Μια απλή παρατήρηση των ιθαγενών της Αμερικής που διαβιούσαν στην ύπαιθρο, έδωσε την ονομασία στο φεγγάρι του Νοεμβρίου. Το φετινό φεγγάρι τού Νοεμβρίου διακρίνεται ήδη στον ουρανό καθώς έκανε δειλά – δειλά την πρώτη του εμφάνιση, στη μορφή νυχιού,  στην αρχή του μήνα και ήδη έχει γεμίσει αρκετά ενώ αναμένεται να μεσουρανήσει λαμπερό και ολόγιομο το βράδυ της Παρασκευής, 15η Νοεμβρίου 2024.

Οι ιθαγενείς της Αμερικής λοιπόν, παρακολουθώντας τη φύση και τα πλάσματά  της, παρατήρησαν ότι κατά το μήνα Νοέμβριο οι κάστορες αρχίζουν και μαζεύονται στις φωλιές τους, στις οποίες έχουν νωρίτερα φροντίσει να μεταφέρουν τροφή, προκειμένου να έχουν επαρκή αποθέματα και να βγάλουν το μακρύ χειμώνα που βρίσκεται μπροστά τους και κατά τη διάρκεια του οποίου η ανεύρεση τροφής είναι εξαιρετικά δύσκολη.

Στα καθ’ υμάς λοιπόν,  στη χώρα μας, όπου  δε διαβιεί ο κάστορας, το φεγγάρι του Νοεμβρίου θα μπορούσε να ονομάζεται το φεγγάρι της Αρκούδας γιατί αυτό είναι ο μήνας κατά τον οποίο οι αρκούδες φτιάχνουν τα λαγούμια τους και ετοιμάζονται να βυθιστούν σε αυτά και στον χειμέριο ύπνο τους, για το διάστημα του χειμώνα και μέχρι οι πρώτες, ζεστές αχτίδες της άνοιξης, κάνουν την εμφάνισή τους.

Ομως  στη χώρα μας το φεγγάρι δεν προσδιορίζεται με βάση κάποια δραστηριότητας της χρονικής περιόδου στην οποία μεσουρανεί ώστε να είναι του κυνηγού, του καλαμποκιού ή του κάστορα. Είναι από μόνο του μια αυθύπαρκτη μυθική οντότητα που στην ελληνική μυθολογία απεικονίζεται με θηλυκή μορφή.

Η σελήνη στην ελληνική μυθολογία


«Είναι γνωστό, ότι στην ελληνική μυθολογία, όπως και στις παραδόσεις πολλών λαών, η Σελήνη και η Ηώς είναι αδελφές του Ήλιου. Τα αδέρφια τσακώνονταν αδιάκοπα και μάλιστα ο αδελφός, ως αρσενικό, την είχε γεμίσει σημάδια από το ξύλο. Η μάνα τους τα καταράστηκε να μην είναι ποτέ πια μαζί, αλλά, όταν βγαίνει ο ένας έξω η άλλη να είναι πάντα μέσα, ως αιτιολογική εξήγηση του φυσικού φαινομένου».

Αυτή η παράδοση όμως δεν είναι η μόνη καθώς «άλλη παράδοση θέλει τον Ήλιο και τη Σελήνη ζευγάρι. Τέκνα του Ήλιου και της Σελήνης είναι τα αστέρια. Ο ήλιος ζηλεύει τη σελήνη, που κρύβεται την ημέρα και βγαίνει τη νύχτα, όταν εκείνος κοιμάται ή πάει στο κυνήγι. Τους γάμους του Ήλιου και της Σελήνης περιγράφει το γαμήλιο τραγούδι της Ηπείρου:

«Ο ήλιος επαντρεύτηκε και πήρε το φεγγάρι, εκάλεσε και στη χαρά συμπέθερους τ’ αστέρια, τα σύγνεφα τους έστρωσε στρώματα για να κάτσουν, τους έβαλε προσκέφαλα τις ράχες ν’ ακουμπήσουν». (Ν. Γ. Πολίτης, Λαογραφικά Σύμμεικτα, τ. 2, εν Αθήναις 1921, σ. 127)