Η διακηρυγμένη έμφαση της κυβέρνησης με την λεγόμενη καθημερινότητα μοιάζει να έχει προκαλέσει μία σύγχυση. Η προφανής επικοινωνιακή προσπάθεια σε αυτήν την κατεύθυνση έχει οδηγήσει τον Πρωθυπουργό σε ένα ευρύ φάσμα δραστηριοτήτων, δηλώσεων και παρεμβάσεων, που εκτείνονται από την απαγόρευση χρήσης κινητών στα σχολεία, μέχρι την διαφήμιση του ψηφιακού φροντιστηρίου, τα δρομολόγια των λεωφορείων και άλλα τετριμμένα, λιγότερο ή περισσότερο σοβαρά, της νεοελληνικής πραγματικότητας.
Δεν πρόκειται για ασήμαντα ζητήματα. Όμως δεν είναι και τα σοβαρότερα. Ούτε και είναι βέβαιο ότι η πρωθυπουργική ενασχόληση με όλα αυτά, έχει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Είτε ως προς την ουσία, είτε ως προς τις εντυπώσεις.
Ενδέχεται δε, το αποτέλεσμα όλων αυτών να είναι ακριβώς το αντίθετο και να διαμορφώνεται η εντύπωση ότι τα σοβαρά και κρίσιμα μένουν ανέγγιχτα, ενώ δαπανάται ενέργεια και χρόνος για τα δευτερεύοντα.
Όσο επιχειρείται η καλλιέργεια της αίσθησης ότι η ηγεσία της κυβέρνησης παρεμβαίνει σε όλα αυτά τα καθημερινά, οι πολίτες εξακολουθούν να είναι αντιμέτωποι με τις συνθήκες στα νοσοκομεία, το παραπαίον σύστημα της δημόσιας εκπαίδευσης και, φυσικά, την ακρίβεια σε όλα τα πεδία.
Τα στοιχεία των δημοσκοπήσεων είναι αμείλικτα ως προς αυτά και θα όφειλαν να έχουν αξιολογηθεί διαφορετικά. Το γεγονός ότι δεν υπάρχει αξιόμαχη και αξιόπιστη αντιπολίτευση είναι πλέον μία συνθήκη εμπεδωμένη και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να λειτουργεί ως δικαιολογία. Αντιθέτως, θα πρέπει να οδηγήσει σε μία στοιχειώδη συνειδητοποίηση: Ακόμη και σε αυτή τη συγκυρία, δεν υπάρχουν περιθώρια σπατάλης πολιτικού κεφαλαίου, δίχως προφανή και αισθητά οφέλη για τους τους πολίτες.
