας» την αστυνομική έρευνα προς την πλευρά της οικογένειας της Κλέλιας.

Και η Αλεξάνδρα λέει ότι για το παιδί της, θα έμενε λίγες ημέρες ακόμα στο νησί.

«Άλλη που σκέφτεται μόνο το συμφέρον της. Μοιάζουμε.» Ο Δημοσθένης βρίσκει σε κάθε χαρακτήρα που ερευνά ένα κομμάτι του εαυτού του και διαφορετικά υπαρξιακά μοτίβα της αγάπης. Στο μεταξύ η Κλέλια αντιμετωπίζει για άλλη μια φορά την πραγματικότητα της οικογένειας του Ορέστη. Δεν θα απαντήσει στα τηλεφωνήματά του.

«Πιο εύκολο να χειρίζεται μη καθαρούς ανθρώπους»

Η Μαρία έρχεται αντιμέτωπη με την πραγματικότητα της ενδοοικογενειακής βίας σε σπίτι του νησιού. Θα αποφασίσει να δράσει. Μόνο αυτό από εδώ και μπρος. Ζητάει τη βοήθεια του Δημοσθένη: «Αντί να ψάξεις να βρεις ποιος σκότωσε έναν κακό άνθρωπο, φρόντισε να μην πεθάνει ένας αθώος» (η Μαρία Καβογιάννη προσδίδει δυναμισμό στη Μαρία της που πατάει γερά στα ποδιά της αυτή τη σεζόν).

Ο Φάνης προσπαθεί να πείσει τον Αντώνη και την Κλέλια να φύγουν από το νησί. Η Κλέλια του επιτίθεται. Η αντιπαράθεση ανάμεσα στον Φάνη και τον Αντώνη φτάνει στα άκρα. Τα λόγια που ανταλλάσσονται εκατέρωθεν είναι βαριά. Η Σοφία αντιμετωπίζει τον Αντώνη, αναγνωρίζοντας για πρώτη φορά στον γιο της ότι δεν φταίει μόνο ο πατέρας του για τα προβλήματα της οικογένειας. Η Κλέλια συνεχίζει να παραμένει σε απόσταση από τον Ορέστη ακόμα και όταν βρίσκονται μαζί.

Ο Δημοσθένης εξομολογείται ότι αν είχε ποτέ παιδιά θα έπρεπε να τα υπολογίζει αλλά δεν ήταν ποτέ καλός να φροντίζει άλλους πέρα από τον εαυτό του. Για εκείνον είναι πολύ πιο εύκολο να χειρίζεται μη καθαρούς ανθρώπους.

Πώς διώχνεις τον φόβο;

Ο Ορέστης επιβεβαιώνει στην Κλέλια την αγάπη του για εκείνη, την πρόθεσή του να συνεχίσουν να είναι μαζί. Εκείνη είναι πιο σκεπτική, δεν θέλει να υποφέρει. Θα τα καταφέρουν να παραμείνουν κοντά;

Έχει η Κλέλια δεύτερες σκέψεις για την σχέση της με τον Ορέστη; Θα σταθεί απέναντι στον Δημοσθένη σε μία από τις ανακριτικές προσκλήσεις του. Το παιχνίδι των ερωτοαποκρίσεων είναι σαν άβολη συνεδρία στο ντιβάνι του ψυχαναλυτή στην οποία η Κλέλια συνειδητοποιεί τις αδυναμίες της, την απόσταση σε σχέση με την οικογένειά της, τον πατέρα της ειδικά, τον Ορέστη που είναι κι αυτός πια πατέρας. Κρίση άγχους. Αντί για τον ψυχαναλυτή θα βρεθεί στο ιατρείο του Μιχάλη. Κάτι είναι κι αυτό. Ένα χάπι δεν γιατρεύει ευθύς αμέσως βέβαια. Ο γιατρός συνιστά υπομονή – «οι εξωτερικοί παράγοντες πάντα είναι εναντίον μας».

Ο Σπύρος κυριευμένος από τύψεις για το ξέσπασμά του στην Γιάννα, αποκομμένος από τη μητέρα του, προστρέχει για ηρεμία στην εκκλησία. Παλεύω ακόμα με αυτό που είμαι εξομολογείται στον παπά: «Θα δεχόσουν στην εκκλησία σου έναν ομοφυλόφιλο άνδρα;». Mπορεί να μην πάρει τις ικανοποιητικές απαντήσεις που θα περίμενε, θα βρει όμως έναν τόπο αποδοχής και αγάπης για να χωρέσει έστω και για λίγο. Είναι και αυτός μια περίπτωση που αναζητάει δεύτερη ευκαιρία.

Ο Δημοσθένης αποφασίzει να ακούσει τη Μαρία και να βοηθήσει την άτυχη νεαρή σύζυγο που ο άντρας της κακοποιεί συστηματικά. Στο τμήμα συνειδητοποιεί ότι η αστυνομία δεν θα δράσει. «Εγώ δεν ασχολούμαι με αυτά που δεν πρέπει» του λέει ο αστυνομικός. Η επίδειξη της φωτογραφίας με τα παιδιά του είναι μια υπενθύμιση ότι αυτός που κάνει κουμάντο πάνω από αυτόν, δεν αστειεύεται.

Παρ’ όλα αυτά ο Δημοσθένης θα κάνει μόνος την κίνησή του και θα δώσει το πρώτο «μάθημα» στον κακοποιητή σύζυγο, κερδίζοντας φίλεμα από τη Μαρία, αλλά και όχι απαραίτητα και τον καλό της λόγο: «Είμαστε καταδικασμένοι να βάζουμε μπροστά τα παιδιά μας, μπορεί με λάθος τρόπο, άντε όμως να διώξεις τον φόβο».

«Τι είν’ αυτό που το λένε αγάπη»

Η Χάρις τραγουδάει ξανά, ο Σπύρος και η Γιάννα πλησιάζουν ο ένας τον άλλον με ειλικρίνεια, η Σοφία και η Μαρία κάνουν ένα βήμα προς την παραδοχή της αλήθειας για ό,τι έχει συμβεί σε σχέση με τα παιδιά τους, ο Φάνης αποπειράται να δωροδοκήσει τον Δημοσθένη που προτιμάει καλύτερα να ασχοληθεί με το…παγωτό του.

«Είπα μια φορά να είμαι καθαρός και όπου με πάει», λέει ο Δημοσθένης στο κασετόφωνάκι του. Η αντίστροφη μέτρηση μέχρι την απόπειρα δολοφονίας του ξεκινάει. Η Σοφία καθησυχάζει τον Φάνη ότι μπορεί να την εμπιστεύεται όμως φαίνεται υπερβολικά απασχολημένη με άλλα σχέδια. Στην επόμενη σκηνή συμμαχεί με τον Δημοσθένη για να σώσει τον γιο της από τη φυλακή. Ο Φάνης δεν την ενδιαφέρει.

Η σκηνή της επίθεσης στον Δημοσθένη επαναλαμβάνεται, οι μαχαιριές τον αφήνουν αιμόφυρτο σε μια σκηνή οπερατικού κρεσέντο. «Και κάπως έτσι η δεύτερη ευκαιρία που ήθελα, ήρθε απρόσμενα» ακούγεται να λέει ο ίδιος.

Το φέρετρο της αρχικής σεκάνς του επεισοδίου ανοίγει. Μέσα είναι ο Φάνης, νεκρός. Στο πλευρό του η σύζυγος του Σοφία. Φινάλε (στιλάτο και υπέροχα ειρωνικό). Στους τίτλους ακούγεται το «Τι είν’ αυτό που το λένε αγάπη» σε εξαιρετική διασκευή της Kid Moxie (που διασκεύασε και το «Creep» των Radiohead για την προηγούμενη σεζόν) κλείνοντας το μάτι στους θεατές πριν τις αποκαλύψεις του τέταρτου και τελευταίου επεισοδίου της σειράς.