Όσο και αν είναι δύσκολο να υπάρξει πλήρης συναίσθηση της Ιστορίας εν τη γενέσει της, είναι πιθανό να διανύουμε μία από τις κρισιμότερες εβδομάδες των τελευταίων δεκαετιών. Η προεδρική εκλογή της 5ης Νοεμβρίου στις ΗΠΑ ενδέχεται να ανατρέψει ισορροπίες ή να εντείνει υφιστάμενες ανισορροπίες, σε παγκόσμια κλίμακα και σε όλα τα πεδία, πολιτικά, οικονομικά, γεωπολιτικά και όλα τα συνακόλουθα.
Το αποτέλεσμα είναι αδύνατο να προβλεφθεί και κατά τα δημοσκοπικά διαφαινόμενα θα είναι οριακό. Όμως η έκβαση αυτών των εκλογών θα καθορίσει εξελίξεις με τρόπο καταλυτικό, ενδεχομένως και ορμητικό.
Ο πλανήτης παρακολουθεί την εξέλιξη του αμερικανικού εκλογικού θρίλερ, και οι κυβερνήσεις επιχειρούν με τα περιορισμένα τους μέσα να καταστρώσουν εναλλακτικούς τρόπους αντίδρασης για το ένα ή το άλλο αποτέλεσμα. Με τη διαφορά ότι το «ένα» θα είναι πολύ πιο δύσκολα διαχειρίσιμο από το «άλλο».
Το ενδεχόμενο ανατροπών, σε όλα τα μέτωπα, δεν μπορεί να αποκλειστεί. Και οι πιθανότητες να ακυρωθούν οικονομικοί σχεδιασμοί ή δεδομένα δεκαετιών, δεν είναι αμελητέες.
Υπό αυτό το πρίσμα, ακόμη και τα περιφερειακά ζητήματα, είναι πιθανό να εξελιχθούν απρόβλεπτα. Όπως η συζήτηση για τα ελληνοτουρκικά, που υποτίθεται ότι θα μπει σε μία νέα φάση, λίγες μόλις ημέρες μετά από τις αμερικανικές εκλογές.
Ίσως οι βιαστικοί για τις εγχώριες πολιτικές εξελίξεις θα όφειλαν να συνεκτιμήσουν την ευρύτερη συνθήκη, προτού ενεργοποιήσουν τα σχέδιά τους για παρεμβάσεις και ανατροπές. Το μόνο που δεν χρειάζεται η Ελλάδα σε αυτήν την συγκυρία είναι η αστάθεια και η ανασφάλεια. Και όσοι σκοπεύουν να διαταράξουν την έστω εύθραυστη ηρεμία, θα πρέπει να αναλογιστούν το μερίδιο της ευθύνης τους.
