Το ΒΗΜΑ αυτή την Κυριακή 20 Οκτωβρίου προσφέρει στους αναγνώστες «ΤΟ ΛΕΞΙΚΟ ΤΗΣ ΠΙΑΤΣΑΣ» του Ευάγγελου Παπαζαχαρίου. Μια ξεχωριστή έκδοση που αποτελεί το ανθολόγιο των λέξεων μιας γλώσσας που αλλάζει και εμπλουτίζεται στην καθημερινή επικοινωνία των ανθρώπων. Το εξώφυλλο του βιβλίου (αυτή την Κυριακή ο Α’ Τόμος) είναι φιλοτεχνημένο από την σκιτσογράφο του ΒΗΜΑΤΟΣ και των ΝΕΩΝ Έφη Ξένου.
Ντακίμι ή τακίμι = Η συμφωνία. Από το τούρκικο takim = τα εργαλεία. Έτσι, κάνω ντακίμι με κάποιον βγαίνει απ’ την εικόνα των μαστόρων που βάζουν μαζί τα έργαλεία τους, φτιάχνουν συνεργείο, άρα συμφωνούν.
Ντακιμιάζω ή τακιμιάζω = α) συμφωνώ με κάποιον β) κάνω κολλητή παρέα με κάποιον.
Ο συγγραφέας του «ΛΕΞΙΚΟΥ ΤΗΣ ΠΙΑΤΣΑΣ» επικαλείται την άποψη του Αριστοτέλη που αναφέρει «πως για να μεταδοθεί μια αφηρημένη έννοια χρειάζονται δυο απαραίτητες προϋποθέσεις. Να παραπέμπει εύκολα και αυτόματα η λέξη ή η έκφραση που εκφέρουμε σε εικόνα που να φανερώνει τη σημασία που θέλουμε να μεταδώσουμε. Και δεύτερον, η εικόνα στην οποία παραπέμπουμε να είναι γνωστή στον ακροατή, ώστε να ξέρει τη σημασία της και να μπορέσει να κατατάξει σωστά το μήνυμα που του στείλαμε για να το καταλάβει και χωρίς κόπο. Εκείνο που έχει σημασία πέρα από κάθε άλλη παρατήρηση είναι πως η γλώσσα της οικειότητας, η «πράσινη γλώσσα» όπως την ονόμασαν οι Γάλλοι, είναι πάντα χλωρή και αειθαλής. Και εμφανίζει μια τεράστια κι αδιάκοπη παραγωγή λέξεων και εκφράσεων. Κάποιες απ’ αυτές υποχωρούν και χάνονται προς στιγμήν, ενώ άλλες ξαναεμφανίζονται για να αποδώσουν νέες σημασίες. Η αργκό είναι τελικά ένα αέναο ποιητικό παιχνίδι που παίζεται στις παρέες καθημερινά».
«ΤΟ ΛΕΞΙΚΟ ΤΗΣ ΠΙΑΤΣΑΣ» του Ευάγγελου Παπαζαχαρίου, αυτή την Κυριακή 20 Οκτωβρίου με το ΒΗΜΑ.
