«Κάνε υπομονή, και ο ουρανός θα γίνει πιο γαλανός» και… η Ελλάδα βιώσιμη. Τι όμορφα τα λόγια του τραγουδιού αλλά και η υπόσχεση του πρωθυπουργού στην ΔΕΘ για καλύτερες μέρες το 2027! Καθώς όμως βρισκόμαστε στον έκτο χρόνο διακυβέρνησης της Ν.Δ. θα πρέπει να είμαστε υπεραισιόδοξοι για να αναμείνουμε ακόμη τρία ολόκληρα χρόνια!
Πώς θα μπορούσε να αλλάξει άραγε ένα σύστημα συγκεντρωτικό, πελατειακό, που συμβιβάζεται με τα μεγάλα συμφέροντα, απαξιώνει τον Ανθρωπο, τους θεσμούς, την Δικαιοσύνη και διστάζει μπροστά στις μεγάλες δυνάμεις; Η πρόσφατη απόφαση της γερμανικής κυβέρνησης για το μεταναστευτικό προκαλεί την κυβέρνηση να επανεξετάσει τη στάση της και με τη σκέψη στο μέλλον, αλλά και να προχωρήσει σε έναν σχεδιασμό για την ασφάλεια των Ελλήνων στη χώρα τους.
Ανακοινώθηκαν αυξήσεις απαξιωτικές για εργαζόμενους και συνταξιούχους, ενώ το κόστος διαβίωσης στα ύψη καλά κρατεί, ο ΦΠΑ σταθερός και αμετακίνητος, οι πλειστηριασμοί καθημερινοί και η ταλαιπωρία των πολιτών στα νοσοκομεία αφόρητη. Το ΕΣΥ, που σύμφωνα με δηλώσεις της κυβέρνησης συνεχώς… εξωραΐζεται, στην πραγματικότητα, μάς αποχαιρετά χωρίς επιστροφή. Τα πάντα ιδιωτικοποιούνται πλέον στην Ελλάδα και το δυσάρεστο είναι ότι το ιδιωτικό καταβροχθίζει το άξιο δυναμικό της χώρας, και συγχρόνως το δημόσιο αργοπεθαίνει. Ακόμη και η ανθρώπινη προσωπικότητα «ιδιωτικοποιείται», καθώς το ενδιαφέρον για το «εγώ», δεν αφήνει περιθώριο για το «εμείς»! Η επιδοματική και… καλαθική πολιτική θυμίζει άλλα καθεστώτα, και η κρατική επιδότηση 2-3 ευρώ σε λογαριασμό ηλεκτρικού ρεύματος υπερτιμημένου δεν μπορεί να ικανοποιήσει τον πολίτη, αλλά αντίθετα τον εξοργίζει.
Και είναι εντυπωσιακός ο τρόπος με τον οποίο παρουσιάζεται η χώρα ως υπόδειγμα οικονομικής ανάπτυξης, ενώ οι πολίτες στενάζουν, οδηγούνται σε απόγνωση και σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία οι αυτοκτονίες στην Ελλάδα φθάνουν τις πεντακόσιες τον χρόνο! Αν το στοιχείο αυτό συνδυαστεί με το δημογραφικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η χώρα μας, διερωτώμαι αν η μικρή εγγονή μου, όταν θα έρθει σε ηλικία γάμου, θα βρίσκει… έναν Ελληνα!
Η προσπάθεια, βέβαια, για να πιστέψουν οι πολίτες σε όσα εξαγγέλλονται από την κυβέρνηση, μπορεί να έχει ένα θετικό αποτέλεσμα μικρής διάρκειας, δεν είναι όμως δυνατόν να διαιωνίζεται. Το παιχνίδι του «είναι / φαίνεσθαι» κάποτε αποκαλύπτεται με επώδυνες συνέπειες. Ηδη η υπομονή έχει εξαντληθεί και από την στάση της Αντιπολίτευσης, που βρίσκεται σε συνολική επανασύνθεση!
Λαμπρό το αστέρι του πρωθυπουργού, που θα συνταξιοδοτηθεί, ως φαίνεται στην πρωθυπουργία, ανενόχλητος, σόλο και χωρίς αντίπαλο, όπως και ο ίδιος δήλωσε στην ΔΕΘ. Η Δημοκρατία, όμως, απαιτεί αντιπολίτευση, και ο πρωθυπουργός μόνος, χωρίς αντίπαλο, είναι τελικά και ο μόνος υπεύθυνος.
Η κοινωνία υποφέρει, και επειδή ακούγονται πολλά για προνομιούχους με ειδικά μισθολόγια, θα ήθελα να διαβεβαιώσω ότι τα ονομαζόμενα «ειδικά μισθολόγια» των πανεπιστημιακών και οι συντάξεις τους έχουν καταντήσει… «ειδικών αναγκών»! Δεν επιτρέπουν βίο αξιοπρεπή, όπως προβλέπει το Σύνταγμα της Ελλάδας στο άρθρο 2: «Ο σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου, αποτελούν την πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας». Εξάλλου, τα επί χρόνια αναμενόμενα αναδρομικά των συντάξεων παραπέμπονται και αυτά στο… ευτυχές μέλλον.
Υπομονή, υπομονή είναι η απάντηση. Τελικά όμως η κυβέρνηση θα πρέπει να λάβει σοβαρά υπόψη της ότι οι έλληνες πολίτες έδειξαν ήδη υπερβολική υπομονή, δεν θα είναι, όμως, και οπαδοί του βιβλικού Ιώβ ες αεί!
Η κυρία Στέλλα Πριόβολου είναι ομότιμη καθηγήτρια, πρόεδρος Σώματος Ομοτίμων Καθηγητών ΕΚΠΑ, κοσμήτορας Δημοτικού Λαϊκού Πανεπιστημίου Αγίας Παρασκευής.
