Όπως και αν συνέβη η μαζική επίθεση κατά των μελών της Χεζμπολάχ στο Λίβανο την Τρίτη, είναι μία ξεκάθαρη προειδοποίηση για την νέα μορφή των πολεμικών συγκρούσεων. Τα συμβατικά μέσα ανήκουν στο παρελθόν, όπως και οι συμβατικές αναλύσεις. Η νέα, υβριδική εκδοχή των επιθέσεων αλλάζει κάθε αντίληψη για τις στρατηγικές επιλογές, δίνει πλεονεκτήματα σε όσους βρίσκονται στην αιχμή των εξελίξεων και καταρρίπτει τις απλοϊκές προσεγγίσεις για τη γεωπολιτική ρευστότητα.
Αυτά ισχύουν τόσο για την αγνώστου εξέλιξης και διάρκειας σύγκρουση στη Μέση Ανατολή, όσο και για τον συνεχιζόμενο πόλεμο της Ουκρανίας, αλλά και με το βλέμμα στραμμένο στο τι θα μπορούσε να σημάνει μία ευρύτερη ανάφλεξη στην περιοχή της Ασίας, όπου οι γεωπολιτικοί αναλυτές έχουν στρέψει την προσοχή τους εδώ και καιρό.
Σε αυτό το περιβάλλον, θα όφειλε κανείς να αξιολογήσει την καθ’ ημάς πολιτική συζήτηση και να δει την γεωπολιτική αναστάτωση υπό διαφορετικό πρίσμα.
Σε λίγες ημέρες ο Πρωθυπουργός θα βρίσκεται στη Νέα Υόρκη όπου πραγματοποιείται η 79η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ. Εκεί αναμένεται, μεταξύ άλλων, η νέα συνάντησή του με τον Πρόεδρο της Τουρκίας, η οποία θα πραγματοποιηθεί σε συνθήκες που ορίζονται από παραμέτρους πολύ διαφορετικές από αυτές που κυριάρχησαν τα προηγούμενα χρόνια. Οι διαφορές των δύο πλευρών δεν περιορίζονται πλέον στα μεταξύ τους, είναι πολύ ευρύτερες και συμπίπτουν με τις γεωπολιτικές τους επιλογές.
Ο λήθαργος της ελληνικής πολιτικής καθημερινότητας και τα παραλυτικά φαινόμενα ή οι εκκρεμότητες στις τάξεις της αντιπολίτευσης, αναδεικνύουν την ανάγκη μίας γενικής αφύπνισης. Η πολιτική τάξη, το λεγόμενο πολιτικό σύστημα, οφείλει να αντιληφθεί το ευρύτερο γεωπολιτικό και οικονομικό περιβάλλον και να δει πώς θα αντεπεξέλθει στις πιεστικές απαιτήσεις της περιόδου.
