Η εκτίμηση του πρώην Πρωθυπουργού και πρώην Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ από το φόρουμ του ΟΤ ήταν ορθή: Η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας μπορεί να προκαλέσει πολιτικά γεγονότα. Αυτό τουλάχιστον επιδιώκουν κάποια από τα κόμματα της Αριστεράς. Και γίνεται φανερό με την εσπευσμένη πρωτοβουλία της Νέας Αριστεράς να προτείνει ως υποψήφιο για το ύπατο πολιτειακό αξίωμα τον πρώην δικαστικό, επικεφαλής της ΑΔΑΕ.
Έναν δημόσιο λειτουργό που από την θέση την οποία κατέχει, έχει έλθει σε ευθεία σύγκρουση με την κυβέρνηση. Το στοιχείο αυτό έχει αξία όχι ως αξιολόγηση της στάσης του επικεφαλής της ανεξάρτητης αρχής, αλλά ως μία παράμετρος που με βεβαιότητα περιορίζει τις όποιες πιθανότητες εκλογής του.
Συνεπώς, μπορεί να θεωρείται σαφές ότι η πρόταση είναι μέρος ενός πολιτικού παιχνιδιού, το οποίο ξεκίνησε με πρωτοβουλία της Νέας Αριστεράς. Αποσκοπεί προφανέστατα στο να σύρει όμορα κόμματα πίσω από μία κοινή πρόταση και να διαμορφώσει την (ψευδ-)αίσθηση ενός διευρυμένου αντιπολιτευτικού μετώπου.
Η πρωτοβουλία είναι σπασμωδική και βεβιασμένη. Χρησιμοποιεί τον θεσμό της Προεδρίας για εξυπηρέτηση πολιτικών σκοπιμοτήτων και γι’ αυτό συναντά ήδη επιφυλάξεις και εγείρει ερωτήματα.
Η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας είναι από μόνη της ένα σημαντικό πολιτικό γεγονός. Κατά τα παρελθόν αποτέλεσε όμως και αφορμή για πολιτικές ανατροπές, με πλέον χαρακτηριστικά παραδείγματα τις πρόωρες εκλογές του 2009 και του 2015.
Η αποσύνδεση της διαδικασίας από τα ενδεχόμενα διάλυσης της Βουλής ήταν μία σωστή τροποποίηση στη συνταγματική αναθεώρηση του 2019. Υπό αυτήν την έννοια, οι προσπάθειες μόχλευσης πολιτικών «γεγονότων» μέσω της εκλογής Προέδρου, εμπεριέχουν πολλά στοιχεία αθέμιτων σκοπιμοτήτων.
