Όσο οι Ευρωπαίοι ηγέτες συζητούν και αναζητούν πυξίδα για την πορεία τους μετά το εκλογικό αποτέλεσμα στις ΗΠΑ, είναι προφανές ότι θα χρειαστούν πολύ περισσότερα από όσα θα μπορούσαν να φανταστούν.
Οι προσαρμογές θα πρέπει να γίνουν σε όλα τα πεδία και πιθανώς σε αυτή τη συγκυρία να επιβληθούν από τις συνθήκες. Και σε αυτό της οικονομίας και σε εκείνο της πολιτικής θεωρίας, συζήτησης και πρακτικής. Υπό αυτήν την έννοια, ένα φωτογραφικό στιγμιότυπο από τη σύνοδο της Βουδαπέστης είναι απολύτως ενδεικτικό. Η νέα αμερικανική παράμετρος στην παγκόσμια (αν)ισορροπία καταρρίπτει πολλά στερεότυπα και στεγανά και φέρνει, έστω και ατύπως, στην ίδια ομήγυρη τους Προέδρους της Τουρκίας και της Κύπρου και τους Πρωθυπουργούς της Ελλάδας και της Αλβανίας. Αν η εικόνα αποδειχθεί προφητική για κάτι διαφορετικό θα φανεί στο προσεχές μέλλον.
Το πρώτο καταγεγραμμένο «θύμα» της αμερικανικής πολιτικής χιονοστιβάδας είναι οι λεγόμενες «ταυτοτικές πολιτικές». Δεν πρόκειται μόνο για την λεγόμενη κουλτούρα της αφύπνισης, αλλά για ένα ευρύτερο πλέγμα πολιτικής αντίληψης που κυριάρχησε από τις αρχές του αιώνα και αποδεικνύεται ότι παρά τις πολλές θετικές της διαστάσεις, στο κεντρικό πολιτικό πεδίο είναι θνησιγενής και αναντίστοιχη με την κοινωνική και γεωπολιτική πραγματικότητα. Όσοι επένδυσαν σε αυτές τις επιλογές, πιθανώς να έχουν ελάχιστα χρονικά περιθώρια για να αναζητήσουν ρεαλιστικές εναλλακτικές.
Το επόμενο «θύμα» της αλλαγής στις ΗΠΑ είναι με βεβαιότητα οι πολιτικές για την κλιματική κρίση. Η Ευρώπη και οι πολίτες της ήδη υφίστανται ένα δυσανάλογο κόστος των στρατηγικών αυτών. Πιθανώς ο επιβεβλημένος ρεαλισμός να οδηγήσει σύντομα σε εναλλακτικές επιλογές, το περιεχόμενο των οποίων θα πρέπει να μελετηθεί, με γνώμονα την πολυπόθητη ανταγωνιστικότητα.
