Απομένουν λιγότερες από 70 ημέρες έως την ορκωμοσία και την ανάληψη καθηκόντων από τον εκλεγέντα πρόεδρο των ΗΠΑ. Στο διάστημα που μεσολαβεί θα συνεχιστούν οι αναλύσεις και οι περισσότερο ή λιγότερο βάσιμες εικασίες για τις πολιτικές που θα εφαρμόσει και τις δυνητικές επιπτώσεις τους. Όμως η πραγματικότητα θα διαμορφωθεί στη συνέχεια και ανεξαρτήτως όλων αυτών.
Η ίδια χρονική περίοδος θα μπορούσε να αποδεχθεί χρήσιμη, ειδικότερα για την Ευρώπη, η οποία κινδυνεύει να βρεθεί εν μέσω διασταυρούμενων πυρών των ΗΠΑ και των ανταγωνιστών τους, σε όλα τα κρίσιμα πεδία, μεταξύ των οποίων η οικονομία, το εμπόριο, η ενέργεια και η ίδια η ασφάλεια. Οι απειλές για την Ευρώπη επιβάλλουν την άμεση εκπόνηση σχεδίων δράσης και αντίδρασης. Με λίγα λόγια, της επιβάλλουν να κάνει όσα δεν έχει κάνει τις τελευταίες δεκαετίες.
Οι ενδείξεις ότι αυτό θα συμβεί και μάλιστα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα είναι ελάχιστες. Υπάρχει ωστόσο μία άλλη, ενδιαφέρουσα εκκρεμότητα. Ακόμη και αυτός ο νέος πρόεδρος, όπως και όλοι οι προηγούμενοι δεν αποφασίζει μόνος και ερήμην όλων. Και το κρίσιμο στοιχείο στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι ότι δεν έχει δικαίωμα να διεκδικήσει την επανεκλογή του.
Αυτό σημαίνει ότι το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα και οι μηχανισμοί του, αφενός γνωρίζουν καλά ότι μία καταστροφή της Ευρώπης δεν είναι και τόσο συμφέρουσα προοπτική και, αφετέρου, ότι οι περιβόητοι εμπορικοί πόλεμοι δεν θα κάνουν και τόσο εύκολη τη ζωή των φτωχών στρωμάτων της αμερικανικής κοινωνίας. Το πρόσωπο που θα διαδεχθεί τον σημερινό Πρόεδρο ως υποψήφιος το 2028 δεν θα μπορεί να παρουσιάσει έναν ερειπωμένο κόσμο ως επίτευγμα. Αυτά σημαίνουν ότι δεν θα πρέπει να αποκλειστεί το ενδεχόμενο να μην επέλθουν τόσο μεγάλες συμφορές. Σημαίνουν όμως ταυτόχρονα και ότι επείγει η προετοιμασία για όλα.
