Με τον χαιρετισμό του πρωθυπουργού, Κυριάκου Μητσοτάκη, που απευθυνόταν κατά μείζονα λόγο στο συναίσθημα των υποστηρικτών της Νέας Δημοκρατίας, κορυφώθηκε η επετειακή εκδήλωση για τα 50 χρόνια της Νέας Δημοκρατίας στα ιστορικά γραφεία του κόμματος στην οδό Ρηγίλλης.

«Σε μια ευρύχωρη παράταξη κάποιες στιγμές, δεν θα συμφωνούν, προφανώς, όλοι σε όλα, όμως, θα συμφωνούν οι πολλοί σε πολλά, ειδικά στα θέματα που είναι κρίσιμα για την πατρίδα» σημείωσε χαρακτηριστικά ο Κυριάκος Μητσοτάκης.

Κατά τη διάρκεια της ομιλίας του αναφέρθηκε σε πρόσωπα που σημάδεψαν αυτά τα 50 χρόνια της ιστορίας του κόμματος και στάθηκε στον Κωνσταντίνο Καραμανλή, τον οποίο και χαρακτήρισε μεταξύ άλλων, πραγματιστή και αντιλαϊκιστή.

Μιλώντας για το μέλλον της παράταξης ανέφερε: «Αυτήν την ημέρα της γιορτής, πρέπει να απαντήσουμε και εμείς στην παράταξη και σε όσα μας έχει προσφέρει. Πρέπει να της χαρίσουμε και εμείς τρεις συνεχόμενες κυβερνητικές θητείες».

Αναλυτικά η ομιλία του Κυριάκου Μητσοτάκη

«Σήμερα είμαστε το ίδιο χαρούμενοι, το ίδιο συγκινημένοι, γιορτάζουμε τα 50 χρόνια της Νέας Δημοκρατίας. Δε γινόταν παρά να τα τιμήσουμε μόνο εδώ, μπροστά στο σπίτι του κόμματος. Είναι ένας χώρος ιστορικός που συνδέθηκε με την πορεία μας και ολόκληρης της Ελλάδος.

Ο λόγος ανήκει πρώτα σε εσάς και στο ηχηρό παρών που δίνετε. Για αυτό θα είμαι όσο πιο σύντομος μπορώ. Άλλωστε τις πολιτικές κατευθύνσεις τις έχει ήδη προσδιορίσει το Συνέδριό μας. Εκείνο όμως που σήμερα έχει σημασία είναι αυτές τις στιγμές να τιμήσουμε τις αναμνήσεις της καθεμιάς και του καθενός ξεχωριστά. Αλλά και να αντλήσουμε συμπεράσματα από αυτά που μας δίδαξαν τα 50 χρόνια.

Το ξέρετε και το ξέρω, για πολλούς από εμάς, ίσως όχι για τους νεότερους, αυτά τα γραφεία ήταν το περιβάλλον στο οποίο εκτυλίχθηκαν αλησμόνητες στιγμές της κομματικής μας ζωής. Είναι στιγμές που άλλοτε μας βρήκαν χαρούμενους, άλλοτε μας βρήκαν στεναχωρημένους, ποτέ όμως υποταγμένους. Αυτή η παράταξη μπορεί να μετουσιώνει την κάθε εμπειρία της σε μια νέα αφετηρία.

Για αυτό και αποδεικνύεται η πιο ανθεκτική παράταξη της μεταπολίτευσης. Η επιλογή δεν είναι τυχαία. Εδώ γεννήθηκαν διαχρονικές αξίες μας. Αυτές που πρώτες χάραξαν τον Εθνικό δρόμο τις τελευταίες δεκαετίες. Την τροχιά της Ευρώπης και του δυτικού κόσμου, της ελεύθερης δημοκρατίας, του κοινωνικού κράτους, της ανοικτής δημοκρατίας και του κοινοβουλευτισμού σε αντίθεση με τα αδιέξοδα άκρα. Πάντοτε στο πλευρό του πολίτη.

Έτσι άλλωστε μας ζήτησε να βαδίσουμε η ιδρυτική μας διακήρυξη. Αυτό το κείμενο θεμέλιο στο οποίο αναφερόμαστε πολλές φορές αξίζει τον κόπο να θυμόμαστε ότι λέει πως η παράταξή μας συντηρεί από την παράδοση μόνο όσα ο χρόνος απέδειξε σωστά και χρήσιμα, ενώ προχωρά με σταθερά βήματα υπηρετώντας το Έθνος.

Αυτές οι εντολές στάθηκαν πυξίδα για τη ΝΔ επί μισό αιώνα πετυχαίνοντας οι μεγάλες της επιλογές να γίνουν τελικά θέσεις ακόμα και των πιο σκληρών αντιπάλων τους. Μείναμε με σταθερότητα, στη σωστή πλευρά της Ιστορίας. Μόνιμα απέναντι στο σαράκι του διχασμού και το δηλητήριο του λαϊκισμού.

Βλέπω πολλούς βετεράνους αγωνιστές, βλέπω ώριμα στελέχη και νέους αγωνιστές. Αναλογίζομαι παλιούς πρωτεργάτες που δεν βρίσκονται πια μαζί μαζί μας. Διακρίνω και καινούριους φίλους. Συνειδητοποιώ ότι αυτό το κόμμα έρχεται από μακριά και πηγαίνει μακριά. Είναι προορισμένο να είναι ένα με την πατρίδα, έχοντας ιερή αποστολή να οδηγεί την κοινωνία μόνο μπροστά.

Ξανά λοιπόν στη Ρηγίλλης, στις πηγές μας και στη δύναμη που αυτές αναβλύζουν.  Μιλάω για τις αρχές του ιδρυτή μας και την ευγένεια του Γεώργιου Ράλλη. Για το σφρίγος του Ευάγγελου Αβέρωφ, για την αλήθεια του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, για την ορμή του Μιλτιάδη Έβερτ, για τη συνέπεια του Κώστα Καραμανλή, όπως μιλώ και για το αίσθημα ευθύνης του Αντώνη Σαμαρά και τη μαχητικότητα του Βαγγέλη Μεϊμαράκη. Σήμερα σας ζητώ να τιμήσουμε όλους τους αρχηγούς μας, όλους. παρόντες και απόντες.

Δεν είναι σύμπτωση ότι η Νέα Δημοκρατία γεννήθηκε ταυτόχρονα με την επιστροφή στην ομαλότητα. Ήταν εκείνη που θεμελίωσε τη δημοκρατία στη χώρα. Ήταν εκείνη που έλυσε με ωριμότητα το πολιτειακό πρόβλημα. Ήταν εκείνη που έδωσε την ευρωπαϊκή κατεύθυνση. Ήταν η παράταξη που ταυτίστηκε με ένα εξαιρετικά προοδευτικό Σύνταγμα, με τολμηρές μεταρρυθμίσεις στην παιδεία, αλλά και τον αρχικό σχεδιασμό μεγάλων έργων που άλλαξαν την εικόνα του τόπου.

Πρόκειται για χαρακτηριστικά που φάνηκαν ανάγλυφα στη μεγάλη περιπέτεια της πτώχευσης και των μνημονίων. Όταν μαζί με ένα πλατύ μέτωπο αντισταθήκαμε. Ναι, εμείς ήμασταν η παράταξη που κράτησε την Ελλάδα στην Ευρώπη πληρώνοντας πολιτικό τίμημα για να επιτελέσουμε το εθνικό μας καθήκον. Εμείς ήμασταν η παράταξη που το 2019 λυτρώσαμε τον τόπο και στη συνέχεια δώσαμε ένα τέλος στο ψέμα και την καθήλωση.

Είναι μια αναγεννητική προσπάθεια. Ξεκίνησε το καλοκαίρι του 2019, διαρκεί μέχρι τις μέρες μας και σας διαβεβαιώνω ότι θα διαρκέσει πολύ ακόμα. Σκέφτομαι ότι αυτή η παράταξη μας έδωσε πολλά και ότι η μέρα της γιορτής της είναι η πιο κατάλληλη για να ανταποδώσουμε αυτή την προσφορά προσθέτοντας και η δική μας γενιά τη δική της πνοή στην πορεία της. Γιατί όχι απαντώντας στο δικό της ρεκόρ με ένα δικό μας. Όπως εκείνη μας χάρισε κατακτήσεις και χαρές για τρεις δεκαετίες επί πέντε δεκαετίες, έτσι και εμείς να της χαρίσουμε τρεις διαδοχικές κυβερνητικές θητείες.

Δεν είναι η στιγμή μεγάλων κυβερνητικών απολογισμών. Δεν είναι ώρα να θυμηθούμε πως αμυνθήκαμε απέναντι στις μεταναστευτικές εισβολές στον Έβρο. Πώς μείναμε όρθιοι στην πανδημία. Πώς δημιουργήσαμε 500.000 νέες δουλειές. Πώς αυξήσαμε μισθούς και συντάξεις. Πώς θωρακίσαμε την Εθνική μας Άμυνα. Πώς κάναμε γρήγορα ψηφιακό το κράτος μας. Όλα αυτά η κοινωνία μας το ξέρει.

Μαζί βεβαίως με πρωτόγονες αλλαγές που κάποιοι έλεγαν ότι δεν γίνονται και όμως έγιναν από αυτή την Κυβέρνηση. Από το 112 και την πολιτική προστασία μέχρι την επιστολική ψήφο, τα μη κρατικά πανεπιστήμια, τις ψηφιακές συναλλαγές, το κτηματολόγιο, την προστασία των ευάλωτων, τη μάχη της νομιμότητας παντού. Στις συνοικίες, στα πανεπιστήμια, στα γήπεδα στις παραλίες. Μια τέτοια αναδρομή σύντομη βοηθά να μη βλέπει απλώς το πού θέλουμε να φτάσουμε, βοηθά να μας θυμίσει από πόσο πίσω ξεκινήσαμε. Αντιλαμβανόμαστε έτσι το μέγεθος των δυσκολιών.

Παράλληλα το μέτρο των αντοχών της χώρας. Είναι όπλα απαραίτητα για να φτάσουμε στην Ελλάδα του 2027, με 2% πληθωρισμό, με ανεργία 8%, με μέσο μισθό 1.500 ευρώ, με κατώτατο μισθό 950 ευρώ. Αυτές είναι οι κεντρικές μας δεσμεύσεις και αυτές θα τις υλοποιήσουμε.

Τον οδικό χάρτη τον έχω ήδη περιγράψει αναλυτικά στη Θεσσαλονίκη: μέτρα στήριξης του εισοδήματος, της οικογένειας, της στέγης. Είναι ανακοινώσεις που ήδη βλέπετε κάθε μέρα να γίνονται πράξη. Χωρίς ποτέ, όμως, να κρύβω την ανάγκη δημοσιονομικής ισορροπίας, ούτε και να δίνω υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα, σε μία συνετή όσο και προοδευτική πολιτική που μετρά το μπόι των δυνατοτήτων μας και όχι τη σκιά τους.

Και είναι αυτή η παρακαταθήκη που μας άφησε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Σε μία από τις σπάνιες και άγνωστες συνεντεύξεις του, δημοσιεύθηκε πρόσφατα, ακούστε τι έλεγε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Δεν ήταν γνωστή αυτή η συνέντευξη, αλλά έχει αξία να την επαναλάβουμε. Έλεγε: «Εγώ δεν υπήρξα ούτε δεξιός, ούτε κεντρώος, ούτε αριστερός. Υπήρξα ανεπηρέαστος από δογματισμούς, ώστε να επιλέγω κάθε φορά τη λύση η οποία συμφέρει τον τόπο μου». Προσέξτε πόσο επίκαιρα είναι αυτά τα λόγια, γιατί ο ιδρυτής μας δημιούργησε ένα κόμμα αξιών και όχι άκαμπτων ιδεολογιών.

Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ήταν πραγματιστής πολιτικός, προέκρινε πάντα το αποτέλεσμα. Ήταν ευρωπαϊστής, ήταν πολιτικός που διάβαζε σωστά τα γεωπολιτικά δεδομένα. Ήταν πρώτα και πάνω απ’ όλα αντιλαϊκιστής, δεν κολάκευσε ποτέ την κοινή γνώμη. Ήταν ένας πολιτικός ανοιχτός. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής συνεργάστηκε με τους ικανότερους, δίχως κομματικές ταμπέλες. Ήταν, όμως, και ένας πολιτικός ουσιαστικά προοδευτικός. Διεκδικούσε τον διαρκή εκσυγχρονισμό της χώρας.

Και αυτή η παρακαταθήκη του Κωνσταντίνου Καραμανλή είναι, πιστεύω, η καλύτερη απάντηση στους λίγους που θέλουν μία περιχαρακωμένη παράταξη, μια παράταξη κλειστή, μια παράταξη συμπλεγματική και τελικά ηττοπαθή. Οι παρωπίδες μπορεί να μετατρέπονται και σε αλυσίδες.

Η ζωή αποδεικνύει ότι όταν ανοίγουν τα «παράθυρα» της σκέψης, τότε μπορούμε να ανοίξουμε και τις πόρτες σε νέους συμμάχους. Και όσο πλατύτερα απλώνονται τα κλαδιά της Νέας Δημοκρατίας, τόσο δικαιώνουν την ισχύ που έχουν οι ρίζες τους.

Αυτός, λοιπόν, είναι ο δρόμος της αδιάκοπης εξέλιξης που δίδαξε ο Καραμανλής. Και ίσως είναι η καλύτερη εξήγηση γιατί τελικά αυτή η παράταξη ήταν η μόνη η οποία επιβίωσε και δυνάμωσε στην διάρκεια των 50 ετών.

Αυτός ήταν και ο δικός μου προσωπικός δρόμος. Το 2016 πήρα μια εντολή από όλους σας: να ανανεώσω το κόμμα μας, να το κάνω πιο ευρύχωρο, καθώς στην πολιτική τα κενά καλύπτονται γρήγορα. Και βέβαια, να το θέσω στην καρδιά ενός πλατιού κοινωνικού μετώπου, χωρίς ιδεολογικές παρωπίδες. Με σημαίες τί; Το αυτονόητο, τη λογική, τον ρεαλισμό, την πρόοδο, τον εκσυγχρονισμό.

Έτσι και έγινε. Και αυτό το φιλελεύθερο μέτωπο επικράτησε τελικά σε όλες τις μάχες που δώσαμε, στις τελευταίες μάλιστα με μεγαλύτερο ποσοστό από τις προηγούμενες.

Μπορέσαμε και δείξαμε πώς η συλλογική ανάπτυξη, ναι, μπορεί να γίνει ατομική προκοπή, πώς μπορούμε να ενσωματώσουμε την παράδοση στην εξέλιξη αλλά και γνωρίζοντας πως όποιος γέρνει τελικά πέφτει.

Το βλέμμα μας δεν κοιτά ούτε αριστερά, ούτε δεξιά, κοιτάει μόνο μπροστά. Μόνο μπροστά. Στα 50 μας χρόνια, λοιπόν, η Νέα Δημοκρατία διαθέτει σήμερα και την ωριμότητα της ενηλικίωσης αλλά διαθέτει και την ορμή της πρώτης εκκίνησης. Και το δηλώνουν οι αναμετρήσεις στις οποίες οι πολίτες μας εμπιστεύτηκαν, η κυριαρχία μας, πια, στο πεδίο και των ιδεών και των αποτελεσμάτων, αλλά και η ίδια η «Βαβέλ» της αντιπολίτευσης.

Αυτή η κρίση της αντιπολίτευσης, προσέξτε, αν την αναλύσετε δεν νομίζω ότι είναι ανεξάρτητη από τη δική μας τολμηρή πολιτική. Διαφορετικά οι διαλυτικοί τριγμοί στα άλλα κόμματα θα είχαν εμφανιστεί νωρίτερα και με άλλες αφορμές. Εκδηλώνονται τώρα, γιατί;

Γιατί τώρα αποδεικνύεται ότι εμείς ως Νέα Δημοκρατία στερήσαμε από άλλα κόμματα το πολιτικό τους «οξυγόνο», σπάζοντας από τη μια πλευρά ιστορικές αγκυλώσεις και δόγματα ώστε να φέρει στο φως την ιδεολογική γήρανση και την κυβερνητική ανεπάρκεια του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ από την άλλη είναι οι δικές μας επιλογές που έχουν αποδείξει πια, έχουν καταστήσει φανερό, ότι το ΠΑΣΟΚ μόνο εκσυγχρονιστικό δεν είναι.

Με άλλα λόγια, είναι το κόμμα μας το οποίο ακύρωσε τα θεμέλια πάνω στα οποία στέκονταν για πολλά χρόνια οι αντίπαλοί μας. Αυτό, λοιπόν, το μετέωρο κομματικό σκηνικό δεν εκπέμπει κάποια γενική και αόριστη κρίση -δεν κινδυνεύει η δημοκρατία μας από την αδυναμία της αντιπολίτευσης- όσο αντανακλά την κρίση εκείνων που τελικά δεν απαντούν στα ζητούμενα της χώρας.

Φίλες και φίλοι, όπως είπα και πριν από λίγο, η μέρα δεν ενδείκνυται για διακηρύξεις. Αυτή η μέρα δεν ανήκει σε εμένα, ανήκει σε εσάς. Ανήκει στις Νεοδημοκράττισες και τους Νεοδημοκράτες απ’ όλες τις γωνιές της Αθήνας, απ’ όλα τα μέρη της πατρίδας.

Από αυτούς που μίλησαν στο πρώτο βίντεο το οποίο είδαμε, από τους αγωνιστές της πρώτης γραμμής, από εσάς που δίνετε πνοή στα σύμβολά μας, από εσάς που διαχέετε τις ιδέες μας σε πόλεις και σε χωριά, σε γειτονιές, σε χώρους δουλειάς, στα πανεπιστήμια, στα στέκια των νέων.

Ο στόχος μας είναι να κάνουμε υπερήφανους όσους θα γιορτάζουν την ίδρυσή μας και τα επόμενα 50 χρόνια. Γιατί οι νίκες μας ως σήμερα ήταν πολλές, αλλά τις νίκες -προσέξτε- δεν τις μετράμε μόνο με τις εκλογικές επιτυχίες, πρωτίστως τις μετράμε με τους ρυθμούς που η πατρίδα γίνεται καλύτερη. Και αυτό συμβαίνει. Η Ελλάδα αλλάζει και προχωρεί και θα συνεχίσει να προχωρεί.

Το δώρο, λοιπόν, που μας ζητά η Νέα Δημοκρατία στα γενέθλιά της είναι απλό: να χτίσουμε πιο γρήγορα το αύριο, αρχίζοντας την προσπάθειά και πάλι από εδώ, απ’ αυτό το κτίριο.

Το θυμάμαι καλά. Πρωτομπήκα ως ΟΝΝΕΔίτης, για να στέκομαι τώρα με σεβασμό μπροστά στο ιστορικό μας κτίριο ως Πρωθυπουργός για δεύτερη φορά. Και χωρίς να ξεχνώ ότι είμαι Πρωθυπουργός, γιατί είμαι Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας. Υπηρετώντας μία ευρύχωρη παράταξη, με ακτινοβολία πέρα από τα τείχη της, στην οποία -προσέξτε- κάποιες στιγμές δεν θα συμφωνούν προφανώς όλοι σε όλα, πάντοτε όμως θα συμφωνούν οι πολλοί στα πολλά και κυρίως στα κρίσιμα για την πατρίδα.

Αυτό είναι και το μήνυμα της ιστορικής Ρηγίλλης προς τα νέα γραφεία του Μοσχάτου, όπως και του πυρσού μας. Μπορεί να αλλάζει μορφή, αλλά μένει άσβεστος όποια εκδοχή κι αν παίρνει.

Σε αυτό το κτίριο, με τη βαριά κληρονομιά, πανηγυρίσαμε με πολλούς από εσάς και πανηγύρισα μεγάλες επιτυχίες. Θυμάμαι χαρακτηριστικά την 1η Σεπτεμβρίου του 1984 μία φωτογραφία μου με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, όταν τον είδα για πρώτη φορά αρχηγό και μετά Πρωθυπουργό, με ένα τεράστιο εκλογικό ποσοστό. Σε αυτό το κτίριο πρωτομπήκα ως νέος εκλεγμένος βουλευτής το 2004, πριν από είκοσι χρόνια.

Τα κτίρια, ωστόσο, αλλάζουν και οι συνθήκες αλλάζουν. Εκείνο που δεν αλλάζει, εδώ και μισό αιώνα, είναι ο κομβικός ρόλος του κομματικού μας κορμού. Γιατί πάνω σε αυτόν τον κορμό οι πολιτικές μας ταξιδεύουν καθημερινά σε όλη την επικράτεια, χωρίς να κρύβουμε τις αδυναμίες μας, αλλά και χωρίς να αφήνουμε τις μικρές σκιές να θολώνουν τη μεγάλη εικόνα προόδου της χώρας.

Το είδα και χθες αυτό, από πρώτο χέρι, στην επαφή που είχα με τους πολίτες του Έβρου. Αυτόν τον ακριτικό Έβρο τον οποίον η παράταξή μας έχει χρέος να θωρακίσει και να τον οδηγήσει σε αναπτυξιακό δρόμο.

Και πρώτα απ’ όλα εσείς, οι απλοί Νεοδημοκράτες, ξέρετε πολύ καλά πώς να ξεχωρίζετε τα σοβαρά από τα ασήμαντα. Να ξεχωρίζετε τα κουτσομπολιά που μπορεί μερικές φορές να απασχολούν ένα μικρό σύστημα πέριξ της πλατείας Κολωνακίου, από τις μεγάλες αλλαγές οι οποίες τελικά δρομολογούνται και που αλλάζουν τη μοίρα της πατρίδας.

Εσείς μπορείτε να μας βοηθάτε να μαθαίνουμε από τα λάθη μας και να γινόμαστε καλύτεροι, με αδιαπραγμάτευτη την πίστη στην ενότητά μας και με διαρκή την αγωνία να συμβαδίζουμε με τους καιρούς, δίπλα στην Ελληνίδα, δίπλα στον Έλληνα, δίνοντας φωνή στη φωνή τους.

Η Ρηγίλλης, βέβαια, παραμένει παντοτινό σύμβολο σε αυτό το ταξίδι. Όμως, η αλήθεια είναι πως το πραγματικό σπίτι της παράταξής μας ήταν, είναι και θα είναι ένα: η καρδιά της Νεοδημοκράτισσας και του Νεοδημοκράτη. Όπως και το πιο σημαντικό αξίωμα, αυτό που τιμούμε σήμερα, ήταν, είναι και θα είναι η ιδιότητα του απλού κομματικού μας μέλους.

Σε αυτή την καρδιά, λοιπόν, και σε αυτή την ιδιότητα απευθύνομαι τούτες τις στιγμές, αλλά όχι μόνο. Έχουμε δίπλα μας εκατομμύρια πολίτες, έχουμε δίπλα μας όλους εκείνους που έφεραν μια χρεοκοπημένη χώρα στις πρώτες θέσεις της ανάπτυξης, πιο ισχυρή από ποτέ, με πολίτες να πληρώνουν λιγότερους φόρους, έχοντας περισσότερες δουλειές και καλύτερο εισόδημα. Πολίτες που δεν τους λείπουν, ασφαλώς, τα προβλήματα, αλλά που ξέρουν και νιώθουν ότι μόνο ο δικός μας δρόμος είναι αυτός που τελικά οδηγεί στο ξέφωτο.

Τα 50 χρόνια, λοιπόν, του μεγαλύτερου φορέα στην Ελλάδα, μας καλούν σε μια νέα συστράτευση ελπίδας και σε ένα ακόμα πιο δυναμικό άνοιγμα στην κοινωνία.

Έχουμε μπροστά μας μία τριετία καθαρού πολιτικού χρόνου να κάνουμε πράξη το όραμά μας. Και αυτή θα είναι η δική μας μικρή συμβολή στην ανεπανάληπτη και διαχρονική προσφορά της Νέας Δημοκρατίας στη χώρα.

Ένα θερμό χειροκρότημα για τη νεολαία μας, για τους ΟΝΝΕΔίτες και τις ΟΝΝΕΔίτισσες.

Αυτή η προσφορά διαρκεί και θα διαρκεί. Αυτά τα διδάγματα του τελευταίου μισού αιώνα είναι πια χαραγμένα στο DNA μας. Ενώ αυτή η σπουδαία κληρονομιά μας δεν βρίσκεται μόνο σε όσα έχουμε πετύχει αλλά και σε όσα εξακολουθούμε να διεκδικούμε. Με σίγουρο χέρι στο πηδάλιο του εθνικού σκάφους, με φάρο την προσδοκία ενός λαού που θα ευημερεί όλο και πιο πολύ, σε μία ισχυρή Ελλάδα που θα μεσουρανεί.

Γιορτάζουμε, λοιπόν, στη Ρηγίλλης, ξεκινάμε πάλι από τη Ρηγίλλης. Χρόνια πολλά στη Νέα Δημοκρατία, χρόνια πολλά στη δημοκρατία. Τιμή σε όλους εκείνους που οικοδόμησαν τη μεγάλη μας παράταξη. Προχωράμε ενωμένοι. Τα καλύτερα έρχονται, είναι μπροστά μας. Χρόνια μας πολλά».

Δείτε εικόνες από την εκδήλωση