Οι τελευταίες πολεμικές συγκρούσεις στη Μέση Ανατολή δεν είναι αποτέλεσμα οικονομικών συμφερόντων, αλλά αποτέλεσμα μιας σύγκρουσης πολιτισμών με ιστορικό βάθος χιλιετηρίδων. Η δημιουργία του κράτους του Ισραήλ το 1948, δεν οφείλεται στη θυσία των Εβραίων στα χιτλερικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, αλλά ήταν μια οφειλόμενη αναγνώριση της συμμετοχής της ιουδαϊκοχριστιανικής θρησκείας, μαζί με τον ελληνορωμαϊκό πολιτισμό στην θεμελίωση του δυτικού πολιτισμού. Σε αυτό συνέβαλλαν δε, κορυφαίοι διανοητές, όπως ο Σπινόζα, ο Μάρξ και ο Αϊνστάιν.
Ο δυτικός πολιτισμός παραμένει η ατμομηχανή της ιστορίας σε παγκόσμιο επίπεδο. Το Ισραήλ αποτελεί το ακραίο σύνορο του δυτικού πολιτισμού απέναντι σε μια πλημμυρίδα φανατικού φονταμενταλιστικού Ισλαμισμού. Στον πρόλογο του βιβλίου «Η σύγκρουση των πολιτισμών και ο ανασχηματισμός της παγκόσμιας τάξης» ο Σάμουελ Χάντιγκτον, έγραψε ότι «Η σύγκρουση μεταξύ των διαφορετικών πολιτισμών θα αποτελέσει την κεντρική και κυρίως την πιο επικίνδυνη διάσταση της ανατέλλουσας παγκόσμιας πολιτικής» και ότι το μέλλον του δυτικού πολιτισμού θα επηρεάσουν, «η πολιτισμική ιθαγένεια των μη δυτικών κοινωνιών, η πολιτική δομή των πολιτισμών, οι συγκρούσεις που προκαλούνται από την παγκοσμιοποίηση της Δύσης, η μουσουλμανική μαχητικότητα και η διεκδικητικότητα της Κίνας».
Οι Έλληνες της Μικράς Ασίας και οι Εβραίοι της Ευρώπης , συνεχιστές πανάρχαιων πολιτισμών, υπέστησαν τις πρώτες γενοκτονίες του 20ου αιώνα. Όμως, ευτυχώς, οι Εβραίοι κατάφεραν να ιδρύσουν κράτος στις προγονικές τους εστίες. Η επιστροφή σε πατρογονικές εστίες λαών, που δημιούργησαν ανώτερο πολιτισμό, καταγγέλλεται ως απαράδεκτη «ιμπεριαλιστική εκστρατεία». Ας θυμηθούμε τι έλεγαν οι αντίπαλοι του Ελευθερίου Βενιζέλου (βασιλικοί και μαρξιστές) για την απελευθέρωση της Ιωνίας και της Σμύρνης το 1920.
Η ελληνική πολιτική τάξη, οφείλει να αποφασίζει για το μέλλον του ελληνισμού με προοπτική χιλιετηρίδων και όχι ολίγων ετών. Έχω την γνώμη, ότι μια συνομοσπονδία Ελλάδος , Κύπρου , Ισραήλ , θα αποτελέσει μια ισχυρή ασπίδα προστασίας και των τριών χωρών σε μελλοντικούς κινδύνους από αναθεωρητικές δυνάμεις στην περιοχή, όπως η Τουρκία.
Σίγουρα η δυνατότητα δημιουργίας συνομοσπονδίας είναι δύσκολο να πραγματοποιηθεί σύντομα. Όμως, η επιθυμία μιας μελλοντικής συμμαχίας, θα αποτελέσει σημαντικό παράγοντα κατανόησης της κοινής μοίρας και εξεύρεσης νέων στρατηγικών συμμαχιών. Η αρχιτεκτονική μελλοντικών συμμαχιών θα πρέπει να συμπεριλάβει το Ισραήλ, μαζί με τις ΗΠΑ και την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ώστε η αμυντική θωράκιση να μην περιορίζεται στο ΝΑΤΟ, το οποίο αρνείται να υποχρεώσει την Τουρκία σε απόσυρση του στρατού της από την Κύπρο. Φαντάζεται κανείς, ότι ο Κίσινγκερ, θα επέτρεπε την στρατιωτική εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο το 1974, εάν υπήρχε ισχυρή πολιτική και στρατιωτική συμμαχία με το Ισραήλ; Η δημιουργία Συνομοσπονδίας Ελλάδας, Κύπρου , Ισραήλ θα βοηθούσε στην δημιουργία παλαιστινιακού κράτους. Κάθε ,όμως, διαπραγμάτευση για την δημιουργία παλαιστινιακού κράτους , θα πρέπει να ξεκινά με την απαραίτητη εκ των προτέρων αποδοχή της ύπαρξης του Ισραήλ, αλλιώς αποτελεί έναν επικίνδυνο αυτοκτονικό ιδεασμό. Και ευτυχώς, η κυβέρνηση του Ισραήλ έχει δηλώσει ότι «Βρισκόμαστε στο έτος 2024. Οι ημέρες της Ιεράς Εξέτασης τελείωσαν. Οι Εβραίοι έχουμε σήμερα ένα κυρίαρχο και ανεξάρτητο κράτος και δεν θα μας υποχρεώσει κανείς να αλλάξουμε θρησκεία, ούτε θα απειλήσει την ύπαρξή μας.»
Ο κύριος Γιάννης Παπαδάτος είναι ομότιμος καθηγητής του ΕΚΠΑ και πρώην βουλευτής.
