Επίκαιρη και δηκτική «Καλημέρα» μάς απευθύνει σήμερα ο Αρκάς, μία ημέρα μετά τις εκλογές στις ΗΠΑ και την καταμέτρηση των ψήφων των Αμερικανών να δείχνουν ότι ο Ντόναλντ Τραμπ έχει σαφές προβάδισμα έναντι της Κάμαλα Χάρις.
Ο Αρκάς, με αφορμή τα εκλογικά αποτελέσματα που δείχνουν ότι οι Αμερικανοί προκρίνουν τον Ντόναλντ Τραμπ για Πρόεδρο της Αμερικής, σκιτσάρει τον πρώην Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών Αβραάμ Λίνκολν και την αναφορά του στην Αμερική.
Ακολουθεί το σκίτσο
Ο Αβραάμ Λίνκολν στην Προεδρία της Αμερικής
Η προεδρία του Αβραάμ Λίνκολν, σημαδεύτηκε ανεξίτηλα από τον Αμερικανικό Εμφύλιο Πόλεμο (1861–1865), μια σύγκρουση που ξέσπασε λίγο μετά την ορκωμοσία του. Αντιμέτωπος με την απόσχιση των νότιων πολιτειών μετά την εκλογή του το 1860, ο Λίνκολν, ένθερμος αντίπαλος της επέκτασης της δουλείας, ήταν αποφασισμένος να διατηρήσει την Ένωση. Η ηγεσία του κατά τη διάρκεια αυτής της ταραχώδους περιόδου άφησε μια διαρκή κληρονομιά και ένα ιστορικό προηγούμενο ως Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών.
Από την ανάληψη των καθηκόντων του, τον Μάρτιο του 1861, ο Λίνκολν είχε να αντιμετωπίσει μια άνευ προηγουμένου πρόκληση της διαχείρισης ενός κατακερματισμένου κράτους και έθνους.
Ο πρωταρχικός του στόχος ήταν να διατηρήσει την Ένωση και τόνιζε σταθερά ότι η σύγκρουση αφορούσε τη διατήρηση των δημοκρατικών και συνταγματικών αρχών πάνω στις οποίες βασίστηκαν οι Ηνωμένες Πολιτείες κατά την ίδρυσή τους. Το 1862, διατύπωσε αυτό το όραμα σε μια από τις πιο διάσημες ομιλίες του, τη Διακήρυξη Χειραφέτησης. Την Πρωτοχρονιά του 1863, ο Λίνκολν υπέγραψε το περίφημο εκτελεστικό διάταγμα, τη Διακήρυξη της Χειραφέτησης (Emancipation Proclamation), η οποία κήρυξε ελεύθερους όλους τους σκλάβους στην επικράτεια που κατείχε η Συνομοσπονδία. Αν και δεν απελευθέρωσε αμέσως όλους τους σκλάβους, άλλαξε την εστίαση του πολέμου προς την κατάργηση της δουλείας και ενίσχυσε την ηθική υπόθεση της Ένωσης. Η συγκεκριμένη διακήρυξη, μπήκε ως τροπολογία στο Σύνταγμα των Ηνωμένων Πολιτειών το 1865.
Η ηγεσία του Λίνκολν ως Πρόεδρος της χώρας, επεκτάθηκε και πέρα από τη στρατιωτική στρατηγική. Κατάφερε παρά τον αντιφατικά ήρεμο, μελαγχολικό και τον καταθλιπτικό χαρακτήρα του, να διαχειριστεί επιδέξια τις επιθέσεις από πολιτικούς αντιπάλους και την κοινή γνώμη. Ο Αβραάμ Λίνκολν, όντας δικηγόρος, ήταν γνωστός για την ευγλωττία και την ικανότητά του να επικοινωνεί με σαφήνεια και πεποίθηση. Αυτό αποδεικνύεται μεταξύ άλλων και με την ιστορική Ομιλία στο Γκέτισμπεργκ της Πενσυλβάνιας, τον Νοέμβριο του 1863. Σε αυτή τη σύντομη αλλά ισχυρή και καθηλωτική ομιλία, επιβεβαίωσε τις αρχές της ισότητας και της δημοκρατίας, δηλώνοντας ρητά ότι «όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται ίσοι». Ένα ακόμα σημαντικό επίτευγμα της προεδρίας του Αβραάμ Λίνκολν ήταν ο νόμος Homestead «Homestead Act of 1862″ μέσω του οποίου ενθαρρύνθηκε η επέκταση της χώρας προς τα δυτικά[14], καθώς επίσης και οι ενέργειές του για την κατασκευή του πρώτου διηπειρωτικού σιδηροδρόμου, του Σιδηροδρόμου του Ειρηνικού, ο οποίος συνέδεε πρώτη φορά τις δυτικές με τις ανατολικές ακτές της χώρας.
Καθ’ όλη τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου, ο Λίνκολν αντιμετώπισε κριτική για τον χειρισμό στις στρατιωτικές διοικήσεις, συμπεριλαμβανομένης της αμφιλεγόμενης απομάκρυνσης του στρατηγού Τζορτζ ΜακΚλέλαν.[16] Ωστόσο, επέμενε και οι νίκες της Ένωσης σε βασικές μάχες, όπως τη Μάχη του Γκέτισμπεργκ το 1863 και η Πορεία προς τη Θάλασσα του Σέρμαν το 1864, ενίσχυσαν την ηγεσία του. Σημείο καμπής για τη στρατιωτική ηγεσία του Λίνκολν, προς τα τέλη του πολέμου, ήταν η επιλογή του στρατηγού Οδυσσέα Γκραντ, ο οποίος μέσω των επιτευγμάτων του, όπως την Πολιορκία του Πήτερσμπεργκ και την τελική κατάληψη του Ρίτσμοντ το 1865, οδήγησαν στην ήττα του Συνομόσπονδου Στρατού, αναδεικνύοντας τον Γκραντ ως βασικό διοικητή και νικητή του Πολέμου.[17][18] Κορυφαία στιγμή και τελική στιγμή ήταν η Μάχη και η Παράδοση του δικαστηρίου του Απόματοξ στις 9 Απριλίου 1865.
Γνώριζε τους αντιπάλους και τους εχθρούς του. Είχε κάποτε εκμυστηρευθεί ότι είχε δύο εχθρούς – στο εξωτερικό τον στρατό των Νοτίων και στο εσωτερικό τους τραπεζίτες δανειστές του κράτους. Και όμως στην ομιλία του μετά την ορκωμοσία της επανεκλογής του, στις 4 Μαρτίου 1865, ο Αβραάμ Λίνκολν διακήρυξε ότι δεν τρέφει «κακίες για κανέναν», ότι ζητεί «ευσπλαχνία για όλους» και ότι επιθυμεί πάνω απ’ όλα «ειρήνη ανάμεσά μας».
Η δολοφονία του Αβραάμ Λίνκολν
Στις 14 Απριλίου 1865, ενώ βρισκόταν σε θεωρείο στο Θέατρο Φορντ της Ουάσιγκτον, ο Τζον Γουίλκς Μπουθ, ηθοποιός και φανατικός υποστηρικτής των Νοτίων, τον πυροβόλησε με μια σφαίρα στο κεφάλι, ενώ αμέσως μετά φώναξε στα λατινικά «Sic semper tyrannis!», δηλαδή «Έτσι πάντα στους τυράννους!».Ο Λίνκολν μεταφέρθηκε σε γειτονικό σπίτι σε κωματώδη κατάσταση, όπου και εξέπνευσε νωρίς το πρωί της 15ης Απριλίου. Ο δολοφόνος του κυνηγήθηκε από τις ομοσπονδιακές υπηρεσίες και πολιορκήθηκε σε έναν αχυρώνα στη Βιρτζίνια μετά από 12 μέρες, όπου και τραυματίστηκε από πυροβολισμό των διωκτών του, πεθαίνοντας λίγο αργότερα. Όπως αποδείχθηκε, ήταν μέλος σπείρας.
Πηγή ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ
