Με όρους ειδησεογραφικής αξιολόγησης γίνεται σιγά σιγά δύσκολη η διαρκής παρακολούθηση του μελοδράματος της ελληνικής πολιτικής σκηνής. Είτε στην εμφυλιοπολεμική της εκδοχή στον ΣΥΡΙΖΑ, είτε στην εκλογική αγωνία στο ΠαΣοΚ είτε στις ταυτοτικές διαμάχες της ΝΔ, ο συντελεστής βαρύτητας σε σχέση με τα όσα συμβαίνουν και εξελίσσονται στον κόσμο (και μάλιστα κοντά μας), είναι ασύγκριτα μικρός.
Η προσοχή στρέφεται κατά προτεραιότητα στη Μέση Ανατολή και τα πολλαπλά μέτωπα της αραβοϊσραηλινής σύγκρουσης, με την συνήθη αγωνία για τις πιθανές επιπτώσεις σε όλα τα πεδία, από το γεωπολιτικό, έως το προσφυγικό και την οικονομία.
Η αξιολόγηση των συνθηκών και η αναζήτηση προληπτικής ή και εκ των υστέρων αντίδρασης απαιτεί αυξημένο βαθμό διεθνούς συνεργασίας και συνεννόησης. Το θέμα κυριαρχεί σε όλα τα διεθνή fora, όπως και εκείνο του πολέμου στην Ουκρανία, λίγους μήνες προτού συμπληρωθούν τρία χρόνια από την έναρξή του.
Το προσεχές δεκαήμερο ο Πρωθυπουργός θα συμμετάσχει σε πέντε διεθνείς συναντήσεις, στην ατζέντα των οποίων θα κυριαρχήσουν οι πολεμικές κρίσεις της περιόδου. Ξεκινώντας από την σύνοδο Ουκρανίας – ΝΑ Ευρώπης την Τετάρτη στο Ντουμπρόβνικ και την EuroMed 9 την Παρασκευή στην Πάφο, με κατάληξη στη Σύνοδο ΕΕ-Συμβουλίου Συνεργασίας του Περσικού Κόλπου και το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της επόμενης εβδομάδας και με έναν ενδιάμεσο σταθμό στη Σύνοδο Κορυφής για την Ουκρανία, στο Ράμσταϊν της Γερμανίας το Σάββατο.
Οι παρενέργειες σε όλα τα μέτωπα αφορούν την Ελλάδα, σε κάποιες εκδηλώσεις τους δε, όπως το προσφυγικό, κατά προτεραιότητα. Το ανησυχητικό στοιχείο όμως υπό αυτό το πρίσμα, είναι ότι δεν υπάρχει καμία ρεαλιστική προσδοκία για το αποτέλεσμα των συζητήσεων σε οποιαδήποτε από αυτές τις συναντήσεις.
