Η αφορμή για την κουβέντα μας με τον Ανδρέα Πολυζωγόπουλο ήταν η προγραμματισμένη για τις 14/11 εμφάνιση του Electric 4ET (Aνδρέας Πολυζωγόπουλος, Γιάννης Παπαδόπουλος, Γρηγόρης Θεοδωρίδης,  Φοίβος Ανθής) στο Half Note. Η βραδιά θα είναι αφιερωμένη στον Miles Davis και το κουαρτέτο για αυτοσχεδιάσει και θα συνομιλήσει μουσικά με το έργο του κορυφαίου τρομπετίστα.

Παρόλα αυτά, για έναν τζαζ μουσικό, πόσο μάλλον για ένα τρομπετίστα, ο Davis δεν μπορεί να είναι αφορμή για μια κουβέντα, διότι το παίξιμο και η κληρονομιά του είναι πανταχού παρόντα -δεν απουσιάζουν ποτέ. Ο Ανδρέας Πολυζωγόπουλος μιλά στο ΒΗΜΑ την ηλεκτρική πλευρά του Miles Davis, αλλά και το νέες μουσικές εξερευνήσεις που φιλοδοξεί ο ίδιος να κάνει με τους Electric Quartet.

«-Λοιπόν, κύριε Davis, εσείς με τι ασχολείστε; Τι κάνετε στη ζωή σας;
-Δεν κάνω κάτι σπουδαίο, απλώς έχω αλλάξει την ιστορία της μουσικής τρεις- τέσσερις φορές μέχρι σήμερα».
Το παραπάνω μικρό απόσπσσμα προέχχεται από την αυτοβιογραφία του Miles Davis. Η ηλεκτρική πλευρά του Davis είναι μία (μπορεί και περισσότερες) από αυτές τις τρεις-τέσσερις φορές. Μιλήστε μας λίγο για αυτή…

Στα τέλη των 60’s παρατηρούσε ο Miles ότι οι συναυλίες του στην Αμερική δεν ήταν sold out όπως συνέβαινε μέχρι τότε ενώ ταυτόχρονα έβλεπε ροκ μουσικούς να γεμίζουν γήπεδα. Συνειδητοποίησε πως έπρεπε να αλλάξει και πάλι το στυλ του εάν ήθελε να συνεχίσει να παίζει μουσική. Αλλά αυτό ήταν απλά η αφορμή γιατί έτσι κι αλλιώς όπως μας λέει ο Keith Jarrett, ο Miles προτιμούσε να πειραματίζεται με κάτι καινούργιο και ας μην ήταν εντελώς άρτιο καλλιτεχνικά από το να παίζει τέλεια τη μουσική που έπαιζε στο παρελθόν. Κάπως έτσι λοιπόν ξεκινά να δραπετεύει από το swing και να το αντικαθιστά με rock grooves, προσθέτει ηλεκτρικά όργανα στο σχήμα του και αφαιρεί τα πολλά ακόρντα από τη μουσική του κάνοντάς την λιγότερο πολύπλοκη και πιο εύκολα προσβάσιμη στο ευρύ κοινό. Αυτή η σταδιακή αλλαγή καταγράφεται δισκογραφικά στα albums «Filles de Kilimanjaro», «In a Silent Way» και φυσικά το «Bitches Brew».

Ο Davis μέχρι και τον τελευταίο δίσκο κατόρθωνε πάντα να δείχνει έναν δρόμο. Νομίζω ότι μπορείτε να μας περιγράψατε ποιος είναι ο δρόμος που άνοιξε μέσα σας ο Davis.

Ο Miles από νωρίς αναζήτησε τη δική του φωνή τόσο στην τρομπέτα όσο και σα συνθέτης. Σεβόταν την παράδοση και την είχε μελετήσει σε βάθος αλλά ήθελε να δημιουργήσει κάτι καινούργιο και δε φοβόταν να πάρει ρίσκα. Ακριβώς αυτό προσπαθώ να κάνω κι εγώ, να παίξω και να γράψω μουσική με το δικό μου τρόπο. Πέρασα κι εγώ με τη σειρά μου κάμποσα χρόνια από την τζαζ εκπαίδευση στο Άμστερνταμ και τις Βρυξέλλες αλλά από την αρχή είχα αγωνία να ανακαλύψω έναν προσωπικό ήχο. Ακούγοντας τον Miles στο «Aura» (το οποίο έγραψε και ενορχήστρωσε ο καταπληκτικός Δανός μουσικός Palle Mikkelborg), ανακάλυψα τον ήχο του μέσα σε ένα ευρωπαϊκό περιβάλλον και αυτό μου έδειξε μια κατεύθυνση.

Φωτό: Άρης Βεντέρτσης

Θυμάστε την πρώτη επαφή σας με τη δισκογραφία του, τόσο ως ακροατής όσο και ως τρομπετίστας;

Βεβαίως, με κάθε λεπτομέρεια! Όλα ξεκίνησαν για μένα με το «It Never Entered my Mind». Μια εκτέλεση που παίζει ο Miles με μια σορντίνα Cup την οποία χρησιμοποιούν οι τζαζ τρομπετίστες κυρίως (αν όχι αποκλειστικά) στις big band. Έχει έναν παλιομοδίτικο ήχο αλλά ο Miles την κάνει να ακούγεται τόσο γλυκιά που με συνεπήρε τόσο πολύ που αποφάσισα να μάθω να παίζω τρομπέτα. Ήμουν γύρω στα 18 τότε και σπούδαζα τζαζ κιθάρα. Την επόμενη μέρα πήγα σε μια φιλαρμονική, δανείστηκα μια τρομπέτα και έτσι ξεκίνησαν όλα.

Για έναν τρομπετίστα υφίσταται ως έννοια η επιστροφή στον Davis; Δεν είναι έτσι κι αλλιώς «πανταχού παρών»;

Ο Miles βρίσκεται μαζί μου καθημερινά εδώ και χρόνια, υπάρχει στον ήχο μου ένα κομμάτι του έτσι κι αλλιώς άρα δεν το νιώθω σαν κάποια επιστροφή. Kάνω κατά καιρούς αφιερώματα στον Chet Baker και πάντα θα βρεθεί κάποιος να μου πει πως ακούει ταυτόχρονα και κάτι από Miles στο παίξιμό μου.

Το ηλεκτρικό και ηλεκτρονικό στοιχείο εντοπίζεται και στις προσωπικές σας δουλειές. Ωστόσο, ποιες ανάγκες έκφρασης καλύπτει όμως το project Electric με τους συγκεκριμένους μουσικούς;

Πολύ σωστά, έχω κάνει και στο παρελθόν άλμπουμ με ηλεκτρικό ήχο. Βρίσκομαι σε μια περίοδο της ζωής μου όπου νιώθω πως κάποια πράγματα έχουν ωριμάσει μέσα μου και δε φοβάμαι την απλότητα. Θα ήθελα το συγκεκριμένο project να έχει μια πιο πoπ προσέγγιση και μια πιο μινιμαλιστική κατεύθυνση συνθετικά. Για καιρό πειραματίζομαι με διάφορα μουσικά σχήματα και παίζοντας την πρώτη φορά με τους συγκεκριμένους μουσικούς, ένιωσα αμέσως πως αυτός είναι ο ήχος και η προσέγγιση που φανταζόμουν.

Δεν είναι η πρώτη φορά που αποδίδετε έναν φόρο τιμής προς καλλιτέχνες που σας έχουν καθορίσει. Το έχετε κάνει και με το «Heart of the Sun» που ήταν η δική σας ανάγνωση στη μουσική των Pink Floyd. Πώς προετοιμάζεστε και με ποια κριτήρια προσεγγίζετε δουλειές που έχουν μείνει για πάντα στον χρόνο;

Το συγκεκριμένο project δεν είναι ακριβώς ένα αφιέρωμα στον Miles. Είναι εμπνευσμένο από τον ήχο των γκρουπ του την ηλεκτρική του περίοδο αλλά σκοπός είναι μέσα από αυτό, να προκύψει καινούργια μουσική. Θα ήθελα για πρώτη φορά να συνθέσουμε μουσική όλοι μαζί σαν σχήμα, φέρνοντας ιδέες, μελωδίες και τζαμάροντας πολλές ώρες στο στούντιο, κάτι που ξέρω ότι κάνει ο Erik Truffaz.

Όσον αφορά την προετοιμασία για κάποιο αφιέρωμα δεν κάνω κάτι ιδιαίτερο, απλά προσαρμόζω στον ήχο μου τη μουσική που αγαπώ, έχω ακούσει και μελετήσει άπειρες ώρες. Κάτι αντίστοιχο έκανε και ο Bill Frisell με το αφιέρωμα στον John Lennon. Απλότητα, ομορφιά και ειλικρίνεια. Αυτή είναι και η δική μου προσέγγιση στο «Heart of the Sun». Για παράδειγμα το κοντραμπάσο κάνει την εισαγωγή στο Shine on you crazy diamond με πολλά εφέ, παίζουμε το «One of my Turns σαν jazz waltz χωρίς τύμπανα, κάνουμε το «Money» drum ‘n’ bass. Mου φαίνονται μικρές αλλαγές αλλά προέκυψαν φυσικά μετά από πολλές ακροάσεις και προσεγγίζοντας ένα υλικό του ’70 με ακούσματα του 2013.

Φωτό: Άρης Βεντέρτσης

Αν έπρεπε να κάνω μια προθέρμανση για τη συναυλία του Electric 4ET, εκτός από τον Davis ποιους άλλους καλλιτέχνες θα μου προτείνατε να ακούσω;

Τον Erik Truffaz που προανέφερα, τους Nils Petter Molvæer, Palle Mikkelborg, Markus Stockhausen, Mathias Eick, Jon Hassell, Dave Douglas και τον Harold Budd.

Είναι μέσα στις προθέσεις σας, άμεσες ή πιο μακρινές, οι περιπέτειες του κουαρτέτου να ηχογραφηθούν;

Aκριβώς αυτός είναι ο στόχος στο άμεσο μέλλον. Έχω ήδη ξεκινήσει να γράφω καινούργια μουσική και να καταγράφω ωραίες ιδέες που προκύπτουν με το σχήμα από πρόβες και συναυλίες.

Αγοράστε εισιτήρια για όλες τις κορυφαίες εκδηλώσεις στο inTickets.gr