Τα απομνημονεύματα της γερμανίδας τέως καγκελαρίου μπορεί να μην μας αποκαλύπτουν πολλά που δεν γνωρίζαμε από τα παρασκήνια της ελληνικής μνημονιακής κρίσης, περιλαμβάνουν όμως ορισμένες ενδιαφέρουσες περιγραφές και αξιολογήσεις για τους πρωταγωνιστές της δραματικής εκείνης περιόδου.
Ότι η πρώτη μνημονιακή κυβέρνηση του ΠαΣοΚ αργοπορούσε αδικαιολόγητα ώσπου να παραδεχθεί ο τότε Πρωθυπουργός την χρεωκοπία σε ειδυλλιακό κατά τα άλλα φόντο, είναι μία από τις τραυματικές αναμνήσεις των Ελλήνων.
Όπως και τα όσα ακολούθησαν, με την πρώτη εμφάνιση των «αγανακτισμένων» τον Οκτώβριο 2011, την βραχύβια κυβέρνηση Παπαδήμου, την κυβερνητική συμμαχία του 2012 που, έστω καθυστερημένα, έθεσε σε μία τροχιά τις επιβεβλημένες και επώδυνες μεταρρυθμίσεις και την ανέλιξη στην εξουσία του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ το 2015.
Ίσως το πιο ενδιαφέρον στοιχείο της αφήγησης της πρώην καγκελαρίου να είναι η περιγραφή της για τον τότε ηγέτη του ΣΥΡΙΖΑ και Πρωθυπουργό.
Καταλαβαίνει κανείς από τα όσα αναφέρονται στο βιβλίο, πώς και πόσο εξαπατούσε συστηματικά και σχεδιασμένα τους ψηφοφόρους του και όσους πίστευαν ότι εξελίσσεται η περιβόητη διαπραγμάτευση. Και πώς, ενώ είχε φέρει τη χώρα στο χείλος του γκρεμού, έπαιζε την τύχη της στα ζάρια, με αποκορύφωμα το δημοψήφισμα, που αιφνιδίασε τους πάντες, αλλά ως πολιτική κίνηση αξιολογείται θετικά από την πρώην καγκελάριο, ειδικώς επειδή αγνοήθηκε το αποτέλεσμά του.
Οι υπομνήσεις αυτές έχουν μία παράδοξη επικαιρότητα. Για τον πολύ απλό λόγο ότι σε όλα αυτά εντοπίζεται η ρίζα του κακού και ο λόγος για τον οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σήμερα σε αυτήν την κατάσταση· με μεγάλο μερίδιο ευθύνης του «ιστορικού» του ηγέτη.
