Η Ελεονώρα Μελέτη σε ερώτησή της προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή αναφέρθηκε στο «πολύ σοβαρό πρόβλημα του εθισμού των νέων, και κυρίως των παιδιών, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης».

Η ευρωβουλευτής της ΝΔ και του ΕΛΚ, υπογραμμίζοντας το γεγονός ότι «τα νέα παιδιά περνούν μεγάλο μέρος της ημέρας τους στο διαδίκτυο», γεγονός που «εγκυμονεί κινδύνους, καθώς τα πρότυπα και οι πληροφορίες στις οποίες εκτίθενται μπορεί να είναι εξαιρετικά ζημιογόνα για την ψυχική τους υγεία και την ανάπτυξη της προσωπικότητάς τους», έθεσε δύο ζητήματα επί τάπητος.

Πρώτον, το ζήτημα του κατά πόσον η Ευρωπαϊκή Επιτροπή σκοπεύει να θεσπίσει πανευρωπαϊκά μέτρα «για τον περιορισμό της πρόσβασης των παιδιών στο διαδίκτυο με στόχο την προστασία τους και την αντιμετώπιση της βίας ανηλίκων που πολλές φορές γεννάται ως αποτέλεσμα αυτού του εθισμού». Σε σχέση με αυτό αναφέρει ως παραδείγματα πρακτικές άλλων κρατών όπως της Αυστραλίας όπου σχεδιάζεται η εφαρμογή ηλικιακών περιορισμών στη χρήση των social media ή του Βελγίου και της Ελλάδας όπου θα νομοθετηθεί η απαγόρευση της χρήσης κινητών τηλεφώνων στα σχολεία.

Δεύτερον, η κ. Μελέτη κάλεσε την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να ενισχύσει την ψηφιακή εκπαίδευση των παιδιών, ώστε «να μαθαίνουν από μικρή ηλικία να προστατεύονται από τους κινδύνους του διαδικτύου σε συνέχεια και της «Νέας Ευρωπαϊκής Στρατηγικής για ένα Καλύτερο Διαδίκτυο για τα Παιδιά (BIK+)»».

Οι μεγάλοι κίνδυνοι του διαδικτύου για τα παιδιά

Εκφοβισμός στον κυβερνοχώρο

Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τα διαδικτυακά παιχνίδια είναι η σημερινή εικονική παιδική χαρά, και εκεί λαμβάνει χώρα μεγάλο μέρος του εκφοβισμού στον κυβερνοχώρο, ο οποίος είναι ενεργός 24 ώρες το 24ωρο. Τα παιδιά μπορούν να γελοιοποιηθούν στις διαδικτυακές τους συναναστροφές, ενώ στα διαδικτυακά παιχνίδια, οι προσωπικότητες των παικτών τους μπορεί να υπόκεινται σε αδιάκοπες επιθέσεις, μετατρέποντας το παιχνίδι από μια ευφάνταστη περιπέτεια σε μια ταπεινωτική δοκιμασία που κλιμακώνεται σε κυβερνοεκφοβισμό.

Κυβερνοθηρευτές

Στις μέρες μας οι σεξουαλικοί και άλλοι επιτήδειοι συχνά καταδιώκουν τα παιδιά στο διαδίκτυο, εκμεταλλευόμενοι την αθωότητά τους, την έλλειψη εποπτείας από τους ενήλικες και καταχρώμενοι την εμπιστοσύνη τους. Αυτό μπορεί να καταλήξει στο να παρασυρθούν τα παιδιά σε επικίνδυνες προσωπικές συναντήσεις στην πραγματική ζωή. Αυτά τα αρπακτικά παραμονεύουν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και στις πλατφόρμες παιχνιδιών που απευθύνονται σε παιδιά – τους ίδιους εικονικούς χώρους όπου η ανωνυμία διευκολύνει τον εκφοβισμό στον κυβερνοχώρο. Εκεί, μπορούν να εκμεταλλευτούν όχι μόνο την αθωότητα των παιδιών, αλλά και το χάρισμα της φαντασίας τους. Το «Ας παίξουμε θέατρο» είναι ένα συνηθισμένο και υγιές μέρος του διαδικτυακού παιχνιδιού και της αλληλεπίδρασης, αλλά οι επιτήδειοι μπορούν να το χρησιμοποιήσουν ως αγκίστρι για να τραβήξουν τα παιδιά.

Δημοσίευση προσωπικών δεδομένων

Τα παιδιά δεν έχουν επίγνωση του κοινωνικού αντικτύπου της συμπεριφοράς τους. Ενδέχεται να δημοσιεύουν προσωπικά δεδομένα τους  στο διαδίκτυο, για παράδειγμα στα προφίλ τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όπως εικόνες άβολων προσωπικών στιγμών μέχρι τις διευθύνσεις του σπιτιού τους ή τα σχέδια οικογενειακών διακοπών.

Phishing

Phishing ονομάζουν οι επαγγελματίες της ασφάλειας στον κυβερνοχώρο τη χρήση μηνυμάτων ηλεκτρονικού ταχυδρομείου που προσπαθούν να εξαπατήσουν τους ανθρώπους ώστε να κάνουν κλικ σε κακόβουλους συνδέσμους ή συνημμένα αρχεία. Αυτά μπορεί να είναι ιδιαίτερα δύσκολο να τα εντοπίσουν τα παιδιά, επειδή συχνά, το μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου δεν τους φαίνεται ύποπτο, όπως από ένα φίλο ή ένα μέλος της οικογένειας, στο οποίο αναφέρεται απλά: «Γεια σου, σκέφτηκα ότι μπορεί να σου αρέσει αυτό!». Αυτό μπορεί επίσης να γίνει με τη χρήση εφαρμογών ανταλλαγής μηνυμάτων ή γραπτών μηνυμάτων – τότε ονομάζεται «smishing».

Τα μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου phishing και τα smishing κείμενα μπορούν να εμφανιστούν ανά πάσα στιγμή, αλλά οι εγκληματίες του κυβερνοχώρου που τα επινοούν παρακολουθούν ιστότοπους που είναι δημοφιλείς στα παιδιά και συγκεντρώνουν πληροφορίες όπως διευθύνσεις ηλεκτρονικού ταχυδρομείου και ονόματα φίλων και άλλες πληροφορίες για να προσαρμόσουν τις επιθέσεις τους, όπως ακριβώς κάνουν όταν οι ενήλικες phishing με δόλο έχουν πρόσβαση σε εταιρικά δίκτυα.

Διαδικτυακές απάτες

Τα παιδιά μάλλον δεν πρόκειται να πέσουν πάνω σε Νιγηριανούς πρίγκιπες που τους προσφέρουν ένα εκατομμύριο δολάρια, αλλά μπορεί να πέσουν πάνω σε απάτες που προσφέρουν πράγματα που εκτιμούν, όπως δωρεάν πρόσβαση σε διαδικτυακά παιχνίδια. Οι νέοι είναι εύκολος στόχος για απάτες επειδή δεν έχουν μάθει ακόμη να είναι επιφυλακτικοί. Όπως και με το phishing, οι εγκληματίες του κυβερνοχώρου μπορούν να χρησιμοποιήσουν ιστότοπους δημοφιλείς στα παιδιά για να εντοπίσουν τα πιθανά θύματα και στη συνέχεια να υποσχεθούν βραβεία σε αντάλλαγμα για αυτό που θέλουν -όπως τα στοιχεία της πιστωτικής κάρτας των γονέων.

Δημοσιεύσεις οι οποίες επιστρέφουν για να στοιχειώσουν ένα παιδί αργότερα στη ζωή του

Το διαδίκτυο δεν διαθέτει πλήκτρο «Delete». Τα πράγματα που συμβαίνουν στο διαδίκτυο, παραμένουν στο διαδίκτυο. Για πάντα. Οτιδήποτε βάζει το παιδί σας στο διαδίκτυο είναι σχεδόν αδύνατο να αφαιρεθεί αργότερα. Οι κίνδυνοι των μέσων κοινωνικής δικτύωσης είναι ιδιαίτερα τρομακτικοί. Ειδικά για τους εφήβους είναι δύσκολο να σκεφτούν πώς μια φωτογραφία από ένα πάρτι ή ένα μήνυμα στο Snapchat μπορεί να προκαλέσει προβλήματα δέκα χρόνια αργότερα, όταν θα περάσουν από συνέντευξη για μια νέα δουλειά, ή πώς ένας υποψήφιος σύντροφος μπορεί να αντιδράσει στο προσωπικό περιεχόμενο που δημοσιεύουν στα προφίλ τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ή σε άλλους ιστότοπους.

Η ευθύνη των ενηλίκων

Η ευθύνη επάνω σε αυτό το ζήτημα βαρύνει τους γονείς, οι οποίοι θα πρέπει να έχουν επίγνωση όλων των ανωτέρω και να μιλούν ανοιχτά στα παιδιά τους για τους κινδύνους αυτούς, αλλά και να επιβλέπουν τη διαδικτυακή τους δραστηριότητα. Φυσικά δεν κάνουμε λόγο για δαιμονοποίηση του διαδικτύου, αλλά για σωστή χρήση ενός εργαλείου το οποίο αναλόγως με τη χρήση του μπορεί να φανεί είτε πολύ χρήσιμο είτε καταστροφικό.

Πηγή : ΑΠΕ-ΜΠΕ