Το τριήμερο που πέρασε είχαμε πέντε ενδιαφέροντα γεγονότα που έχουν ξεχωριστή σημασία και δεν είναι ασύνδετα μεταξύ τους, αλλά επιδρούν στις πολιτικές εξελίξεις και μας δείχνουν το δρόμο για τα μελλούμενα.
Ας δούμε τα στοιχεία (σ.σ. κομμάτια του παζλ) που εάν τα αποκωδικοποιήσουμε μπορούμε να δούμε ως ένα βαθμό τον οδικό χάρτη για τα μελλούμενα.
1.Είχαμε τις σαφείς αιχμές από τον Αλέξη Τσίπρα προς τον Στ. Κασσελάκη για «αντιδημοκρατικές εκτροπές», «μεταπολιτική» και «λατρεία της εικόνας -αδειανό πουκάμισο μιας επικοινωνίας που αγνοεί επιδεικτικά την ουσία». Αυτά υπήρχαν στον γραπτό χαιρετισμό το βράδυ της Παρασκευής κατά την παρουσίαση του βιβλίου «ιστόρηση 50 χρόνων – στα κέντρα λήψης των αποφάσεων ΠαΣοΚ και ΣΥΡΙΖΑ (εκδόσεις Λιβάνη) των Αντώνη Κοτσακά και Χάρη Τσιόκα, στην ΕΣΗΕΑ. «Δεν ήμουν ποτέ και δεν είμαι και σήμερα θιασώτης της απογοήτευσης και του αναχωρητισμού, που προκαλεί η δύσκολη πραγματικότητα και τα αναπάντητα ερωτήματα» σημείωσε.
Το άλλο ενδιαφέρον σημείο ήταν όταν αναφέρθηκε ο πρώην Πρωθυπουργός και επί 15 χρόνια πρόεδρος που επέλεξε και συνειδητές διαρροές σε συγκεκριμένα ΜΜΕ παραμονές των εκλογών, σε τρία κατά τον ίδιο στοιχεία που δείχνουν και τον οδικό χάρτη που προτείνει και ο ίδιος για το μέλλον:
Α. Το πρώτο είναι ότι το ΠΑΣΟΚ, όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ, επιχείρησαν μια «έφοδο στον ουρανό», που όπως κι αν κρίνει κανείς το αποτέλεσμά της, άφησε βαθύ αποτύπωμα τόσο στην πορεία της χώρας, όσο και στις συνειδήσεις. Και δεν είναι καθόλου τυχαία η προσπάθεια των ελίτ που δυναστεύουν τη χώρα να ξαναγράψουν την Ιστορία. Να αλλοιώσουν ακόμα και την ιστορική μνήμη. Και έχουν το knowhow,αν κρίνουμε από το πώς σε άλλες εποχές έκαναν πολύ χειρότερα, μεταμορφώνοντας τους δωσίλογους της κατοχής σε εθνικόφρονες και τους αντιστασιακούς σε προδότες.
Β. Το δεύτερο είναι ότι καμιά καλή πρόθεση, κανένα καλό πρόγραμμα, δεν αρκεί, αν δεν έχουμε την καθαρή ματιά για να διαβάσουμε σωστά τους συσχετισμούς και τις διαθέσεις της κοινωνίας. Γιατί πάντα στην πολιτική είναι σοβαρό τι λες, αλλά ακόμα πιο σοβαρό ποιος το ακούει.
Γ. Και το τρίτο είναι ότι σε μια χώρα με παράδοση όχι μόνο λαϊκών αγώνων, αλλά και στενής διασύνδεσης της κρατικοδίαιτης ελίτ με τη συντηρητική Δεξιά, που οδηγεί σε κάθε είδους αντιδημοκρατικές πρακτικές και εκτροπές, οι προοδευτικές δυνάμεις οφείλουν να μετρούν προσεκτικά κάθε τους βήμα. Όχι για να υποστείλουν τους στόχους τους, αλλά για να μπορέσουν, συνδυάζοντας την αποφασιστικότητα με τη σύνεση, να κάνουν πράξη τις ίδιες τους
2.Το δεύτερο εξίσου σημαντικό μήνυμα εστάλη από την ΕΣΗΕΑ και την εκδήλωση για το βιβλίο των Αντ. Κοτσακά και Χ. Τσιόκα, κυρίως με όσα ειπώθηκαν, αρκετά προωθημένα, από τους ομιλητές, Λούκα Κατσέλη, Δημήτρη Ρέππα και Γιάννη Δραγασάκη και τους συγγραφείς για την ανάγκη συνεργασιών, συμμαχιών και συνεννόησης των ευρύτερων προοδευτικών δυνάμεων στη βάση ενός προγραμματικού πεδίου
3.Το τρίτο στοιχείο ήταν οι εκλογές στο ΣΥΡΙΖΑ για την προεδρία του κόμματος, η συμμετοχή, αλλά και η πρωτιά του Σωκράτη Φάμελλου που έχει το δύσκολο έργο της ανάκαμψης, ανασύνταξης και επανεκκίνησης.
4.Το τέταρτο, ήταν η ίδρυση του Κινήματος Δημοκρατίας, με πρόεδρο τον Στέφανο Κασσελάκη που απευθύνεται και σε ψηφοφόρους και της κεντροαριστεράς και έχει εισροές βουλευτών, στελεχών και μελών της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ που αποχώρησαν. Και μένει να φανεί πως θα επηρεάσει το ΣΥΡΙΖΑ η πορεία του, αν και στο Κοινοβούλιο ήδη χάθηκε η θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης με το ΠαΣοΚ να είναι δεύτερη σε τάξη Κ.Ο.
5.Η Νέα Αριστερά, αν και δεν πηγαίνει καλά στις δημοσκοπήσεις, οργανώθηκε σε κόμμα με οργανώσεις σε όλη την επικράτεια, έκανε συνέδριο και εξέλεξε πρόεδρο πριν λίγες μέρες τον Αλέξη Χαρίτση. Έχει μια ενδιαφέρουσα Κ.Ο. και μαζί της συμπορεύονται ιστορικά στελέχη της Αριστεράς με βαθύ πολιτικό αποτύπωμα στο χώρο, όπως π.χ. ο Νίκος Βούτσης, τέως πρόεδρος της Βουλής. Το περασμένο Σάββατο, παραμονές των εκλογών στο ΣΥΡΙΖΑ και μετά την ανακοίνωση του κόμματος Κασσελάκη, η Κ.Ε. της Νέας Αριστεράς εξέλεξε γραμματέα τον Γαβριήλ Σακελλαρίδη που συμπληρώνει ουσιαστικά την «τρόικα» του κόμματος με την Έφη Αχτσιόγλου να είναι το τρίτο άτυπο μέλος, αν και συμμετέχει και στην Πολιτική Γραμματεία. Σε αυτό το όργανο θα δει κανείς βαριά ονόματα που είχαν πρωταγωνιστικό ρόλο στο ΣΥΡΙΖΑ και μένει να φανεί πως θα δράσουν και θα κινηθούν την επόμενη περίοδο, με δεδομένη πλέον την αυτόνομη πορεία Κασσελάκη: Νάσο Ηλιόπουλο, Αριστείδη Μπαλτά, Νίκο Μπίστη, Πάνο Σκουρλέτη, Δημήτρη Τζανακόπουλο, Ευκλείδη Τσακαλώτο, αλλά και νεώτερα στελέχη με επίδραση στο πεδίο της διανόησης όπως ο Κώστας Καρπόζηλος.
Για να εξαχθούν πολιτικά συμπεράσματα και να δοθούν απαντήσεις αρκεί κανείς να αξιολογήσει αυτά τα γεγονότα και να δει πίσω από τις γραμμές ποιες διεργασίες μπορεί να υπάρξουν, σε ποια βάση, σε ποιο χρονικό σημείο και με ποιον απώτερο στόχο.
Η σύνθεση δεν είναι εύκολη και πολλά από αυτά τα γεγονότα, κομμάτια ενός παζλ δεν συνδέονται μεταξύ τους, αλλά μας δίνουν κατεύθυνση και μας φωτίζουν διαδρομές που μπορεί να υπάρξουν μελλοντικά για τον πολυπόθητο στόχο πολλών που δεν είναι άλλος από μια ενωμένη προοδευτική παράταξη.
Ο στόχος είναι δύσκολος σε εποχή ρευστοποίησης του πολιτικού συστήματος, αν και υπάρχει η κοινωνική καύσιμη ύλη για να εκκινήσει μια διαδικασία σύνθεσης και όχι συγκόλλησης και βέβαια χωρίς αυτή να αποτελεί σωσίβιο επιβίωσης και ικανοποίησης προσωπικών φιλοδοξιών.
Το παιχνίδι τώρα αρχίζει και στην εξίσωση υπάρχει πλέον και το ΠαΣοΚ με το νέο του ρόλο.
