Η σύμπτωση έχει ενδιαφέρον και βαρύ συμβολισμό. Την στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ διαλύεται σε ζωντανή μετάδοση, τα αποτυπώματα της διακυβέρνησής του αποκαλύπτονται και πάλι και υπενθυμίζουν τις σκοτεινές πτυχές μίας τραυματικής περιόδου.
Η εισαγγελική άρση του καθεστώτος του προστατευόμενου μάρτυρα για τα πρόσωπα που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην σκευωρία της Novartis, είναι μία κομβικής σημασίας απόφαση, με πολιτική βαρύτητα και καταλυτική επίδραση.
Πρόκειται ίσως για μία από τις καταληκτικές πράξεις του δράματος, το οποίο ξεκίνησε ως «το μεγαλύτερο σκάνδαλο από συστάσεως του ελληνικού κράτους» και σύντομα θα λήξει ως η χονδροειδέστερη πολιτική πλεκτάνη και συνωμοσία.
Ορισμένοι πρωταγωνιστές της σκευωρίας έχουν αποσυρθεί στο παρασκήνιο, άλλοι εξακολουθούν και περιφέρονται διεκδικώντας μάλιστα ηγετικούς ρόλους, ενώ κάποιοι από τους στόχους της σκευωρίας επιδεικνύουν διαθέσεις συμφιλίωσης με τους διώκτες τους, κατά τρόπο ανεξήγητο και αναίτιο.
Πιθανώς η εξέλιξη και κατάληξη του δράματος να αποδεχθεί μία καταλυτική παράμετρος για το οριστικό πολιτικό ξεκαθάρισμα και την αναγκαία κάθαρση για τα όσα συνέβησαν στην δεκαετία της κρίσης.
Σε αυτή τη διαδικασία όλοι θα κληθούν να τοποθετηθούν και οι υπεκφυγές θα είναι δύσκολες. Πρωταγωνιστές της σκοτεινής περιόδου θα βρεθούν αντιμέτωποι με τα ορμητικά απόνερα των ατυχών και άτσαλων σχεδιασμών τους και οι διάδοχοί τους θα κληθούν να διαχειριστούν τα βάρη της πολιτικής τους κληρονομιάς.
Υπό αυτές τις συνθήκες, οι πολιτικές συζητήσεις της περιόδου μάλλον θα πρέπει να επανέλθουν στις πραγματικές τους διαστάσεις και κάπως έτσι να γίνει η ιστορική αξιολόγηση των ρόλων που έπαιξαν οι πρωταγωνιστές της σκοτεινής περιόδου.
