Θλίψη έχει προκαλέσει ο θάνατος του Δημήτρη Σούρα. Ο χρυσίζων σταφυλόκκοκος προκάλεσε τον θάνατο του ψυχιάτρου, ο οποίος μπήκε στο νοσοκομείο με πόνους στη μέση και κατέληξε μετά από σηψαιμία, που του προκάλεσε απόστημα στην ιερολαγόνια άρθρωση.

Η πρόεδρος της ΕΙΝΑΠ Ματίνα Παγώνη, αφού εξέφρασε τα συλλυπητήριά της στην οικογένεια του Δημήτρη Σούρα, κάνοντας λόγο για έναν εξαιρετικό συνάδελφο που «είχε βοηθήσει πολύ κόσμο, ήταν ένας γλυκύτατος άνθρωπος», επισήμανε ότι ο χρυσίζων σταφυλόκοκκος είναι ένα σύνηθες μικρόβιο, το οποίο αντιμετωπίζεται.

«Ήταν μια βακτηριακή λοίμωξη. Σίγουρα υπήρχε μια εστία στον οργανισμό του, στο σώμα του. Το μικρόβιο αυτό (χρυσίζων σταφυλόκοκκος) μπήκε στο αίμα του και μεταφέρθηκε στα όργανά του. Όταν συμβαίνει αυτό πάμε στη σήψη. Οι συνάδελφοι έδωσαν μεγάλη μάχη» είπε στο OPEN.

«Ο οργανισμός του δεν αντέδρασε στη φαρμακευτική αγωγή»

Σύμφωνα με την κ. Παγώνη αν ο χρυσίζων σταφυλόκοκκος μπει στο αίμα η εξέλιξη είναι ραγδαία. Στην περίπτωση μάλιστα του Δημήτρη Σούρα ο οργανισμός του ασθενούς δεν ανταποκρίθηκε στα φάρμακα. Όπως φαίνεται ο γνωστός ψυχίατρος άργησε να πάει στο νοσοκομείο, αν και είχε συμπτώματα.

«Από τη στιγμή που αυτό το μικρόβιο μπει στο αίμα, είναι ραγδαία η εξέλιξη. Δημιουργεί τη λεγόμενη σήψη. Στην αρχή όλοι μας λέμε, ένας πυρετός είναι, θα δούμε τι θα γίνει. Οι γιατροί είμαστε δύσκολοι ασθενείς, δεν πάμε τόσο εύκολα να αντιμετωπίσουμε κάτι που αφορά σε εμάς. Θα πω το εξής: Κανένας δεν μπορεί να πει σίγουρα ότι θα είχε προλάβει αν είχε πάει πιο σύντομα» πρόσθεσε η Ματίνα Παγώνη.

«Εγώ θέλω να πω ότι δυστυχώς απ’ ότι φάνηκε από το όλο ιστορικό που ξέρουμε, ο οργανισμός του δεν αντέδρασε στην ομπρέλα της φαρμακευτικής αγωγής. Προφανώς και ήταν καταβεβλημένος, πήγε και λίγο αργά. Υπάρχουν οργανισμοί που γρήγορα αντιδρούν στη φαρμακευτική αγωγή και άλλοι που δεν αντιδρούν. Επειδή ο συνάδελφος είναι γνωστός και βγήκε αυτό το περιστατικό, έχουμε αρκετά τέτοια να ξέρετε, συμβαίνουν αυτά τα περιστατικά. Όταν αντιμετωπίζουμε μια κατάσταση θα πρέπει να την αξιολογούμε γρήγορα» υποστήριξε.

Τι είναι ο χρυσίζων σταφυλόκοκκος

Ο χρυσίζων σταφυλόκοκκος (Staphylococcus aureus) είναι ένα είναι ένα βακτήριο, σύμφωνα με τα CDC, που βρίσκεται συνήθως στο δέρμα και στη μύτη του 30% των ατόμων. Τις περισσότερες φορές ο σταφυλόκοκκος δεν προκαλεί βλάβη, αλλά μερικές φορές μπορεί να προκαλέσει λοιμώξεις.

Συμπτώματα

Οι λοιμώξεις από σταφυλόκοκκο μπορεί να μοιάζουν με σπυράκια ή άλλες δερματικές παθήσεις. Σε χώρους υγειονομικής περίθαλψης, οι λοιμώξεις από σταφυλόκοκκο μπορεί να είναι σοβαρές ή θανατηφόρες, οδηγώντας σε:

  • Λοιμώξεις της κυκλοφορίας του αίματος ή σηψαιμία όταν τα βακτήρια εισέρχονται στην κυκλοφορία του αίματος.
  • Πνευμονία, η οποία προσβάλλει συχνότερα άτομα με υποκείμενη πνευμονοπάθεια, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που βρίσκονται σε μηχανικό αναπνευστήρα.
  • Ενδοκαρδίτιδα (λοίμωξη των καρδιακών βαλβίδων), η οποία μπορεί να οδηγήσει σε καρδιακή ανεπάρκεια ή εγκεφαλικό επεισόδιο.
  • Οστεομυελίτιδα (λοίμωξη των οστών), που προκαλείται από βακτήρια σταφυλόκοκκου που ταξιδεύουν στην κυκλοφορία του αίματος ή μεταφέρονται εκεί από άμεση επαφή, όπως τραύμα (τραύμα διάτρησης στο πόδι).

Πώς αντιμετωπίζεται

Η θεραπεία των λοιμώξεων περιλαμβάνει τη χρήση αντιβιοτικών, ενώ τα ανθεκτικά στελέχη (MRSA) απαιτούν εξειδικευμένα φάρμακα. Σε κάποιες περιπτώσεις, μπορεί να χρειαστεί χειρουργική παρέμβαση για την αφαίρεση αποστημάτων ή μολυσμένων ιστών.

Είναι πολύ σημαντική η σωστή υγιεινή, ιδιαίτερα μετά την επαφή με κοινόχρηστες επιφάνειες ή μετά από επισκέψεις σε νοσοκομεία. Αν το πλύσιμο των χεριών με σαπούνι δεν είναι εφικτό η καλύτερη εναλλακτική είναι το αντισηπτικό. Είναι επίσης πολύ σημαντικό να αποφεύγονται τα αγγίγματα στο πρόσωπο, τα μάτια, τη μύτη ή το στόμα.

Ποιοι κινδυνεύουν περισσότερο

Μεγαλύτερο κίνδυνο μόλυνσης από σταφυλόκοκκο έχουν όσοι πάσχουν από χρόνιες παθήσεις (π.χ. διαβήτη, καρκίνο, αγγειακές παθήσεις κ.λπ.).

Στην υγειονομική περίθαλψη, ο κίνδυνος σοβαρότερης λοίμωξης από σταφυλόκοκκο είναι υψηλότερος για τους ασθενείς:

  • Σε μονάδες εντατικής θεραπείας (ΜΕΘ).
  • Που έχουν υποβληθεί σε ορισμένους τύπους χειρουργικών επεμβάσεων.
  • Με ιατρικές συσκευές στο σώμα τους.
  • Με εξασθενημένα συμπτώματα του ανοσοποιητικού συστήματος.