Οταν η ποινική ευθύνη εξαϋλώνεται, τραγωδίες όπως η φονική πλημμύρα στη Μάνδρα πριν από επτά χρόνια, καταλήγουν σε επιβολή ποινών μόνον για τρεις κατηγορούμενους, δύο υπαλλήλους αρμοδίων υπηρεσιών και την τότε δήμαρχο και μόνον για την κατηγορία της πρόκλησης πλημμύρας και όχι για τους 25 πολίτες που έχασαν άδικα και απρόκλητα τη ζωή τους.
Η δίκη για την τραγωδία στη Μάνδρα που έγινε το 2017 σε δεύτερο βαθμό είχε ως αποτέλεσμα την καταδίκη μόνον τριών από τους συνολικά οκτώ κατηγορούμενους που κάθισαν στο εδώλιο του εφετείου.

Οι πέντε αθώωθηκαν

Οι ποινές που επιβλήθηκαν ήταν από 14 ως 18 μήνες φυλάκιση με τριετή αναστολή, με αποτέλεσμα κανένας δεν πάει φυλακή, άλλωστε κάτι τέτοιο δεν το προβλέπει ο νόμος με βάση τον οποίο έγινε η δίκη και η καταδίκη.

Οι δικαστές με την απόφαση τους επικύρωσαν το ελαφρυντικό του σύννομου βίου που είχε αναγνωριστεί και στη δίκη του πρώτου βαθμού και επέβαλαν στην πρώην δήμαρχο της περιοχής φυλάκιση 14 μηνών και στους άλλους δύο κατηγορουμένους φυλάκιση 18 μηνών.

Η καταδίκη των τριών μόνον για την πλημμύρα και όχι για τις ανθρωποκτονίες αλλά και τις σωματικές βλάβες, δηλαδή για τους θανάτους των 25 και τους τραυματίες, είχε ως αποτέλεσμα, όσοι καταδικάστηκαν να πέσουν στα χαμηλά και οι συγγενείς των θυμάτων να αντιδράσουν, όπως είναι φυσικό, δηλώνοντας πως θα προσφύγουν στον Αρειο Πάγο..

Να σημειωθεί εδώ ότι πρώτο δικαστήριο είχε επιβάλει ποινές εξαγοράσιμες, που συνολικά ξεπερνούσαν τα έξι χρόνια σε επτά κατηγορούμενους και ποινή τεσσάρων ετών και 22 μηνών στην πρώην δήμαρχο Μάνδρας.

Για εκείνη την απόφαση ασκήθηκε έφεση απο τον εισαγγελέα καθώς κρίθηκε πως δεν ήταν σωστή και οι ποινές μικρές αλλά και πολλές οι αθωώσεις, ωστόσο όταν άρχισε η δίκη σε δεύτερο βαθμό η εισαγγελική έφεση κρίθηκε ότι δεν ήταν εκπρόθεσμη κι έτσι στο εδώλιο τελικά έφθασαν μόνον οκτώ άτομα, όσα δηλαδή είχαν σε πρώτο βαθμό καταδικαστεί.

Πέρα όμως από τον λαβύρινθο των δικαστικών διαδικασιών και των ποινών που τελικά συρρικνώθηκαν, όπως και οι κατηγορούμενοι, η ουσία είναι πως για αυτή την τραγωδία τελικά καταδικάστηκαν δύο υπάλληλοι και η τότε δήμαρχος…

Το σκεπτικό της καταδίκης.

Το δικαστήριο πριν να επιβάλλει τις ποινές αναφέρθηκε επί μακρόν στο σκεπτικό της απόφασης, σε μια προσπάθεια, όπως ειπώθηκε από έδρας, «για να γνωρίζουν τα θύματα γιατί οι κατηγορούμενοι αθωώθηκαν και οι κατηγορούμενοι που κρίθηκαν ένοχοι, γιατί καταδικάστηκαν».

Ειδικότερα στο σκεπτικό της απόφασης, έγινε λόγος για μια ανοχύρωτη πόλη η οποία υπήρξε έρμαιο μιας φυσικής καταστροφής, της βροχόπτωσης που ήταν η βασική αιτία του φαινομένου. Μεταξύ άλλων, η πρόεδρος Αργυρώ Νικολακούδη, ανέφερε ότι η μετεωρολογική υπηρεσία αλλά και η Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας όφειλαν να ενημερώσουν νωρίτερα τους πολίτες για την νεροποντή που αναμενόταν. Παράλληλα, αστυνομία και τροχαία παρέλειψαν να λάβουν τα αναγκαία μέτρα για την προφύλαξη των πολιτών που βρίσκονταν στο δρόμο.

Οσο για τις καταδίκες μόνον για την πλημμύρα το δικαστήριο αποφάσισε ότι δεν προέκυψε ευθύνη όσων κάθισαν στο εδώλιο για τις ανθρωποκτονίες και τις σωματικές βλάβες, ούτε και για την κατηγορία της παραβίασης κανόνων οικοδόμησης, κι ας ήταν η περιοχή γεμάτη αυθαίρετα…

Με την εκφώνηση της απόφασης επί της ενοχής, οι δικηγόροι των οικογενειών των θυμάτων Αθανάσιος Οικονόμου, Αθανάσιος Καβουρίνος, Κωνσταντίνος Φούσας και Δημήτριος Σκύφτας, προχώρησαν στην εξής ανακοίνωση:

«Το Τριμέλες Εφετείο Πλημμελημάτων Αθηνών ανακοίνωσε την αποφαση του για την πλημμύρα της Μάνδρας το 2017 που θρηνήσαμε 25 θύματα απεφάνθη σήμερα ότι δεν υπάρχει καμία ποινική ευθύνη για τους τραγικούς θανάτους αλλά μόνο για την πρόκληση πλημμύρας τοπικά, όπως ακριβώς συνέβη και πριν 10 μέρες στη δίκη για το πλημμυρικό φαινόμενο του Ιανού στη Λάρισα. Οι θάνατοι των ανθρώπων στην Μανδρα δεν ήταν ατύχημα ούτε «η κακιά στιγμή». Οι συγγενείς των θυμάτων μη σύμφωνοι με τη δικαστική απόφαση θα εξαντλήσουν κάθε ένδικο μέσο και βοήθημα προκειμένου να ανατρέψουν την λανθασμένη κι άδικη αυτή αποφαση ώστε να δικαιωθούν οι ψυχές των ανθρώπων που χάθηκαν».

Να σημειωθεί ότι είναι δύσκολο να αλλάξει η ποινική καταδίκη που αποφασίστηκε καθώς τα αδικήματα είναι πλημμελήματα και η παραγραφή τους επέρχεται στο τέλος του 2025, γεγονός που καθιστά σχεδόν αδύνατη την όποια ανατροπή από τον Αρειο Πάγο, ακόμα κι αν αποφασιζόταν κάτι τέτοιο.