Οι προσδοκίες ορισμένων αποδείχθηκαν τελικά αβάσιμες. Οι δύο πρώην πρωθυπουργοί και ο εν ενεργεία συνευρέθηκαν την Πέμπτη στον ίδιο χώρο, αντάλλαξαν χειραψίες και παγωμένα χαμόγελα και πέραν τούτων ουδέν.
Προφανώς και δεν αλλάζει αυτή η συνεύρεση το κλίμα που έχει διαμορφωθεί. Οι σχέσεις είναι οριακές και πολλοί αναμένουν τα επόμενα βήματα απομάκρυνσης, όπως και το ποιοι θα ακολουθήσουν ποιον.
Το ερώτημα είναι όμως ένα και δεν τίθεται όπως θα έπρεπε. Γιατί συμβαίνουν όλα αυτά; Τι θέλουν οι πρώην και τι δεν κάνει καλά ο νυν;
Αν η ανησυχία που εκδηλώνεται οφείλεται στους χειρισμούς του Πρωθυπουργού στα εθνικά θέματα, υπήρχε μία προφανής δυνατότητα. Όσο και αν υπάρχει πολιτική και συναισθηματική απόσταση, οι κατ΄ ίδιαν συναντήσεις ή και άλλου τύπου επικοινωνίες και συζητήσεις δεν απαγορεύονται.
Αν είναι ειλικρινής ο προβληματισμός για τον ιδεολογικοπολιτικό προσανατολισμό της κυβέρνησης και του κόμματος της ΝΔ, δεν είναι κάτι καινούργιο. Μπορεί να γίνει αποδεκτός, πλην όμως, όποιος κυβερνά κάνει επιλογές και κρίνεται.
Η βάσιμη υποψία είναι ότι άλλα είναι τα κίνητρα των ανησυχούντων. Διαπιστώνουν την εύλογη κυβερνητική φθορά, παρατηρούν τις κινήσεις στους όμορους πολιτικούς χώρους και θεωρούν ότι η εξασθένηση του μέχρι πρότινος κραταιού πολιτικού κέντρου της κυβέρνησης τους παρέχει μία ευκαιρία να διεκδικήσουν μερίδια, πολιτικής ισχύος κι επιρροής.
Θα μπορούσαν όλα αυτά να θεωρηθούν θεμιτά και μέσα στο πλαίσιο του πολιτικού παιχνιδιού. Εφόσον όμως δεν επιβεβαιωθούν οι καταστροφολογίες για την εθνική υπονόμευση, σχετικά σύντομα θα αποκαλυφθεί ότι πίσω από το μετεωρολογικό χαμηλό μεταξύ του νυν και των πρώην, ακολουθεί μία μάχη για την πρόσβαση στην εξουσία.
