Όσο η ελληνική πολιτική επικαιρότητα κυριαρχείται από τα πολλαπλά εσωκομματικά πάθη, σχεδόν στο σύνολο του πολιτικού φάσματος, η διεθνής συγκυρία μεταλλάσσεται δραματικά και πιθανώς με καθοριστική επίδραση σε όλα τα πεδία.
Η έγκριση της απερχόμενης αμερικανικής προεδρίας για τη χρήση από την Ουκρανία όπλων μεγάλου βεληνεκούς κατά των ρωσικών εδαφών, είναι μία κομβικής σημασίας εξέλιξη στον πόλεμο· προσεχώς θα συμπληρωθούν τρία χρόνια από την στιγμή της ρωσικής επίθεσης.
Αν η ουκρανική αντεπίθεση εκδηλωθεί, είναι προφανές ότι η κλιμάκωση του πολέμου θα διαμορφώσει μία νέα συνθήκη, με πολλές παρενέργειες. Κατα πληροφορίες, ο απερχόμενος πρόεδρος των ΗΠΑ συμφώνησε με τον προσφάτως εκλεγέντα, ότι θα τον ενημερώνει για τις τελευταίες αποφάσεις της διακυβέρνησης του. Και είναι γνωστό ότι ο απερχόμενος έχει μία πολύ διαφορετική προσέγγιση στο θέμα της Ουκρανίας από εκείνην του διαδόχου του.
Οι εκδοχές είναι δύο. Είτε η κλιμάκωση του πολέμου είναι ένα σχεδιασμένο βήμα, με στόχο την τελική διαμόρφωση συνθηκών πριν τον τερματισμό του, είτε πρόκειται για μία βεβιασμένη απόφαση, με άγνωστες επιπτώσεις.
Η εξέλιξη στο μέτωπο της Ουκρανίας, όπως και εκείνη στο μέτωπο της Μέσης Ανατολής, είναι τα κυρίαρχα στοιχεία προβληματισμού της νέας αμερικανικής διοίκησης. Άλλα ζητήματα, όπως ο ελληνοτουρκικός διάλογος, είναι δευτερεύοντα για την Ουάσιγκτον. Όμως όλα αλληλεπιδρούν και αλληλοεπηρεάζονται.
Όλα αυτά είναι στοιχεία που θα πρέπει να συνεκτιμηθούν και από τους πρωταγωνιστές της διαφαινόμενης, νέας φάσης αναστάτωσης της ελληνικής πολιτικής σκηνής, προτού κάνουν τις επόμενες κινήσεις τους.
