Μπουζούκια, κλαρίνα και ζεϊμπέκικο στην Ολομέλεια της Βουλής

Όσοι περνούσαν χθες το πρωί μπροστά από τη Βουλή στην οδό Βασ. Σοφίας σίγουρα θα πρόσεξαν μαθητές και μαθήτριες από το Μουσικό Σχολείο στο Ίλιον να περιμένουν υπομονετικά τη σειρά τους για να περάσουν από τα συστήματα ασφαλείας της Βουλής των Ελλήνων. Φαίνονταν όλοι χαρούμενοι, ορισμένοι και ορισμένες με στολές της εποχής του ΄40.

Μια παρέα από μαθητές Λυκείου και Γυμνασίου κρατούσαν στα χέρια τους (όχι κινητά τηλέφωνα) αλλά κλαρίνα, μπουζούκια και ηλεκτρικές κιθάρες. Εις εξ αυτών θα ξεχώριζε από τους υπόλοιπους σε λίγη ώρα. Ήταν ο μαθητής του Μουσικού Σχολείου Δημήτρης Ντούλας, ο πρώτος που χόρεψε ένα λεβέντικο ζεϊμπέκικο στην αίθουσα της Ολομέλειας, εκεί μπροστά στο Προεδρείο, όπου την προηγούμενη μέρα «σφάζονταν» οι αρχηγοί των κομμάτων σε μια συζήτηση για τις πυρκαγιές.

Ο Δημήτρης χόρεψε εκπληκτικά, μπροστά σε καθηγητές του, στα μέλη του Συνδέσμου Υπαλλήλων της Βουλής που οργάνωσαν αυτή την ξεχωριστή γιορτή για να τιμήσουν την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου. Χόρεψε με την ψυχή του, υπό τους ήχους του τραγουδιού του Τσιτσάνη «Συννεφιασμένη Κυριακή». Και όταν ολοκλήρωσε τον χορό, ακούστηκε ένα παρατεταμένο χειροκρότημα απ΄όλες τις πτέρυγες της Βουλής (ένα χειροκρότημα που θα το ζήλευε ο κάθε πολιτικός) και από τους καθηγητές του που τον καμάρωναν: «Στην αρχή ένιωσα άγχος», είπε.

Ε, τώρα που τα λέμε δεν είναι και λίγο πράγμα να είσαι ο πρώτος που χορεύεις ζεϊμπέκικο όχι απλώς στο κτίριο της Βουλής, αλλά μέσα στην Ολομέλεια με τους αυστηρούς κανόνες λειτουργίας της. «Μετά όμως ήταν όλα εντάξει, το καταχάρηκα. Ήταν μεγάλη τιμή για μένα», είπε και έφυγε κρατώντας ένα κλαρίνο να μετάσχει στην χορωδία τη Σχολής του. Λίγο πριν φύγει, μου είπε πως θέλει να γίνει γιατρός, να δώσει εξετάσεις, να περάσει στην Ιατρική, όπως έκανε και ο αδελφός του.

Ήταν όντως συγκινητική η εκδήλωση, με αναπαραστάσεις από το «ΟΧΙ», κυρίως έβλεπες τους πιτσιρικάδες με στρατιωτική στολή, με το δίκοχο (εποχής) στο κεφάλι να παριστάνουν τους Έλληνες στρατιώτες του ΄40, και μαθήτριες να παριστάνουν τις μανάδες, ή τις ηρωικές γυναίκες της αντίστασης με την χορωδία να τραγουδά το «Κορόιδο Μουσολίνι», τα κλαρίνα μέσα στην Ολομέλεια να παίζουν δημοτικά τραγούδια, την χορωδία και τα μπουζούκια με το «Άξιον Εστί», σε μουσική Μίκη Θεοδωράκη και ποίηση Οδυσσέα Ελύτη με το οποίο ο νομπελίστας ποιητής αναδεικνύει τη σημασία της μνήμης στον αγώνα του ελληνικού λαού. Και στο τέλος ο εθνικός ύμνος ακούστηκε στη Βουλή αλλά από τις φωνές των μαθητριών και των μαθητών.

***

Τι κάνουν οι πρωθυπουργοί όταν χάσουν τις εκλογές;

Μια και μιλήσαμε για πρώην πρωθυπουργό, θυμήθηκα μία συνάντηση που είχα με πρωτοκλασάτο στέλεχος της ΝΔ, λίγες ημέρες πριν από τις εκλογές του 2019, έτοιμο να αναλάβει κορυφαίο κυβερνητικό πόστο. Τότε εάν θυμάστε, υπήρχαν φήμες ότι ο Αντώνης Σαμαράς προοριζόταν για επίτροπος σε περίπτωση που η Ελλάδα θα ελάμβανε την αντιπροεδρία της Κομισιόν. Κάτι όμως που δεν έγινε.

Ρώτησα λοιπόν τον συνομιλητή μου τι ρόλο θα μπορούσε να δοθεί σε μια νέα κυβέρνηση, σε έναν πρώην πρωθυπουργό. Ας πούμε τον Σαμαρά ή τον Καραμανλή ακόμα και σε υπηρεσιακό πρωθυπουργό. Η απάντησή του με αιφνιδίασε. Μπορεί εάν θελήσει ο Πρωθυπουργός να ακολουθήσει το αμερικάνικο παράδειγμα. Να νομοθετήσει δηλαδή μια νέα θέση (πέραν του Υπουργικού Συμβουλίου) αυτή του «ειδικού απεσταλμένου», η οποία να την υπηρετεί ένας πρώην Πρωθυπουργός.

Πώς κάνουν οι Αμερικανοί με τους πρώην προέδρους ή ακόμα τις συζύγους τους των πρώην προέδρων ή τους πρώην υπουργούς Εξωτερικών που τους αξιοποιούν ως ειδικούς απεσταλμένους, ή ως προεδρικούς απεσταλμένους; (μου απάντησε):«Ειδικός απεσταλμένος σε τι;», ρώτησα και ιδού τι απάντηση εισέπραξα: «Ειδικός απεσταλμένος, ας πούμε, στις επενδύσεις, ή στα εθνικά θέματα, ή στον τουρισμό, ή στην ενέργεια ή ακόμα στην κλιματική αλλαγή. Δεν είναι αδικία, είπε με σοβαρό ύφος, να πάει χαμένη τόση εμπειρία, τόσες διεθνείς γνωριμίες, ή γνώσεις που έχουν οι πρώην Πρωθυπουργοί»; αναρωτήθηκε.

Θα ήθελε όμως μια τέτοια θέση ο κ. Σαμαράς ή ο κ. Καραμανλής; Ξαναρώτησα και ο συνομιλητής μου απάντησε αμέσως «πάντως είναι καλύτερη η θέση αυτή από το να εκλέγεται ένας πρώην πρωθυπουργός στη Βουλή, να ψηφίζει και να χειροκροτεί (μόνον).

***

Τελικά «κόλλησαν» στην… πρωτοβουλία

Το θέμα είναι ποιος θα πάρει την πρωτοβουλία για την συνάντηση Μητσοτάκη – Ανδρουλάκη. Γιατί στην κυβέρνηση περιμένουν τηλεφώνημα από τον Ανδρουλάκη, ενώ στο ΠαΣοΚ περιμένουν όχι μόνον πρόσκληση από το Μαξίμου, αλλά και τη θεματολογία του ραντεβού .

Όπως είπε μάλιστα ο στενός συνεργάτης του Προέδρου του ΠαΣοΚ Δημήτρης Μάντζος «δεν είναι μία κοινωνική συνάντηση, έχει έναν θεσμικό χαρακτήρα», υπογραμμίζοντας ότι θα πρέπει να υπάρχει συγκεκριμένη ατζέντα, όπως όπως συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις. Και εξήγησε: «είναι θέμα των Πολιτικών Γραφείων Μητσοτάκη και Ανδρουλάκη να προγραμματίσουν την συνάντηση, διευκρινίζοντας μάλιστα ότι ουδέποτε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ήταν αρνητικός στο να πάει στο Μέγαρο Μαξίμου για να συνομιλήσει με τον κ. Μητσοτάκη.

«Έχει γίνει μία μεγάλη παρεξήγηση» ανέφερε χαρακτηριστικά. Αυτά τα διαδικαστικά (και η πολιτική γραφειοκρατία ή ο πολιτικός εγωϊσμός) κάνουν ένα απλό ραντεβού πολιτικού πολιτισμού… δύσκολο.

***

Τι περιμένει τους προστατευόμενους μάρτυρες μόλις βγάλουν τις κουκούλες;

Θα έχει ενδιαφέρον πώς να το κάνουμε; Οι περισσότεροι από τους κατηγορούμενους στην σκευωρία Novartis περίμεναν χρόνια αυτή την στιγμή. Πώς να βγουν οι «κουκούλες» από τους προστατευόμενους μάρτυρες; Φαινόταν δύσκολο, έως ότου ήρθε ο νέο νόμος Φλωρίδη δίνοντας το δικαίωμα στον αρμόδιο εισαγγελέα να εξετάσει εάν συντρέχουν οι λόγοι να εξακολουθήσουν να είναι προστατευόμενοι μάρτυρες.

Το τι αγωγές και μηνύσεις τους περιμένουν δεν λέγεται. Αλλά το σημαντικότερο, εάν πάψουν να είναι προστατευόμενοι μάρτυρες, τότε θα μάθουμε ποιοι τους έβαλαν να πουν αυτά που κατέθεσαν και για ποιον σκοπό. Δέκα πολιτικά πρόσωπα είχαν κατηγορηθεί για την Novartis και τώρα ο οικονομικός εισαγγελέας αποφάσισε να «βγάλει τις κουκούλες» από δύο προστατευόμενους μάρτυρες.

Έτσι η «Αικατερίνη Κελέση» και ο «Μάξιμος Σαράφης» όπως ήταν οι κωδικές ονομασίες τους, αποκτούν πλέον πρόσωπο και ονοματεπώνυμο και δεν προστατεύονται ποινικά έναντι όσων πολιτικών προσώπων υποστηρίζουν ότι ψευδώς τους είχαν καταγγείλει. Και κάτι ακόμα: ‘Ενας από τους προστατευόμενους μάρτυρες βρίσκεται ήδη στην φυλακή, κατηγορείται για άλλη υπόθεση, αλλά για εγκληματικές ενέργειες.