Ο αριθμός των πολιτών που προσήλθαν στη διαδικασία εκλογής του νέου αρχηγού στο ΠαΣοΚ είναι η είδηση της σημερινής κάλπης. Εντάξει, δεν πλησίασε τους 400 χιλιάδες όπως εκτιμούσαν οι υπερ αισιόδοξοι στο ΠαΣοΚ. Αλλά 300 χιλιάδες δεν είναι λίγοι και, σε κάθε περίπτωση, δεν μπορούν να αγνοηθούν τα τρία μηνύματα που έστειλαν προς τρεις διαφορετικές διευθύνσεις. Ένα προς τη Χαριλάου Τρικούπη, ένα προς την Κουμουνδούρου και ένα προς το Μέγαρο Μαξίμου.

Το πρώτο μήνυμα είναι προς τη Χαριλάου Τρικούπη. Στο ΠαΣοΚ δόθηκε μια ακόμα ευκαιρία, μεγαλύτερη από αυτή που δόθηκε το 2021. Όχι μόνο γιατί πήγε να ψηφίσει πολύ μεγαλύτερος αριθμός αλλά και γιατί το πολιτικό σκηνικό έχει αλλάξει πλήρως. Το 2021 υπήρχε Τσίπρας και ΣΥΡΙΖΑ. Σήμερα ο Τσίπρας αγνοείται, ο ΣΥΡΙΖΑ βαδίζει προς το άγνωστο και το ΠαΣοΚ έχει εδραιωθεί, στις δημοσκοπήσεις, στη δεύτερη θέση. Η μεγάλη συμμετοχή αποτελεί μια ισχυρή νομιμοποιητική βάση για όποιον εκλεγεί στη θέση του αρχηγού. Η ενότητα, για παράδειγμα, ένα από τα ερωτήματα για την επόμενη μέρα απέκτησε έναν αξεπέραστο εγγυητή. Ποιος χαμένος μπορεί να ξεδιπλώσει, ακόμα και αν έχει, «προσωπική ατζέντα», πως μπορεί να αγνοηθεί αυτή η μεγαλειώδης συμμετοχή; Και ο κερδισμένος της επόμενης Κυριακής; Μπορεί να επιτρέψει να χαθεί η τελευταία, ίσως, ευκαιρία; Να μην μοιράσει ρόλους σε όλους, να μην συγκροτήσει ένα ισχυρό πολιτικό κέντρο αποφάσεων, να μην αξιοποιήσει όλο το στελεχιακό δυναμικό ανεξάρτητα από την επιλογή που έκανε στις κάλπες; Η λογική και κυρίως το μήνυμα της κάλπης λέει ότι ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα από τις 14 Οκτωβρίου θα αρχίσουμε να βλέπουμε ένα διαφορετικό ΠαΣοΚ, καλύτερα συγκροτημένο, πιο πιεστικό προς την κυβέρνηση και πιο συγκεκριμένο στις δικές του θέσεις. Αν δεν το δούμε, απλά, όπως τόνισε και ο Κώστας Σημίτης, δεν υπάρχουν άπειρες ευκαιρίες.

Το δεύτερο μήνυμα είναι προς την Κουμουνδούρου. Περιδιαβαίνοντας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έπεσα σε μια ανάρτηση πολυσυζητημένης βουλευτού του ΣΥΡΙΖΑ που έγραφε επί λέξει. «Μαθήματα δημοκρατίας παραδίδουν οι ψηφοφόροι του ΠαΣοΚ. Τα χρειαζόμαστε». Οι ψηφοφόροι του ΠαΣοΚ, όμως, έκαναν και κάτι άλλο. Τοποθέτησαν πολύ ψηλά τον πήχη για τον ΣΥΡΙΖΑ. Θα φτάσει αυτή τη συμμετοχή στις δικές του εκλογές που σε αντίθεση με το ΠαΣοΚ δεν γίνονται σε κλίμα ενότητας αλλά με τα στοιχήματα για το χρόνο της (νέας) διάσπασης να πέφτουν σαν βροχή; Μάλλον δύσκολο. Η μεγάλη συμμετοχή στις εσωκομματικές εκλογές του ΠαΣοΚ έχει και ένα άλλο μήνυμα για τον ΣΥΡΙΖΑ. Ότι στην Κεντροαριστερά η προσδοκία μετακόμισε. Ότι τα βλέμματα στρέφονται κυρίως προς το ΠαΣοΚ. Και ότι οι συσχετισμοί δύναμης μεταξύ των δύο κομμάτων, όπως αποτυπώθηκαν στις Ευρωεκλογές, δεν υφίστανται. Αν αύριο στηθούν κάλπες δύσκολα θα βρεθεί κάποιος να στοιχηματίσει υπέρ της πρωτοκαθεδρίας του ΣΥΡΙΖΑ στον αντιπολιτευτικό, κεντροαριστερό χώρο, ανεξάρτητα από τα αποτέλεσμα των δικών του εσωκομματικών εκλογών. Η μπάλα έχει αλλάξει πόδια, όπως δείχνουν και όλες οι δημοσκοπήσεις.

Το τρίτο μήνυμα είναι προς το Μέγαρο Μαξίμου. Ο κόσμος δείχνει να διψά για την ύπαρξη ενός ισχυρού αντιπολιτευτικού πόλου. Και δείχνει να προτιμά το ΠαΣοΚ. Το οποίο, όποιος και αν είναι ο επόμενος αρχηγός, έχοντας ως προίκα τη δυναμική που του δίνει αυτή η συμμετοχή, μπορεί να εξελιχθεί σε ένα υπολογίσιμο αντίπαλο. Όχι, κάποτε, αλλά στις επόμενες εθνικές εκλογές. Ο Πρωθυπουργός, στα γενέθλια της ΝΔ, τόνισε ότι η κυβέρνηση έχει μπροστά της ακόμα τρία χρόνια έργου. Το είπε για να επισημάνει ότι υπάρχει αρκετός χρόνος για να μπορέσει η ΝΔ καλύψει το έδαφος που έχει χάσει και την έχει φέρει σε απόσταση από τα ποσοστά αυτοδυναμίας. Αλλά τρία χρόνια, είναι αρκετός χρόνος για να αμφισβητηθεί και μια πολιτική κυριαρχία που στην παρούσα φάση δεν δείχνει να είναι αποτέλεσμα της δυναμικής του κ. Μητσοτάκη αλλά της αδυναμίας των αντιπάλων του.

Το βέβαιο είναι ότι αν το ΠαΣοΚ δεν καταφέρει να βάλει τρικλοποδιά στον εαυτό του, η πολιτική περίοδος που θα ξεκινήσει στις 14 Οκτωβρίου θα έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον.