Ποτέ δεν πίστεψα σε γυναίκα πολιτικό να αποδίδουν τον χαρακτηρισμό «Σιδηρά Κυρία». Ακόμα και όταν γνώρισα την Μάργκαρετ Θάτσερ ή την κόρη του Ζακ Ντελόρ Μαρτρίν Όμπρι. Ούτε βεβαίως φαντάστηκα ποτέ την Βάσω Παπανδρέου ως την «Σιδηρά Κυρία του ΠαΣοΚ», όπως την αποκαλούσαν τότε οι διάφοροι σύντροφοί της. Ή ακόμα ως… αντι- Θάτσερ, όπως την ονόμαζαν οι οικονομικοί συντάκτες. Άλλωστε όταν ήρθε σε σύγκρουση με την Μάργκαρετ Θάτσερ, τότε που η Βρετανίδα τότε Πρωθυπουργός αρνήθηκε να εγκρίνει έγγραφο για την Ευρωπαϊκή Κοινωνική Χάρτα δεν ήταν σύγκρουση ανάμεσα σε δύο «Σιδηρές Κυρίες», όχι καθόλου, ήταν σύγκρουση ανάμεσα σε πολιτικές, του νεο-συντηρισμού και της δημοκρατικής προόδου. Αυτός ήταν και ο λόγος που με τη μάχη της Χάρτα, της έδωσαν τον χαρακτηρισμό «Καρυάτιδα της Δημοκρατίας».
Ένας χαρακτηρισμός που της άρεσε, είχε μάλιστα το σχετικό απόκομμα της εφημερίδας «Το Βήμα» που το έγραψε σε κορνίζα στο γραφείο της στο υπουργείο Ανάπτυξης, από το 1996 έως το 1999. «Καρυάτιδα της Δημοκρατίας», της ταίριαζε αυτός ο χαρακτηρισμός, λίγοι τον γνώριζαν, αλλά όταν την αποκαλούσαν έτσι έσκυβε σεμνά το κεφάλι και χαμογελούσε.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση τίμησε τον αγώνα της για τα κοινωνικά δικαιώματα και για τη μάχη που έδωσε για την Χάρτα και το 2019 η Κομισιόν την μνημόνευσε σε ανάρτηση που πραγματοποίησε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, υπογραμμίζοντας πως «το 1989 η Βάσω Παπανδρέου έγινε μια από τις πρώτες γυναίκες επίτροπους. Το χαρτοφυλάκιό της περιελάβανε την εκπαίδευση, την κατάρτιση και τη νεολαία». Το χαρτοφυλάκιο που είχε αναλάβει η Βάσω Παπανδρέου το 1989 στην τότε ΕΟΚ αφορούσε τους τομείς Απασχόλησης, Εργασιακών Σχέσεων και Κοινωνικών Υποθέσεων, το Ανθρώπινο Δυναμικό, την Εκπαίδευση και Κατάρτιση και την Ισότητα των δύο Φύλων. Ταυτόχρονα, επίτροπος είχε οριστεί και η Κριστιάν Σκριβενέρ που μαζί αποτέλεσαν τις δύο πρώτες γυναίκες επίτροπους στην ΕΟΚ. Μάλιστα, η Γαλλίδα πολιτικός πέθανε εξίσου φέτος, στις 8 Απριλίου, σε ηλικία 98 ετών.
Αυτός που την έφερε στο ΠΑΚ (μετέπειτα ΠαΣοΚ), όταν σπούδαζε ακόμα και στον Ανδρέα Παπανδρέου ήταν ο Κίμων Κουλούρης. Αμέσως ο Παπανδρέου αναγνώρισε σε αυτή την αγωνιστικότητά της. Έδωσε αγώνες τότε ενάντια στην Χούντα των Συνταγματαρχών, αγώνες στις οποίες πρωταγωνιστούσε η Μελίνα Μερκούρη.
Στην ελληνική πολιτική ζωή μετά την μεταπολίτευση δεν ήταν καθόλου εύκολη υπόθεση να είσαι γυναίκα πολιτικός και μάλιστα υπουργός, στενός συνεργάτης του Πρωθυπουργού, μέλος του ισχυρότερου οργάνου του κόμματος, αυτό του Εκτελεστικού Γραφείου. Σίγουρα η παρουσία της Βάσως, μιας γυναίκας στην ελληνική πολιτική σκηνή εξύψωσε την γυναίκα και έδωσε σε πολλές γυναίκες να ασχοληθούν με την πολιτική.
Θυμάμαι τις συνεδριάσεις του Εκτελεστικού Γραφείου , τις πιο δύσκολες, ανάμεσα στα πρωτοκλασάτα στελέχη του Κινήματος, τον Κώστα Σημίτη, τον Ακη Τσοχατζόπουλο, τον Γιώργο Γεννηματά, τον Κώστα Λαλιώτη και άλλους να συζητεί με πάθος για την αναγνώριση της εθνικής αντίστασης, έχοντας πάντα μπροστά της στοιχεία που διευκόλυναν τις προτάσεις της. Και το Ανδρέα Παπανδρέου, να τραβά μια βαθιά ρουφηξιά στην πίπα του και πριν τελειώσει η συνεδρίαση του ανωτάτου αυτού οργάνου να ρωτάει: «Είμαστε όλοι σύμφωνοι και η Βάσω;»
Αλλά αυτό ίσως; που μένει πιο χαραγμένο στο μυαλό μου είναι η εικόνα της Βάσως στην περιβόητη συνεδρίαση της ΚΟ. Όλοι δημοσιογράφοι κάθονταν στις πίσω σειρές και έκπληκτοι είδαν ξαφνικά την Βάσω να σηκώνεται από τη θέση της, να διασχίζει την αίθουσα να περπατά με σταθερό, αποφασιστικό βήμα, να την κοιτάζουν άλλοι με απορία, άλλοι με καχυποψία (έτοιμοι να της επιτεθούν) και άλλοι με θαυμασμό. Πλησίασε τον Παπανδρέου και του επέδωσε σημείωμα- τελεσίγραφο (το αποκαλέσαν) για την τότε ηγεσία του ΠαΣοΚ. Απίστευτη για την τότε εποχή κίνησή με τον Κώστα Σημίτη και τον Παρασκευά Αυγερινό, καθώς και τον Πάγκαλο να χαμογελούν με ικανοποίηση.
Εναν χρόνο νωρίτερα η κυρία Παπανδρέου είχε οργανώσει στο σπίτι της στο Χαλάνδρι το λεγόμενο «δείπνο των τεσσάρων» με τη συμμετοχή των κκ. Κ. Σημίτη , Θ. Πάγκαλου και Παρ. Αυγερινού. Ήταν η απαρχή της πορείας που οδήγησε τον κ. Σημίτη στην πρωθυπουργία και στην αρχηγία του ΠαΣοΚ.
Ως πρόεδρος της Διακομματικής Επιτροπής Οικονομίας, βρισκόταν σχεδόν πάντοτε απέναντι στις όποιες αποφάσεις τού (μέχρι πρότινος υπουργού Οικονομίας) κ. Γ. Παπακωνσταντίνου . «Μας οδηγείτε σε συλλογική κατάθλιψη» του είπε σε ένα ΚΤΕ Οικονομίας. Σε μια άλλη συνεδρίαση, στην οποία συζητήθηκε το Μεσοπρόθεσμο, του είπε: «Τον Οκτώβριο του 2009 ήμουν στο γραφείο σου, σου είπα να πάρεις μέτρα και με αντιμετώπισες σαν ούφο», προκαλώντας την επιδοκιμασία αρκετών συναδέλφων της βουλευτών.
