Η συγκυρία παρουσιάζει ενδιαφέρον και θα πρέπει να αξιολογηθεί. Το τελευταίο κύμα δημοσκοπήσεων καταγράφει ορισμένους συσχετισμούς, οι οποίοι διαμορφώνονται στον απόηχο συγκεκριμένων πολιτικών διαδικασιών και εξελίξεων. Εκλογή ηγεσίας στο ΠαΣοΚ, αλλαγή ηγεσίας στο ΣΥΡΙΖΑ, δημιουργία νέου κόμματος από τον πρώην πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, διαγραφή πρώην Πρωθυπουργού από τη ΝΔ.
Όλα αυτά είναι επαρκή νέα στοιχεία για την ανάγνωση της πολιτικής επικαιρότητας, πέραν αναλύσεων και εκτιμήσεων.
Υπό αυτές τις συνθήκες, η κυβέρνηση παρουσιάζει μία σταθεροποίηση, έστω και σε ποσοστά που δεν φαίνεται να της προσφέρουν δυναμική αυτοδυναμίας· τα απομεινάρια και τα παράγωγα του ΣΥΡΙΖΑ είτε υποχωρούν, είτε κάνουν χαμηλές πτήσεις· το ΠαΣοΚ εμφανίζει μία αναιμική αλλά όχι ασήμαντη ανάκαμψη και στα δεξιά και αριστερά ενισχύονται οι διάφοροι σχηματισμοί.
Όλα αυτά επιβεβαιώνουν μία συνθήκη. Η οποία δεν δικαιολογεί αναστατώσεις και αναταράξεις. Ο Πρωθυπουργός και η κυβέρνηση φαίνεται να πέρασαν αβρόχοις ποσί την αναταραχή των επιθέσεων από τους πρώην Πρωθυπουργούς. Η πλειονότητα των ψηφοφόρων της ΝΔ δεν δείχνει να έχει καταθλιβεί από την πρόσφατη ηχηρή διαγραφή. Μένουν όμως μόνοι στο Μαξίμου, αντιμέτωποι με την βασική αποστολή τους: Να κυβερνήσουν και να υλοποιήσουν αλλαγές και βελτιώσεις που έχουν υποσχεθεί και – κυρίως – αυτές να έχουν αισθητά αποτελέσματα.
Την ίδια στιγμή, η αντιπολίτευση φαίνεται να συσπειρώνεται, με αργές διαδικασίες και επιφυλακτικότητα, γύρω από το ΠαΣοΚ, με τους υπολοίπους να κινούνται στη σφαίρα των ακροτήτων και με βάση το πώς διαβάζουν τη διεθνή τάση της στροφής προς τον «εναλλακτικό» λαϊκισμό.
Υπό αυτές τις συνθήκες, ούτε ορατό ενδεχόμενο πτώσης της κυβέρνησης υπάρχει, ούτε κάποια εναλλακτική πρόταση εμφανίζεται με αξιώσεις. Ο δρόμος προς τις εκλογές θα έχει ενδιαφέρον και δεν είναι αναγκαίο η διαδρομή να γίνει επεισοδιακή.
