Η συμφωνία για εκεχειρία μεταξύ του Ισραήλ και της Χεζμπολάχ στο νότιο Λίβανο γέννησε ελπίδες ότι με τον ερχομό του νέου έτους θα κλείσει ένα από τα ενεργά μέτωπα της Μέσης Ανατολής.
Τα διαγγέλματα Νετανιάχου και Μπάιντεν το βράδυ της Τρίτης αποτελούν ορόσημο, όμως για να πέσει η αυλαία του δράματος που ζουν οι λαοί της περιοχής επί 14 μήνες θα χρειαστεί και άλλος χρόνος, θα χρειαστούν και άλλοι συμβιβασμοί. Θα χρειαστεί να περάσει ένα κρίσιμο δίμηνο για να σταθεροποιηθεί η κατάσταση στα σύνορα Λιβάνου – Ισραήλ, σχεδόν όσος χρόνος απομένει μέχρι να αναλάβει καθήκοντα η νέα αμερικανική κυβέρνηση υπό τον Ντόναλντ Τραμπ.
Τι προβλέπει η συμφωνία
Η συμφωνία -προϊόν εντατικής διπλωματικής προσπάθειας των ΗΠΑ και της Γαλλίας– προβλέπει παύση πυρός από τις τέσσερις τα ξημερώματα της Τετάρτης για δύο μήνες, στην διάρκεια των οποίων οι δυνάμεις της Χεζμπολάχ θα υποχωρήσουν σε βάθος 30χλμ από τα σύνορα (στον ποταμό Λιτάνι) και τα ισραηλινά στρατεύματα θα αποχωρήσουν πλήρως από το έδαφος του νοτίου Λιβάνου όπου θα αναπτυχθεί ο λιβανέζικος στρατός παράλληλα με την ειρηνευτική δύναμη του ΟΗΕ για να εφαρμόσει το ψήφισμα 1701 του Συμβουλίου Ασφαλείας (που εκκρεμεί από τον προηγούμενο πόλεμο του 2006).
Μια πενταμελής επιτροπή υπό αμερικανική προεδρία και με τη συμμετοχή της Γαλλίας θα επιβλέπει την τήρηση των συμφωνηθέντων, ενώ το Ισραήλ έλαβε αμερικανικές εγγυήσεις που του επιτρέπουν να αναλάβει δράση σε περίπτωση άμεσης απειλής (λ.χ. μιας πυραυλικής επίθεσης).
Η χορογραφία του θανάτου τις τρεις τελευταίες ημέρες, με εκατέρωθεν βομβαρδισμούς μέχρι την τελευταία στιγμή -στο βόρειο και κεντρικό Ισραήλ από τη Χεζμπολάχ, στη Βηρυτό και στην Τύρο από το Ισραήλ- δεν αποτελεί έκπληξη αντίθετα είναι συνηθισμένο χαρακτηριστικό της αραβοϊσραηλινής σύγκρουσης όπου κάθε πλευρά θέλει να έχει τον τελευταίο λόγο και να εκτοξεύει τον τελευταίο πύραυλο στο πεδίο πριν σιγήσουν τα όπλα.
Τα επόμενα βήματα
Η Χεζμπολάχ που έχει υποστεί βαρύτατα πλήγματα δεν υπέγραψε καμία συμφωνία, μιλά όμως και δεσμεύεται εξ ονόματός της η κυβέρνηση του Λιβάνου ενώ συναινεί το καθεστώς του Ιράν -ο αληθινός πάτρωνας της σιιτικής οργάνωσης- που βρίσκεται και εκείνο σε δυσχερή θέση παρά τους λεονταρισμούς του.
Από την πλευρά του ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπέντζαμιν Νετανιάχου επιχειρεί να πείσει τους συμπατριώτες του ότι το εβραϊκό κράτος πέτυχε μια μεγάλη νίκη, υποχρέωσε τους εχθρούς του σε συνθηκολόγηση και είναι ώρα να βάλει φρένο για να εξυπηρετήσει καλύτερα τους στρατηγικούς στόχους του. Αναμφισβήτητα το Ισραήλ έχει το πάνω χέρι στρατιωτικά ενώ κλείνοντας το βόρειο μέτωπο – έστω προσωρινά- μπορεί να επικεντρωθεί στο Ιράν και να «ξεμπερδέψει» με τη Γάζα, όπως είχε προτρέψει τον Νετανιάχου ο Τραμπ προεκλογικά.
Θεωρητικά, μια διπλωματική διέξοδος στο βορρά δίνει ελπίδες για ανάλογη διέξοδο και παύση πυρός στη Γάζα, πόσο μάλλον όταν οι σύμμαχοι της Χαμάς -δηλαδή η Χεζμπολάχ και η Τεχεράνη- κάνουν πίσω. Πρακτικά, ό,τι έχει απομείνει από τη Χαμάς στην ισοπεδωμένη Γάζα είναι απομονωμένο – το μόνο που τους δίνει ο Νετανιάχου είναι υπόσχεση για ασφαλή έξοδο από τη Λωρίδα εφόσον απελευθερώσουν όσους από τους 101 Ισραηλινούς ομήρους βρίσκονται στη ζωή. Απομονωμένοι είναι και δύο εκατομμύρια άμαχοι Παλαιστίνιοι, σε απόλυτη εξαθλίωση, στο έλεος του ισραηλινού στρατού, του χειμώνα και των συμμοριών που λεηλατούν όσες εφοδιοπομπές περνούν από το ισραηλινό «κόσκινο».
Στο διάγγελμά του ο απερχόμενος πρόεδρος των ΗΠΑ αναφέρθηκε στο μεσολαβητικό ρόλο που θα μπορούσε να παίξει η Τουρκία στη Γάζα και επέμεινε στην δημιουργία παλαιστινιακού κράτους κάτι που απορρίπτει ο Νετανιάχου χαρακτηρίζοντας «τρομοκράτες» ακόμα και την Παλαιστινιακή Αρχή.
