Σε 1.000 χιλιόμετρα εκτείνεται το μέτωπο του πολέμου στην Ουκρανία καθώς συμπληρώνονται 1.000 ημέρες από τη ρωσική εισβολή. Εφόσον ισχύουν οι εκτιμήσεις δυτικών αναλυτών, που ανέβαζαν τις απώλειες και στις δυο πλευρές σε ένα εκατομμύριο νεκρούς και τραυματίες μέχρι τον περασμένο Σεπτέμβριο, κατά μέσο όρο πάνω από 1.000 Ρώσοι και Ουκρανοί ποτίζουν με το αίμα τους κάθε ημέρα τα πεδία των μαχών, πολλοί αφήνοντας εκεί την τελευταία τους πνοή, άλλοι κάποιο μέλος του σώματός τους.
Για αυτή την οσμή του θανάτου, τον πόνο και την απανθρωπιά του πολέμου, δεν μιλούν οι περισσότερες αναλύσεις που καταγράφουν τις επιθέσεις και τις αντεπιθέσεις, τους σαρωτικούς βομβαρδισμούς, τους ελιγμούς, τα μέτρα γης που κερδίζονται ή χάνονται στο σφαγείο της Ουκρανίας. Δεν μιλούν για τη φρίκη του πολέμου ούτε οι περισσότερες ανταποκρίσεις από το μέτωπο, καθώς οι δυο κυβερνήσεις ρίχνουν το βάρος στον ηρωισμό και την αυταπάρνηση των δικών τους στρατιωτών, στη δολιότητα και στη βαρβαρότητα του αντιπάλου, λογοκρίνοντας αυστηρά την δημοσιογραφική κάλυψη που κινείται πέρα από τα επίσημα πολεμικά ανακοινωθέντα.
Για αυτό το λόγο βλέπουμε, ακούμε και διαβάζουμε ρεπορτάζ π.χ. για 2 νεκρούς και 10 τραυματίες στην τάδε πόλη, γκρεμισμένα κτίρια στη δείνα περιοχή, χωρίς τη συνολική εικόνα για τα θύματα και τις καταστροφές στις υποδομές, παρά μόνο προπαγανδιστικά μασκαρέματα της πραγματικότητας. Σύμφωνα με τις ίδιες δυτικές εκτιμήσεις για το ένα εκατομμύριο νεκρούς και τραυματίες συνολικά, η αναλογία των ρωσικών απωλειών προς τις ουκρανικές είναι 4 προς 1, όμως η Ρωσία έχει πολύ μεγαλύτερο πληθυσμό από τον οποίο αντλεί εφέδρους ενώ η Ουκρανία διαθέτει πλέον ελάχιστες εφεδρείες.
Είναι ο δεύτερος μεγάλος πόλεμος στη γειτονιά της Ευρώπης μετά από τον γιουγκοσλαβικό εμφύλιο, πολύ πιο αιματηρός και απείρως περισσότερο απρόβλεπτος. Η εμπλοκή των ΗΠΑ και άλλων συμμάχων του ΝΑΤΟ στο πλευρό της Ουκρανίας, με την αποστολή προηγμένων οπλικών συστημάτων (πύραυλοι, πυροβόλα, τανκς, αεροσκάφη), την εκπαίδευση Ουκρανών στρατιωτών στο χειρισμό τους καθώς και την παροχή διπλωματικής στήριξης, δεν αποσκοπεί μόνο στην απώθηση του εισβολέα, αλλά στην εξάντληση και την ταπείνωση της «ρωσικής αρκούδας», για να χρησιμοποιήσουμε έναν όρο που παραπέμπει στον Ψυχρό Πόλεμο και στην ισορροπία του τρόμου μεταξύ πυρηνικών οπλοστασίων. Από την πλευρά του το Κρεμλίνο επιμένει σε όρους όπως «ειδική στρατιωτική επιχείρηση» και «αποναζιστικοποίηση», επικαλείται τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και απειλεί με Τρίτο.
Η εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ στην προεδρία των ΗΠΑ σηματοδοτεί εξελίξεις και στην Ουκρανία καθώς έχει εξαγγείλει πως θα σταματήσει τον πόλεμο μέσα σε μια ημέρα αναγκάζοντας τις δυο πλευρές να καθίσουν στο τραπέζι, όμως αυτή η ημέρα θα έλθει- αν έλθει- μετά από τις 20 Ιανουαρίου που θα αναλάβει την εξουσία.
Ο απερχόμενος πρόεδρος Μπάιντεν φέρεται πως άναψε το πράσινο φως στους Ουκρανούς για να πλήξουν τη Ρωσία με αμερικανικούς πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς σε μια προσπάθεια να αντιστρέψουν το αρνητικό για αυτούς ισοζύγιο πυρός και να υπονομεύσουν την όποια πρωτοβουλία Τραμπ (όπως καταγγέλλει το περιβάλλον του, αλλά και αφήνει να εννοηθεί η Μόσχα). Ωστόσο, το «πράσινο φως» του Μπάιντεν δεν έρχεται απαραίτητα σε αντίθεση με τους σχεδιασμούς του διαδόχου του, καθώς θα μπορούσε να λειτουργήσει συμπληρωματικά ως μέσο άσκησης πίεσης και ως διαπραγματευτικό χαρτί για τον Τραμπ.
Χωρίς ενιαία αμυντική δομή στην ΕΕ, οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν έχουν άλλη επιλογή παρά να συμπορευτούν με την Ουάσιγκτον του Τραμπ, έχοντας βάλει πολιτικές και στρατιωτικές υποθήκες στην Ουάσιγκτον του Μπάιντεν. Όσο για τους Ουκρανούς και Ρώσους φαντάρους θα σφάζουν αλλήλους στα χαρακώματα του Ντονμπάς, 1.000 κάθε ημέρα, μέχρι να αποφασίσουν οι ηγέτες τους πως ήλθε η ώρα να σιγήσουν τα όπλα.
