Εάν δεν υπήρχαν οι εσωκομματικές εκλογές, το ΠαΣοΚ έπρεπε να τις εφεύρει. Σε λίγους μήνες και κυρίως εχθές, από την τηλεόραση και τον Παύλο Τσίμα, ανέβηκε πέντε μονάδες. Ο Ανδρουλάκης θα πρέπει να είναι ευγνώμων στην Γιαννακοπούλου που ξεκίνησε τον τζερτζελέ, μόνο και μόνο γι’ αυτό: τον τσίγκλισε, τον ανέβασε, θα την κατεβάσει -κάτι που δεν θα μπορέσει να κάνει με την Διαμαντοπούλου.
Όχι γιατί η τελευταία είδε πόρτα και μπήκε, αλλά γιατί η Διαμαντοπούλου είναι το ΠαΣοΚ που έλειπε από το ΠαΣοΚ του Ανδρουλάκη: η προφορά και η στόφα. Ενδεχομένως αύριο, η πρωθυπουργός.
Ο Ανδρουλάκης θα νικούσε εχθές, εάν νικούσε σήμερα τον εαυτό του. Το πρόβλημά του όμως, δεν είναι ταξικό- χαρακτηριολογικό. Η κοινωνία πλέον, μετά τον Τσίπρα, θέλει -διότι το θέλει η Ευρώπη- Ούρσουλες με τα ροζ στο σκηνικό. Εξ ου και η αποτυχία της Γιαννακοπούλου στα πράσινα και τα άλογα των φιλοδοξιών της.
Ναι, πράγματι οι εκλογές είναι η γιορτή της Δημοκρατίας, αν η Δημοκρατία παραμένει ένας αυτοδιορθωτικός μηχανισμός και όχι το άλλοθι των πέντε «μεγάλων» της αγοράς και κυρίως, του σοβαρού λουκ των τζιτζιφιόγκων στα πάνελ- με το πρόσχημα του Συντάγματος κι ενός «ντρες κοντ» τύπου Βάρδα – Αναγνωστόπουλου.
Διότι πλέον στη Δημοκρατία οι εκλογές δεν εξασφαλίζουν τη Δημοκρατία, αν δεν υπάρχουν δικλείδες προστασίας που να προστατεύουν (Δικαιοσύνη, Ανεξάρτητες Αρχές, Τύπος). Αλλιώς υπάρχει μόνο το περιβόητο «χάρισμα» και η λεγόμενη «βάση».
Αν η Διαμαντοπούλου ήταν δέκα χρόνια πριν…Αν «έβγαινε» εχτές στο ΣΚΑΪ από το Βερολίνο μακιγιαρισμένη, όπως η Κοσιώνη…Αν δεν είχε απομακρυνθεί από το ΠαΣοΚ…
Αλλά τις υποθέσεις και τα πολλά «αν», τα αφήνω -για τη ζούγκλα- στον Κίπλινγκ.
Εγώ περιορίζομαι σε μια παρηγορητική διαπίστωση του Χαράρι: «Αν χαθούμε και η εξέλιξη χρειαστεί άλλα εκατό εκατομμύρια χρόνια για να γεννήσει έναν πολιτισμό ποντικών υψηλής νοημοσύνης, θα το κάνει. Το σύμπαν έχει υπομονή»
Εμείς έχουμε; Έχει ο αλγόριθμος. Έμαθε τα μυστικά μας .Μας έστρεψε τον έναν εναντίον του άλλου. Δεν κατόρθωσε όμως να στρέψει τους πολιτικούς εναντίον του εαυτού τους. Γι αυτό τους βλέπουμε. Για να παραδειγματιζόμαστε και να γράφουμε για τους πολιτικούς αφήνοντας τους δημοσκόπους να τους μετράνε.
