Πριν από δεκαπέντε χρόνια η ελληνική κρίση άρχιζε να εκδηλώνεται και απειλούσε με έναν πρωτόγνωρο τρόπο την χρηματοπιστωτική και νομισματική σταθερότητα της ευρωζώνης. Πέραν των όσων ασύμμετρων πολιτικών επιβλήθηκαν και λίγο-πολύ εφαρμόστηκαν, με πολλαπλές επιπτώσεις, η κρίση εκείνη είχε αναδείξει και τις δομικές αδυναμίες της Ένωσης. Πολλά ακούστηκαν και γράφτηκαν για την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη και συνοχή. Ακόμη και όσοι τα υποστήριζαν, ελάχιστα τα πίστευαν.
Η Ελλάδα, με τα προβλήματά της, ήταν μία πρώτη αφορμή για ολόκληρη την Ευρώπη, ώστε να δει τις αδυναμίες της, θεσμικές και πολιτικές. Στην πραγματικότητα όμως, πίσω από τα ελληνικά μνημόνια κρύφτηκαν και οι ευρωπαϊκές ανεπάρκειες.
Σήμερα, επαπειλείται μία πολύ σοβαρότερη ευρωπαϊκή κρίση και η Ελλάδα δεν είναι προς το παρόν μέρος της. Η ορατή πολιτική κατάρρευση στη Γαλλία είναι εξαιρετικά πιθανόν να οδηγήσει σε κυβερνητική κρίση, αδυναμία δανεισμού και οιονεί χρεωκοπία, ενώ οι επικείμενες εκλογές στη Γερμανία θα μπορούσαν να προκαλέσουν ανάλογα προβλήματα.
Οι δύο μεγαλύτερες οικονομίες της ευρωζώνης προς το παρόν μετεωρίζονται, με πιθανότερη εξέλιξη την περιδίνηση τους σε μία σοβαρή κρίση, με πολλαπλές επιπτώσεις. Υπό αυτές τις συνθήκες, η ανάληψη καθηκόντων της νέας αμερικανικής κυβέρνησης δεν δικαιολογεί αισιοδοξία, ενώ δεν πρέπει να λησμονείται και ο εν εξελίξει πόλεμος επί ευρωπαϊκού εδάφους.
Η σημερινή εκδοχή της ευρωπαϊκής κρίσης, έχει ένα οικονομικό σκέλος, πυροδοτείται όμως πρωτίστως από την πολιτική αστάθεια. Και υπό αυτήν την έννοια, είναι μία καλή ευκαιρία ώστε να εκτιμηθεί η συνθήκη της πολιτικής ομαλότητας και η τεράστια σημασία της.
