Πριν από σχεδόν ένα χρόνο, το Ισραήλ δέχτηκε μια ταπεινωτική επίθεση από τη Χαμάς που το έπιασε εντελώς στον ύπνο και ξεφτίλισε τις μυστικές του υπηρεσίες. Σήμερα, έχει σκοτώσει 40 φορές περισσότερους Παλαιστίνιους στη Γάζα απ’ όσους Ισραηλινούς σκότωσε η Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου και οι ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες έχουν πραγματοποιήσει μαζεμένες μερικές από τις πιο εντυπωσιακές επιχειρήσεις στην ιστορία τους, σκοτώνοντας ηγετικά στελέχη της Χαμάς και της Χεζμπολάχ που κρύβονταν επί χρόνια.
Οι ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις έχουν σχεδόν ισοπεδώσει τη Λωρίδα της Γάζας, οι έποικοι “αλωνίζουν” εναντίον των Παλαιστινίων στη Δυτική Όχθη, το Ισραήλ εισέβαλε στον νότιο Λίβανο και βομβαρδίζει τη Βηρυτό – ενίοτε και τη Δαμασκό -, το Ιράν δεν έχει τολμήσει να απαντήσει στις ισραηλινές προκλήσεις. Το Ισραήλ, από εκεί που ήταν θύμα της χειρότερης επίθεσης στο έδαφός του, προσπαθεί πλέον να τελειώνει μια και καλή με όλο τον “άξονα της αντίστασης”.
Αποτελούν όλα αυτά μια εντυπωσιακή νίκη του Ισραήλ απέναντι στους εχθρούς του; Αναμφίβολα. Οδηγεί όμως αυτή η νίκη στην ειρήνη; Οπωσδήποτε όχι.
Οι Παλαιστίνιοι δεν πρόκειται να “ξεχάσουν” ότι δεν έχουν κράτος. Αντίθετα δημιουργείται μια ακόμη γενιά που θα έχει άχτι το Ισραήλ, που θα θέλει να εκδικηθεί όσα συνέβησαν τον τελευταίο χρόνο. Το ίδιο από την πλευρά της Χεζμπολάχ στον Λίβανο. Το Ιράν έχει αποκτήσει ακόμη περισσότερους λόγους για να τρέξει πιο γρήγορα το πυρηνικό πρόγραμμά του και να γίνει πυρηνική δύναμη.
Το Ισραήλ – ή μάλλον ο Νετανιάχου – αγοράζει χρόνο. Οι επιτυχίες των ισραηλινών ενόπλων δυνάμεων και μυστικών υπηρεσιών – που κοντεύουν να κάνουν τον ισραηλινό πρωθυπουργό δημοφιλή από εκεί που μόλις κρατιόταν στην εξουσία – προφανώς έχουν καταφέρει μεγάλο πλήγμα σε όλο τον “άξονα της αντίστασης”, από την ισχυρή στρατιωτικά Χεζμπολάχ μέχρι τους νεοφερμένους στη διεθνή σκηνή Χούθι και το στριμωγμένο στη γωνία Ιράν που γνωρίζει ότι αν δεν αντιδράσει, θα χάσει “πρόσωπο” και αποτρεπτική ισχύ, ενώ αν αντιδράσει και μπει στον πόλεμο, θα τον χάσει.
Η ιστορία όμως έχει δείξει ότι κάθε φορά που σημειώνονται τέτοιες νίκες, η γενικότερη κατάσταση κλιμακώνεται και η ειρήνη απομακρύνεται ακόμη περισσότερο. Στην πρώτη Ιντιφάντα οι Παλαιστίνιοι είχαν κυρίως πέτρες, στη δεύτερη βομβιστές αυτοκτονίας, σήμερα πυραύλους και συμμάχους στην περιοχή πρόθυμους να πετάξουν και τους δικούς τους πυραύλους εναντίον του Ισραήλ. Αύριο, ποιος ξέρει; Ίσως ένας πυρηνικός πόλεμος να μην ξεκινήσει από τη Ρωσία, όπως απειλεί ο Πούτιν, αλλά από τη Μέση Ανατολή.
