Oταν ένα παιδάκι στην προπολεμική Ελλάδα και εν προκειμένω Αθήνα, ανακοίνωσε στην μητέρα του, ότι ήθελε να γίνει μουσικός και εκείνη του απάντησε παιδί μου, σου δίνω ευχή και κατάρα μην γίνεις μουζικάντης, δεν θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί κανείς – ούτε ο ίδιος – ότι χρόνια μετά, ο πιτσιρικάς θα γινόταν ένας από τους πολυγραφότατους και μεγαλύτερους συνθέτης της ελληνικής μουσικής.
Ο λόγος για τον Μίμη (Δημήτρη) Πλέσσα, ο οποίος πέθανε τα ξημερώματα του Σαββάτου 5 Οκτωβρίου, επτά ημέρες πριν συμπληρώσει έναν αιώνα ζωής (γεννήθηκε στην Αθήνα, 12 Οκτωβρίου 1924).
Μιας ζωής σαν μουσικό παραμύθι, πασπαλισμένη με χημεία και μαθηματικά. Μπορεί να μην σπούδασε μουσική, να μην πήγε σε Ωδείο, αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε να κάνει την καριέρα που έκανε. Από τις αμερικάνικες λέσχες και τις εγγλέζικες καντίνες όπου έπαιζε μετά την Κατοχή για να συντηρεί την οικογένειά του, στην Ορχήστρα του Βαγγέλη Ευαγγελίου, σπουδές στην Φυσικομαθηματική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και διδακτορικό στη Χημεία από το Πανεπιστήμιο Cornell στις ΗΠΑ.
Σε νεαρή ηλικία έγινε ο πρώτος σολίστ πιάνου στο Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας. Το 1952, σε ηλικία 28 ετών, τιμήθηκε με το πρώτο βραβείο μουσικής του Πανεπιστημίου της Μινεσότα και την επόμενη χρονιά κατετάγη πέμπτος πιανίστας στις ΗΠΑ. Το 1952 άρχισε την ενασχόληση του με τη σύνθεση και από το 1956 ως μαέστρος και συνθέτης.
Από κει και πέρα τίποτα δεν τον σταμάτησε. Με την φινέτσα του αλλά και την βαθιά λαϊκότητα της μουσικής του – χωρίς να ξεχνάμε την μεγάλη αγάπη του για την τζαζ, στην καλλιτεχνική και συνθετική του καριέρα σε όλους τους τομείς της μουσικής, στο θέατρο, τον κινηματογράφο, το ραδιόφωνο και την τηλεόραση.
Συνεργάστηκε με πλήθος τραγουδιστών, πολλούς από τους οποίους ανέδειξε με τα τραγούδια του. Ασχολήθηκε επίσης με τη σύνθεση μουσικής για ταινίες και θεατρικές παραστάσεις, έχοντας στο ενεργητικό του 104 ταινίες και 70 παραστάσεις. Το 2010 αναγορεύθηκε επίτιμος διδάκτωρ του Τμήματος Χημείας του Πανεπιστημίου Πατρών ενώ είναι διδάκτωρ Χημείας του Πανεπιστημίου Cornell των ΗΠΑ.
Συνεργάστηκε με πληθώρα κορυφαίων τραγουδιστών (Ζωή Κουρούκλη, Νάνα Μούσχουρη, Τζένη Βάνου, Γιοβάννα, Μαρινέλλα, Ρένα Κουμιώτη, Γιάννης Βογιατζής, Γιάννης Πουλόπουλος, Τόλης Βοσκόπουλος, Στράτος Διονυσίου κ.α.). Τιμήθηκε επανειλημμένα με πλατινένιους και χρυσούς δίσκος, ενώ με το έργο του «Ο Δρόμος» (σε στίχους Λ .Παπαδόπουλου) κατέχει αδιαμφισβήτητα την πρώτη θέση στην ελληνική δισκογραφία.
Αξέχαστα θα μείνουν τραγούδια όπως μεταξύ άλλων είναι τα «Αν σ’ αρνηθώ αγάπη μου», «Τι σου κάνα και πίνεις», «Τόσα καλοκαιρία», «Μην του μιλάτε του παιδιού», «Μέθυσ’ απόψε το κορίτσι μου», «Χίλιες βραδιές», «Θα πιω απόψε το φεγγάρι», «Ξημερώνει Κυριακή», «Όλα δικά σου», «Είμαι γυναίκα του κεφιού», «Έκλαψα χτες», «Μια με θέλεις μια με διώχνεις», «Οι χάντρες», «Του αγοριού απέναντι», «Άνοιξε πέτρα», «Βρέχει φωτιά στην στράτα μου», «Ποια νύχτα σε έκλεψε», «Η πρώτη μας; νύχτα».
Ο Μίμης Πλέσσας είχε τιμηθεί τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό. Συνολικά έχει λάβει έξι διακρίσεις στην Ελλάδα (1959, 1963, 1964 και 1967) και επτά διεθνείς διακρίσεις (Βαρκελώνη το 1960, Βαρσοβία το 1962, Βέλγιο το 1963, Ιταλία (Άλτο Μόντε) 1964, ΗΠΑ το 1965, Παρίσι το 1968 και Τόκιο το 1970). Έχει λάβει, επίσης, τόσο χρυσούς όσο και πλατινένιους δίσκους. Μεταξύ άλλων το 2001 του απονεμήθηκε ο Χρυσός Σταυρός του Τάγματος του Φοίνικος για την προσφορά του στον πολιτισμό και το 2024 του απονεμήθηκε ο τίτλος του Ανώτερου Ταξιάρχη του Τάγματος της Τιμής για τον ίδιο λόγο.
