Η Έρση Σωτηροπούλου είναι η πρώτη Ελληνίδα συγγραφέας που διεκδικεί το Νόμπελ Λογοτεχνίας 61 χρόνια μετά από την απονομή του βραβείου στο Γιώργο Σεφέρη και 45 χρόνια μετά τον Οδυσσέα Ελύτη. Η ίδια φαίνεται να είναι ανάμεσα στα φαβορί για το βραβείο του 2024.
Σύμφωνα με το Φόρουμ Παγκόσμιας Λογοτεχνίς, World Literature Forum, η συγγραφέας διακρίνεται για «τη διαυγή εξερεύνηση της ανθρώπινης πολυπλοκότητας μέσα από μία πρωτοποριακή πεζογραφία που εξετάζει τα όρια μεταξύ του προσωπικού και του πολιτικού».
Η Έρση Σωτηροπούλου συναγωνίζεται κορυφαία ονόματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας, όπως τον Χαρούκι Μουρακάμι, την Can Xue, καθώς και την Μάργκαρετ Άτγουντ. Αν επιβεβαιωθούν οι προβλέψεις, η Ελληνίδα συγγραφέας θα είναι η πρώτη πεζογράφος που τιμάται για τη χώρα μας, καθώς και η πρώτη γυναίκα.
Για το Νόμπελ Λογοτεχνίας είχαν υπάρξει κι άλλες ελληνικές υποψηφιότητες, οι οποίες ωστόσο δεν κατάφεραν να λάβουν το βραβείο. Ανάμεσα τούς ήταν ο Γιάννης Ρίτσος, ο Νίκος Καζαντζάκης, ο Γεώργιος Σουρής, ο Κωστής Παλαμάς, ο Γιώργος Θεοτοκάς, ο Γρηγόριος Ξενόπουλος, ο Άγγελος Σικελιανός, ο Στρατής Μυριβήλης και ο Ηλίας Σιμόπουλος.
Ποια είναι η συγγραφέας Έρση Σωτηροπούλου
Η Έρση Σωτηροπούλου γεννήθηκε στην Πάτρα το 1953. Σπούδασε φιλοσοφία και πολιτιστική ανθρωπολογία στη Φλωρεντία, ενώ εργάστηκε ως εκπαιδευτική σύμβουλος στην ελληνική πρεσβεία στη Ρώμη.. Η πρώτη της εμφάνιση στα γράμματα έγινε με την ποιητική συλλογή «Μήλο + Θάνατος +… +…» το 1980. Η ίδια έχει γράψει ποιήματα, διηγήματα και μυθιστορήματα.
Το βιβλίο της «Ζιγκ-ζαγκ» στις νεραντζιές βραβεύτηκε το 2000 με το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος και με το Βραβείο Μυθιστορήματος του περιοδικού Διαβάζω. Παράλληλα, το 2011 το μυθιστόρημά της «Εύα» τιμήθηκε με το βραβείο του Ιδρύματος Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών. Η Έρση Σωτηροπούλου και η συλλογή διηγημάτων της «Να νιώθεις μπλε, να ντύνεσαι κόκκινα» απέσπασε το Κρατικό Βραβείο Διηγήματος το 2012.
Το μυθιστόρημά της «Τι μένει από τη νύχτα» (γαλλικός τίτλος: Ce qui reste de la nuit) ακολουθεί τον νεαρό Κωνσταντίνο Καβάφη στο Παρίσι του 1897 και παρουσιάζει τα εμπόδια που συναντά ο ποιητής στην πορεία προς την προσωπική και ποιητική του ωρίμανση. Το εν λόγω έργο απέσπασε στη Γαλλία το Βραβείο Μεσόγειος (Prix Mediterranee Etranger 2017) και στις ΗΠΑ το Εθνικό βραβείο ALTA 2019 (μετάφραση Karen Emmerich). Η Έρση Σωτηροπούλου έχει τιμηθεί και µε το βραβείο ποίησης Dante Alighieri στην Ιταλία.
Έργα της έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, γερμανικά, γαλλικά, ισπανικά, σουηδικά, φινλανδικά, τουρκικά, αραβικά και ιταλικά.
Τι είχε πει για τη ζωή και τη λογοτεχνία
Η Έρση Σωτηροπούλου μιλώντας στο «Βήμα» και στο Γρηγόρη Μπέκο είχε μιλήσει για τη σχέση της με τη λογοτεχνία. Αναλυτικότερα, είχε σημειώσει μεταξύ άλλων, «Κόντρα σε όλους και όλα, στην οικογένεια, στο σχολείο, στην πόλη, στη συντηρητική και κλειστή νοοτροπία, κόντρα σε καθετί που ήταν ιδεοληπτικό και αποπνικτικό στη μουντή Πάτρα της δικτατορίας, αυτά που διάβαζα δικαίωναν την εξέγερση μέσα μου.
Διάβαζα από μικρή με αληθινό πάθος, με βουλιμία. Τα βιβλία, η ποίηση, μου άνοιγαν τον δρόμο. Οντας ακόμα αφελής αναγνώστρια, ένιωθα ότι μου έδιναν το ελεύθερο για οποιαδήποτε τρέλα μου κατέβαινε. Και με αναπτέρωναν, να συγκρουστώ, να ανατρέψω, να φύγω. Από πολύ νωρίς, λοιπόν, με ακολουθούν η αχόρταγη περιέργειά μου για το τι συμβαίνει έξω από το ατομικό μου σύμπαν αλλά, κυρίως, το δίπολο ζωής και τέχνης. Το τελευταίο, με μια ένταση οριακή και απροσμέτρητη, τολμώ να πω. Είναι μια αντίκρουση και μια συνέργεια, παράλληλα, ταυτόχρονα, ένα πινγκ πονγκ ανάμεσα στο ζωτικό εγώ και στην εξουθενωτική κοινωνία» .
