Η διάσκεψη του ΟΗΕ για το κλίμα στο Μπακού μάλλον καταγράφεται στα χρονικά ως η πλέον αδιάφορη διεθνής συνάντηση των τελευταίων ετών. Ταυτόχρονα, λειτούργησε και ως ένας πελώριος καθρέφτης της παγκόσμιας υποκρισίας για την κλιματική κρίση.
Από τη συνάντηση αυτή απουσίασαν οι ηγέτες όλων εκείνων των κρατών που προκαλούν τις μεγαλύτερες κλιματικές ζημιές. ΗΠΑ, Κίνα, Ινδία, Γερμανία, Γαλλία, Βραζιλία ήταν οι πλέον ηχηρές απουσίες, δείχνοντας έτσι ότι όλα όσα συζητούνται για την πράσινη μετάβαση και όλα τα συμπαρομαρτούντα είναι κενά περιεχομένου.
Υπό αυτήν την έννοια και με την αναμενόμενη περιφρόνηση της νέας αμερικανικής ηγεσίας στις οικολογικές ευαισθησίες, οι επισημάνσεις του Πρωθυπουργού στη διάσκεψη, ότι χρειάζεται ένα μέτρο στις διαδικασίες της πράσινης μετάβασης και άλλου τύπου παρεμβάσεις στην τιμολόγηση της ενέργειας, ακούστηκαν ρεαλιστικές.
Η Ευρώπη, με ένα μικρό μερίδιο ευθύνης στην κλιματική αλλαγή, θα πρέπει να προσαρμοστεί στην πραγματικότητα. Όσες «πράσινες» οδηγίες και αν εκδόσει, το μόνο που κατορθώνει είναι να υπονομεύει σε βαθμό επικίνδυνο την ανταγωνιστικότητά της, ενώ οι υπόλοιποι συνεχίζουν απτόητοι το έργο τους.
Οι επιπτώσεις αυτής της αδιέξοδης πορείας είναι ήδη ορατές. Οι πολιτικές της πράσινης μετάβασης έχουν ένα ασύμμετρα υψηλό κόστος, το οποίο είναι ήδη αισθητό παντού. Από τις τιμές στα σούπερ μάρκετ, έως τη λειτουργία κρίσιμων τομέων της οικονομίας.
Αυτά δεν σημαίνουν ότι πρέπει να εγκαταλειφθεί η στρατηγική για το περιβάλλον. Όμως τα διλήμματα θα πρέπει να τεθούν σε διαφορετική βάση. Ειδάλλως, ακόμη και αν ο στόχος για το περιβάλλον επιτευχθεί, η οικονομικοινωνική καταστροφή θα είναι πολλαπλώς επώδυνη.
