Κατά τη διάρκεια του (μάλλον βαρετού) debate των υποψηφίων για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, ο Παύλος Πολάκης αναφερόμενος στην ικανοποιητική τηλεθέαση είπε ότι αυτό σημαίνει πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν βρίσκεται, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, στο 5%. Είναι μια διαπίστωση που παραπέμπει στο «ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται». Γιατί το ερώτημα δεν είναι που είναι ο ΣΥΡΙΖΑ στις δημοσκοπήσεις. Αν είναι στο 5% ή στο 7%. Το θέμα είναι που μπορεί να βρεθεί το επόμενο διάστημα, τι ρόλο μπορεί να παίξει στο πολιτικό σκηνικό.
Οι υποψήφιοι για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ έδωσαν την εντύπωση ότι ζουν σε ένα πολιτικό κόσμο που δεν υπάρχει. Μιλούσαν χωρίς να έχουν συνειδητοποιήσει ότι οι συσχετισμοί στο πολιτικό σκηνικό έχουν πάρει μια μάλλον ανεπίστρεπτη φορά. Τίποτα, πιά, δεν είναι στο χέρι τους. Τίποτα δεν εξαρτάται από αυτούς. Και τίποτα δεν δείχνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να ανακτήσει τον πρωταγωνιστικό του ρόλο στο πολιτικό σκηνικό. Είναι πλέον ένα μικρό κόμμα. Και από τη Δευτέρα αν ανεξαρτητοποιηθεί, όπως έχει δηλώσει, η κυρία Γιώτα Πούλου, τότε θα χάσει και τυπικά τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Είναι ξεκάθαρο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κλείσει τον κύκλο του. Όλα δείχνουν ότι θα περιοριστεί σε ρόλο κομπάρσου όχι μόνο στο πολιτικό σκηνικό αλλά και στο χώρο της κεντροαριστεράς. Ένα ερώτημα που θα μπορούσε να τεθεί στους υποψήφιους αρχηγούς είναι αν υπάρχει τρόπος όχι να νικήσουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη αλλά αν μπορούν να εμποδίσουν τον Νίκο Ανδρουλάκη να μαζέψει όλο το κεντροαριστερό χαρτί. Δεν ξέρω πως θα απαντούσαν αλλά, κατά τη γνώμη μου, είναι αδύνατον ένα κόμμα (ΣΥΡΙΖΑ) που χάνει δυνάμεις και επιρροή να προσπεράσει ένα κόμμα (ΠαΣοΚ) που έχει δείχνει να βρίσκει βηματισμό και ανεβάζει τα ποσοστά του.
Υπάρχει ένα ακόμα ερώτημα. Ποιος, στα αλήθεια, πιστεύει ότι μπορεί ο επόμενος Πρωθυπουργός της χώρας να είναι ο Σωκράτης Φάμελλος, ο Παύλος Πολάκης ή ο Νίκος Φαραντούρης; Ούτε οι ψηφοφόροι τους. Η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία οφειλόταν σε μεγάλο βαθμό στην συγκυρία και στην χαρισματική προσωπικότητα του Αλέξη Τσίπρα. Κανείς από τους υποψηφίους αρχηγούς δεν δείχνει ικανός να επαναφέρει τον ΣΥΡΙΖΑ σε τροχιά εξουσίας. Το έχει καταλάβει αυτό ο Σωκράτης Φάμελλος που έκανε λόγο για ανάγκη συνεργασιών με τα άλλα προοδευτικά κόμματα.
Αλλά και εδώ υπάρχει ένα ζήτημα. Όταν η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ μιλάει για συνεργασίες όλοι καταλαβαίνουν ότι μπαίνει στην εξίσωση το ΠαΣοΚ. Αλλά για ποιο λόγο ο Ν. Ανδρουλάκης να σπεύσει σε διάλογο με τον ΣΥΡΙΖΑ αντί να περιμένει, όπως εκτιμούν πρόσωπα στη Χαριλάου Τρικούπη, να διαλυθούν ησύχως; Γιατί να ανοίξει ένα διάλογο με την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ (κάτι που θα προκαλέσει αντιδράσεις στο εσωτερικό του ΠαΣοΚ) όταν βλέπει ότι το ένα μεγάλο ποσοστό των ψηφοφόρων που τον εγκαταλείπουν αναζητά πολιτική στέγη στο ΠαΣοΚ;
Ο Αλέξης Τσίπρας είχε δηλώσει ότι «η δύναμη είναι στο παραμύθι». Παραμύθιασε και παραμυθιάστηκε. Αλλά το παραμύθι του ΣΥΡΙΖΑ έχει λάβει τέλος. Ο νέος αρχηγός, όποιος και να είναι, θα βρεθεί αντιμέτωπος με το φάντασμα που εδώ και καιρό πλανάται πάνω από την Κουμουνδούρου. Το φάντασμα του 3%.
