Με τη λέξη «ταυτότητα» αναφέρομαι εδώ στο σύνολο των διαφοροποιητικών χαρακτηριστικών, των γνωρισμάτων ενός πολιτικού κόμματος και γενικότερα των ατόμων που το απαρτίζουν. Θα αναφερθώ στα κόμματα της Κεντρο-Αριστερής Αντιπολίτευσης, το ΠαΣοΚ-ΚΙΝΑΛ, τον διαμελισμένο, εις τα εξ ων συνετέθη, ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, καθώς και τα κόμματα, τα οποία προέκυψαν από τον διαμελισμό αυτόν.
Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ δεν είχε ποτέ καθαρή, συγκεκριμένη ταυτότητα και αυτό δεν έβλαψε αποδεδειγμένα μόνον τον ίδιο, αλλά και τους πολίτες που αποπροσανατολίζονται. Προοδευτική Συμμαχία, Πρώτη φορά Αριστερά, Νέα Αριστερά, Κασσελάκειο Κίνημα Δημοκρατίας, και ίσως ακολουθήσουν και άλλες αριστερές εκφάνσεις.
Το ΠαΣοΚ-ΚΙΝΑΛ παραμένει και επιμένει στη δική του σοσιαλιστική ταυτότητα. Τηρεί απαρέγκλιτα τον δικό του κώδικα αξιών: σεβασμό της αξιοπρέπειας όλων των ανθρώπων και ύπαρξη ενός κράτους δικαίου, που προστατεύει τα δικαιώματα όλων, σέβεται τους θεσμούς και προφυλάσσει από την αυθαιρεσία της εξουσίας. Κοινωνική πολιτική σε όλους τους τομείς της καθημερινής ζωής του πολίτη: υγεία, παιδεία, οικονομία κ.ά. Το ΠαΣοΚ-ΚΙΝΑΛ μετά τις τελευταίες εξελίξεις, τόσο από τις εκλογές του όσο και μετά από τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης που του προσφέρθηκε, είναι υποχρεωμένο να επιτύχει, καθώς άλλη ευκαιρία δε θα υπάρξει και η θεά Τύχη δε θα κρούσει εκ νέου τη θύρα του. Οι οπαδοί του απαιτούν να ασκήσει από τη νέα του θέση στο κοινοβούλιο, σθεναρή αντιπολίτευση, χωρίς συνενώσεις με άλλα δημοκρατικά κόμματα και να ανακτήσει την εμπιστοσύνη των πολιτών ως κόμμα ιστορικό. Αυτά, εξάλλου, υποσχέθηκε πριν και μετά την επανεκλογή του ο αρχηγός του, που φαίνεται να τα τηρεί, καθώς συνεργάζεται στενά πλέον με πρόσωπα κύρους, που διαθέτουν βαθιά γνώση πολιτικής, εθνικής και ευρωπαϊκής.
Αν υποθέσουμε ότι το ποσοστό του ΠαΣοΚ-ΚΙΝΑΛ δεν επαρκέσει για να νικήσει την Ν.Δ. στις επόμενες εθνικές εκλογές, όπως στοχεύει, τότε θα μπορούσε, με τις ίδιες δυνάμεις και αξίες του και σταθερή την πολιτική του, να συζητήσει τη μετεκλογική συνεργασία με ορισμένα κόμματα της Αριστεράς, για έναν συνασπισμό δημοκρατικών δυνάμεων, που θα αποκτούσε τη δυνατότητα να υπερκεράσει το ποσοστό της Ν.Δ. και να κατακτήσει την κυβερνητική εξουσία.
Ο Γιώργος Σιακαντάρης έγραψε σχετικά στα ΝΕΑ, προτείνοντας τη δυνατότητα δημιουργίας εκλογικού συνασπισμού (ΠαΣοΚ-ΚΙΝΑΛ, ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και Νέα Αριστερά). Ο ίδιος πιστεύει ότι ο συνασπισμός αυτός θα πρέπει να γίνει μετά από μια ιδεολογικο-πολιτική συζήτηση, που θα αφορά «ικανές πολιτικές συμμαχίες, οι οποίες θα κάνουν εφικτή μια νέα κυβερνητική λύση με προοδευτικό πρόσημο». Αυτό, εξάλλου, είναι και το μήνυμα πρόσφατης ανακοίνωσης της πολιτικής Κίνησης Ανανεωτικής Αριστεράς, που είναι ενταγμένη στο ΠαΣοΚ-ΚΙΝΑΛ.
Είναι φανερό ότι το πολιτικό σκηνικό στη χώρα μας έχει αλλάξει. Αξιοσημείωτη είναι η ανασύσταση και ανοδική τάση του ΠαΣοΚ-ΚΙΝΑΛ με την ελπίδα διακυβέρνησης της χώρας, καθώς και η παράλληλη πλήρης διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και η φθορά της κυβερνητικής εξουσίας.
Αναμένοντας, λοιπόν, τις εξελίξεις, μπορούμε να ελπίζουμε…
*Η κυρία Στέλλα Πριόβολου είναι ομότιμη καθηγήτρια, πρόεδρος Σώματος Ομοτίμων Καθηγητών ΕΚΠΑ, έφορος Σχολών Φιλολογικού Συλλόγου Παρνασσός
