Η συγκυρία είναι αποκαλυπτική και οι συμπτώσεις ενδιαφέρουσες. Στη Μέση Ανατολή εξελίσσεται μία ευρείας κλίμακας και μεγάλης σφοδρότητας αραβοϊσραηλινή σύγκρουση, με άγνωστη έκβαση αλλά διακηρυγμένες επιδιώξεις των δύο πλευρών. Ενδεχόμενα εκτόνωσης δεν είναι ορατά. Σε λίγες ημέρες συμπληρώνεται ένας χρόνος από την έναρξη αυτού του πολέμου και προσεχώς συμπληρώνονται τρία χρόνια από την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία.
Ταυτόχρονα στη Νέα Υόρκη διεξάγεται άλλη μία ετήσια Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, όπου συζητούνται η επί γης ειρήνη, πρόοδος και ευημερία, με συγκρατημένη αισιοδοξία για το μέλλον, αγωνία για την κλιματική αλλαγή και πολλά άλλα.
Στο περιθώριο αυτής της συνάντησης της παγκόσμιας ηγεσίας συμβαίνουν πολλά άλλα, μεγαλύτερης ή μικρότερης κρισιμότητας. Μεταξύ αυτών η συνάντηση του Πρωθυπουργού με τον Τούρκο Πρόεδρο, η οποία όσο και έχει φτάσει να θεωρείται ρουτίνα με τα δεδομένα των τελευταίων ετών, έχει τη σημασία της και είναι λάθος να αντιμετωπίζεται με αδιαφορία και χαλαρότητα.
Μπορεί να μην γίνεται ευρέως αντιληπτό, όμως κάποια βήματα έχουν γίνει και αναζητούνται τα επόμενα. Δεν θα είναι εύκολα και η πρόοδος δεν εναπόκειται μόνο σε πρόσωπα, όσο και αν ο ρόλος τους στην Ιστορία δεν θα πρέπει να αγνοείται.
Η ελαφρότητα και στενομυαλιά της ελληνικής πολιτικής σκηνής, σε αντιπαραβολή με την κρισιμότητα της παγκόσμιας γεωπολιτικής συγκυρίας, είναι υπό αυτό το πρίσμα ανησυχητική.
Αρκεί να κοιτάξει κανείς τα όσα εξελίσσονται στον ευρύτερο χώρο της αντιπολίτευσης και να παρατηρήσει τις προσπάθειες αναζωπύρωσης εσωτερικών παθών στις τάξεις της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, για να κατανοήσει κανείς την μεγάλη αντίφαση.
Θα όφειλε να αναζητείται σοβαρότητα και επάρκεια από το πολιτικό προσωπικό και από τους πολίτες.
Σύντομα θα λάβουν αποφάσεις για τους εκπροσώπους τους στην αντιπολίτευση και η βαρύτητα τους είναι πολύ μεγαλύτερη από ό,τι πολλοί φαντάζονται.
