Στις ταινίες της εβδομάδας ξεχωρίζουν με άνεση αυτές των Πέδρο Αλμοδόβαρ και Ρίντλεϊ Σκοτ, «Το διπλανό δωμάτιο» και «Μονομάχος 2» που πραγματεύονται τον θάνατο με διαφορετικό τρόπο.
Στις κινηματογραφικές αίθουσες ακόμη πέντε νέες ταινίες που αναπόφευκτα θα κινηθούν στην σκιά των παραπάνω δύο που εκ των πραγμάτων έχουν την μερίδα του λέοντος.
Βαθμολογία
5: εξαιρετική
4: πολύ καλή
3: καλή
2: ενδιαφέρουσα
1: μέτρια
0: απαράδεκτη
Το διπλανό δωμάτιο (The room next door)
Υμνος στην συντροφικότητα και την φιλία, μέσω της ευθανασίας
Παραγωγή: ΗΠΑ/ Αγγλία, 2024
Σκηνοθεσία: Πέδρο Αλμοδόβαρ
Ηθοποιοί: Τίλντα Σουίντον, Τζουλιαν Μουρ, Τζον Τορτούρο κ.α.
Δύο σπουδαίες ηθοποιοί, η Αμερικανίδα Τζούλιαν Μουρ και η Βρετανίδα Τίλντα Σουίντον αποτελούν την ψυχή της τελευταίας ταινίας του Ισπανού σκηνοθέτη Πέδρο Αλμοδόβαρ, της πρώτης μεγάλου μήκους του γυρισμένη στα αγγλικά, η οποία μετά την βράβευσή της με τον Χρυσό Λέοντα στο τελευταίο φεστιβάλ Βενετίας, ήδη μετρά πολλούς θριάμβους και όλα δείχνουν ότι θα είναι και στα Οσκαρ.
Με βάση το μυθιστόρημα της Σεσίλια Νούνεζ, το «Διπλανό δωμάτιο» εξετάζει την σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα σε δύο γυναίκες, φίλες από την εποχή της εφηβείας, οι οποίες παρότι έχουν να δουν η μία την άλλη πολλά χρόνια, θα ξανασυναντηθούν τυχαία και θα γίνουν πρωταγωνίστριες μιας εξαιρετικά δυσάρεστης συνθήκης: η Μαρθα (Σουίντον), πρώην πολεμική ανταποκρίτρια πάσχει από καρκίνο και η Ινγκριντ (Μουρ), επιτυχημένη συγγραφέας, θα γίνει η σύντροφός της στις δύσκολες ώρες όταν η πρώτη της το ζητά.
Αλλά οι ώρες αυτές θα γίνουν ακόμα δυσκολότερες και για τις δύο γυναίκες όταν η Μάρθα θα πει στην Ινγκριντ τον βασικό λόγο για τον οποίο την έχει ανάγκη. Θέλει να την βοηθήσει να προχωρήσει στην «λύση» της ευθανασίας την οποία έχει από καιρό σχεδιάσει ως φινάλε της ζωής της.
Η λεπτομερής μελέτη καλογραμμένων γυναικείων ηρωίδων ανέκαθεν ήταν το φόρτε του Αλμοδόβαρ και ταινίες όπως οι «Ψηλά τακούνια», «Γυναίκες στα πρόθυρα νευρικής κρίσης», «Κίκα», «Όλα για την μητέρα μου» και «Γύρνα πίσω» είναι μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και στην τελευταία δημιουργία του.
Μέσα από τους τους ρόλους της Ινγκριντ και της Μάρθα οι Μουρ, Σουίντον θα βοηθήσουν τον σκηνοθέτη να καταθέσει μια δημιουργία με ξεκάθαρο «πολιτικοικοινωνικό μηνυμα»: αν και ο Αλμοδόβαρ δεν είναι ακριβώς ο σκηνοθέτης που μας έχει συνηθίσει γυρίζοντας «ταινίες με μήνυμα», δεν παύει να είναι ένας καλλιτέχνης που έχει πια μεγαλώσει, επομένως βρίσκεται πλέον στη θέση του δημιουργού που κοιτάζει την ζωή και την Τέχνη με διαφορετικό μάτι.
Και είναι υπέρ της ευθανασίας που είναι το βασικό αλλά όχι το μόνο θέμα στο σενάριο του «Διπλανού δωματίου». Γιατί το ενδιαφέρον στο «Διπλανό δωμάτιο» είναι ότι η ευθανασία μοιάζει περισσότερο με εργαλείο μέσω του οποίου ο Αλμοδόβαρ διαχειρίζεται με τον μοναδικό τρόπο του έννοιες όπως της συντροφικότητας και της γνήσιας φιλίας, έννοιες που μετατρέπουν αυτή την απλή ταινία και ακαδημαϊκά κατασκευασμένη ταινία σε μια από τις πιο ουσιαστικές δημιουργίες του.
Βαθμολογία: 4
ΑΘΗΝΑ: VILLAGE ΠΑΓΚΡΑΤΙ – ΟΛΑ ΤΑ OPTIONS – CINOBO ΟΠΕΡΑ – ΑΘΗΝΑΙΟΝ – ΝΙΡΒΑΝΑ – ΑΕΛΛΩ – ΝΑΝΑ – ΑΙΓΛΗ ΧΑΛΑΝΔΡΙ – ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ – ΣΙΝΕΑΚ ΠΕΙΡΑΙΑΣ – ΣΠΟΡΤΙΝΓΚ κ.α. ΘΕΣ/ΚΗ: ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ – ΚΟΛΟΣΣΑΙΟΝ – ΟΛΥΜΠΙΟΝ κ.α.
—————————————————–
Μονομάχος 2 (Gladiator 2)
Δίψα για εκδίκηση στα χρόνια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας
Παραγωγή: ΗΠΑ/ Αγγλία, 2024
Σκηνοθεσία: Ρίντλεϊ Σκοτ
Ηθοποιοί: Πολ Μεσκάλ, Πέντρο Πασκάλ, Ντενζέλ Ουάσινγκτον, Κόνι Νίλσεν κ.α.
Όπως έχει αποδείξει εδώ και 50 πια χρόνια, ο Ρίντλεϊ Σκοτ είναι τρομερός μάστορας της περιπέτειας, οπότε οι φαν τόσο της προηγούμενης ταινίας, όσο γενικότερα του είδους «χλαμύδα και σανδάλι», σίγουρα θα ευχαριστηθούν αυτή την χορταστική επιστροφή στην μεγαλύτερη επιτυχία του, τον «Μονομάχο» που έκανε θραύση στα ταμεία και κέρδισε τα Οσκαρ καλύτερης ταινίας και Α ανδρικού ρόλου (Ράσελ Κρόου).
Θα έχουν κάθε λόγο για αυτό αφού η ταινία ξεχειλίζει από σώμα με σώμα μονομαχίες, αναμετρήσεις με άγρια ζώα στην αρένα, πολέμους και μια ίντριγκα στα παρασκήνια της εξουσίας που προσθέτει πικάντικη γεύση στο όλο θέμα. Όμως αν θέλουμε να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους, ο νέος «Μονομάχος» θυμίζει κλώνο του παλιού * συνθήκη ίσως αναπόφευκτη, καθότι η ταινία προορίζεται για πολλά εισιτήρια άρα πρέπει να πατά κάπου σταθερά.
Όλα έπρεπε να είναι (και είναι) μετρημένα, μέσα στο μοντέλο μιας ήδη δοκιμασμένης με επιτυχία συνταγής. Αν και στη νέα αυτή περιπέτεια (που δραματουργικά διαδραματίζεται 16 χρόνια μετά την εποχή της πρώτης) ασφαλώς υπάρχουν πολλά νέα πρόσωπα (όπως και κάποια της προηγούμενης), το μοτίβο στο οποίο κινείται, πάνω -κάτω είναι το ίδιο με τον «Μονομάχο». Μετά την ήττα του από τον κατακτητή Ρωμαίο στρατηγό Ακάκιο (Πέντρο Πασκάλ) στην αφρικανική χώρα όπου μεγάλωσε, ο Λεύκιος ή Αννών (Πολ Μεσκάλ) θα καταλήξει ιδιοκτησία του Μακρινου (Ντενζέλ Ουάσινγκτον), ενός πανέξυπνου συμβούλου των αυτοκρατόρων της Ρώμης (δύο διεστραμμένα αδέλφια που παραπέμπουν στον Καλιγούλα).
Το παρελθόν του Λεύκιου και το πώς αυτός ο μονομάχος συνδέεται με τον θρυλικό μονομάχο της πρώτης ιστορίας, όπως και με την Λουσίντα που υποδύεται η Κόνι Νίλσον επαναλαμβάνοντας τον ρόλο της, είναι εκείνο που ουσιαστικά κινητοποιεί το σενάριο δίνοντας στην ταινία έναν υπερβολικό τόνο οικογενειακού μελοδράματος, φυσικά βουτηγμένου στο αίμα.
Η εκδίκηση θα γίνει σκοπός της ζωής του Λεύκιου, όμως σεναριακά μιλώντας, ο Μακρινος που θέλει να τον χρησιμοποιήσει ως μονομάχο για τους δικούς του δόλιους σκοπούς, είναι τελικά ο ήρωας με το μεγαλύτερο εκτόπισμα στην ιστορία της νέας ταινίας: πρώτον επειδή ο Ουάσινγκτον είναι ο πραγματικός μαγνήτης – ηθοποιός και δεύτερον επειδή η πλεκτάνη που σχεδιάζει, γίνεται ο κρυφός παλμός της ιστορίας όπως περίπου είχε συμβεί στην πρώτη ταινία όπου τον σκοτεινό ρόλο της ιστορίας, του Αυτοκρατορα Κόμμοδου, κρατούσε ο Χοακίν Φίνιξ.
Ανευ σημασίας και λεπτά γράμματα όλα αυτά βέβαια, για όσους ενδιαφέρονται για αυτό που πραγματικά η ταινία θέλει να πουλήσει και τα καταφέρνει μια χαρά.
Βαθμολογία: 2 ½
Προβάλλεται σε 140 αίθουσες της Ελλάδας
—————————————————–
Ασίκ Ακίμπ: Ο φτωχός Ασίκης (Ashug-Karibi/ Ashik Kerib)
Χειροποίητη, βουκολική αλληγορία από την Γεωργία
Παραγωγή: ΕΣΣΔ, 1988)
Σκηνοθεσία: Σεργκέι Παρατζάνοφ
Η τελευταία μεγάλου μήκους ταινία του σπουδαίου Γεωργιανού καλλιτέχνη Σεργκέι Παρατζάνοφ (1924-1990) που την συνσκηνοθέτησε με τον Ντόντο Αμπασιτζε προβάλλεται για πρώτη φορά σε εμπορική διανομή στην Ελλάδα (διανέμεται από την ίδια εταιρεία, την New Star, που μέσα στο 2024 ξανά παρουσίασε τις παρόμοιας αισθητικής ταινίες του Παρατζάνοφ «Σαγιάτ Νόβα – Το χρώμα του ροδιού» και «Ο θρύλος του Κάστρου Σουράμ»).
Εδώ, ένας γεωργιανός μύθος σχετικός με έναν οργανοπαίχτη που θα πρέπει να περάσει μια «Οδύσσεια» προκειμένου να κερδίσει την αγαπημένη του, στρώνει το έδαφος στον μοναδικό εικονοκλάστη για την δημιουργία ενός χειροποίητου βουκολικού δράματος ειπωμένου σαν παραμύθι :έμφαση στην εικόνα και κυρίως στο λαογραφικό στοιχείο (φορεσιές, μοιρολόγια, έθιμα, χοροί) και ελάχιστοι διάλογοι.
Η αισθητική αλλά και η φόρμα της ταινίας της οποίας η ιστορία όπως και άλλες του Παρατζάνοφ είναι μοιρασμένη σε κεφάλαια, δεν διαφέρει από προηγούμενες δημιουργίες του: ποιητική και συγχρόνως άκρως αλληγορική διάθεση, στατικά πλάνα και θαυμάσιες χρωματικές παλέτες. Σινεμά αισθαντικότητας και ποίησης, αφήνει τον θεατή μόνο με τις σκέψεις του να δώσει τις δικές του ερμηνείες και δεν ενδιαφέρεται καθόλου για την απόδοση ρεαλισμού.
Βαθμολογία: 3
ΑΘΗΝΑ: ΣΤΟΥΝΤΙΟ
—————————————————–
Το γόνατο της Άχεντ (Ha’berech/ Ahed’s knee)
Ενας σκηνοθέτης βιώνει την έννοια της απώλειας
Παραγωγή: Ισραήλ/ Γαλλία/ Γερμανία, 2021
Σκηνοθεσία: Ναντάβ Λαπίντ
Ηθοποιοί: Αβσαλομ Πολάκ
ο Ισραηλινός Ναντάβ Λαπίντ – Χρυσή Άρκτος στο φεστιβάλ Βερολίνου για την ταινία «Συνώνυμα» – αποπειράθηκε μια εστέτ κατασκευή που κάπως αμήχανα προσπαθεί να συνδέσει τον υπαρξιακό στοχασμό με την ταινία – κατηγορώ προς το ισραηλινό κράτος. Όλα αυτά μέσα από την περίπτωση ενός διανοούμενου σαραντάρη ισραηλινού σκηνοθέτη (Αβσαλομ Πολάκ) που προσπαθεί να αντιμετωπίσει την απώλεια της μητέρας του, πάνω στην οποία αντανακλάται ο θάνατος της ελευθερίας στην πατρίδα του.
Φόντο κάποια επαρχία του Ισραήλ όπου πραγματοποιείται ένα τιμητικό αφιέρωμα στον σκηνοθέτη, με τον ίδιο να κινείται σαν φάντασμα στον χώρο προσπαθώντας να καταλάβει τι ακριβώς συμβαίνει. Να σημειωθεί ότι στον τίτλο της ταινίας αναφέρεται το όνομα μιας Παλαιστινιας ακτιβιστριας η οποία το 2018, στα 16 της, συνελήφθη και φυλακίστηκε ως διαδηλώτρια, γεγονός που δημιούργησε τεράστιο θόρυβο.
Βαθμολογία: 2
ΑΘΗΝΑ: NEWMAN
—————————————————–
Με αξιοπρέπεια
Δράμα δωματίου υπερβολικά …ειλικρινές, σε σημείο εξουθένωσης
Παραγωγή: Ελλάδα: 2023
Σκηνοθεσία: Δημήτρης Κατσιμίρης
ηθοποιοί Ηλέκτρα Γεννατά, Γιώργος Γερωνυμάκης, Γιάννης Κότσιφας, Μαρούσκα Παναγιωτοπούλου, Βαγγελιώ Ανδρεαδάκη κ.α.
Η «ανθρωποφαγία» ανάμεσα σε τρία αδέλφια (εκ των οποίων τα δύο παντρεμένα) για την φροντίδα του 80 χρονου (με εγκεφαλικό) πατέρα τους είναι το ζήτημα που θέτει η ελληνική ταινία «Με αξιοπρέπεια», που όπως το «Σπιρτόκουτο» του Γιάννη Οικονομίδη είναι εξ’ ολοκλήρου γυρισμένη μέσα στον ασφυχτικό χώρο του σαλονιού στο μίζερο διαμέρισμα μιας πολυκατοικίας όπου καθ’ όλη την διάρκεια της ταινίας επικρατεί μια εξουθενωτική (για όλους) ένταση.
Ζήλιες, μίση, κόμπλεξ, κρυμμένα μυστικά και μια πλήρης αδυναμία συνεννόησης απέναντι σε ένα τεράστιο ζήτημα, ανακατεύονται κατά την διάρκεια μιας μόνο βραδιάς στην πρώτη ταινία του (και σεναριογράφου) Δημήτρη Κατσιμίρη ο οποίος καταφέρνει να κρατήσει τις κεραίες τεντωμένες γιατί διαχειρίζεται, απλά, ωμά και με (υπερβολική ίσως) ειλικρίνεια το δυσάρεστο θέμα του. Ολοι οι ηθοποιοί του τον υπηρετούν με συνέπεια.
Βαθμολογία: 2 ½
ΑΘΗΝΑ: TAINIOΘHKH THΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
—————————————————–
ΠΑΙΔΙΚΕΣ
Τοτό 2: Η σχολική εκδρομή
(Les Blagues de Toto 2 – Classe Verte, Γαλλία, 2024).
Η τεράστια επιτυχία της γαλλικής κωμωδίας «Το άλλο με τον Τοτό, το ξέρεις;» του Πασκάλ Μπουρντιό, είχε ως αποτέλεσμα αυτή την συνέχεια στο ίδιο ακριβώς στιλ και σκάλες κατώτερη των ταινιών με τον «Μικρό Νικόλα». Εδώ, ο ατίθασος Τοτό (Ουγκό Τροπαρντί) αναστατώνει μαζί με τους φίλους του την σχολική εκδρομή τους στην εξοχή, στόχο της οποίας η εκπαίδευση των παιδιών σε ζητήματα οικολογίας. Προβάλλεται μεταγλωττισμένη στα ελληνικά.
Βαθμολογία: 1 ½
ΑΘΗΝΑ: ΟΛΑ ΤΑ VILLAGE – ΝΙΡΒΑΝΑ (ΠΣΚ) – ΚΗΦΙΣΙΑ (ΠΣΚ) – ΑΕΛΛΩ (ΠΣΚ) – ΝΑΝΑ (ΠΣΚ) – ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ – ΦΟΙΒΟΣ (Πέμ – Κυρ) κ.α. ΘΕΣ/ΚΗ: VILLAGE κ.α.
—————————————————–
Βραδύποδες στην κουζίνα (The Sloth Lane, Αυστραλία, 2024).
Μετά από μία καταστροφική καταιγίδα που διέλυσε το σπίτι τους, η σβέλτη βραδύπους Λόρα μαζί με την παλαβή οικογένεια της και τη σκουριασμένη τους καντίνα μετακομίζουν στη μεγάλη πόλη με την ελπίδα να πλουτίσουν χάρη στις οικογενειακές συνταγές τους. Σκηνοθεσία: Τάνια Βίνσεντ, Ρίκαρντ Κουσό. Προβάλλεται μεταγλωττισμένη στα ελληνικά.
Βαθμολογία: –
ΑΘΗΝΑ: ΟΛΑ ΤΑ VILLAGE – ΟΛΑ ΤΑ OPTIONS – – ΑΘΗΝΑΙΟΝ – ΦΟΙΒΟΣ – ΑΕΛΛΩ – ΝΑΝΑ – ΚΗΦΙΣΙΑ – ΒΑΡΚΙΖΑ – ΣΠΟΡΤΙΝΓΚ κ.α. ΘΕΣ/ΚΗ: ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ – ΚΟΛΟΣΣΑΙΟΝ – CINEMA ONE κ.α.
