Ένας πολύ πυκνός χρόνος πέρασε από την εκλογή του Στέφανου Κασσελάκη. Από τις 24/9 μέχρι και την καθαίρεσή του από τον ΣΥΡΙΖΑ, αν μη τι άλλο δεν πλήξαμε.
Ο Στέφανος Κασσελάκης ομολογουμένως ανέλαβε ένα δύσκολο έργο αναλαμβάνοντας έναν ΣΥΡΙΖΑ πληγωμένο μετά την εκλογική συντριβή του 2023, όταν και απώλεσε συνολικά 14 μονάδες από το 2019, τότε που ο Αλέξης Τσίπρας παρέδωσε την διακυβέρνηση της χώρας στον Κυριάκο Μητσοτάκη. Λαμβάνοντας καθαρή εντολή με 56% είχε ως στόχο τη διατήρηση και γιατί όχι και την αύξηση των ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ εν όψει των ευρωεκλογών και των επερχόμενων βουλευτικών.
Τι συνέβη λοιπόν και φτάσαμε στα τωρινά γεγονότα;
Η Αθήνα και η Νέα Αριστερά
Από την αρχή το τότε αντιπολιτευόμενο μπλοκ, που μετέπειτα δημιούργησε τη Νέα Αριστερά, αντιμετώπισε με επιθετικότητα τον νέο πρόεδρο. Στις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2023, λίγες μόλις μέρες αφότου ανέλαβε, οι υποψήφιοι του ΣΥΡΙΖΑ είχαν ένα συνολικά κακό αποτέλεσμα.
Με αποκορύφωμα, θα λέγαμε, την μάχη του Δήμου της Αθήνας όπου η υποψηφιότητα Ζαχαριάδη έλαβε πολύ χαμηλότερα ποσοστά από τα πάντα ισχυρά ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ στην Αθήνα με αποτέλεσμα ένα κομμάτι ψηφοφόρων που είδαν θετικά την υποψηφιότητα του κ. Δούκα να στραφούν στον νυν δήμαρχο Αθήνας από την πρώτη Κυριακή, πιστεύοντας πως είναι ο μόνος που θα μπορούσε να κερδίσει τον εκλεκτό της κυβέρνησης, όπως και έγινε.
Η τελική απόσχιση του κομματιού που ίδρυσε την Νέα Αριστερά έπληξε ακόμη παραπάνω τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος για ένα σημαντικό χρονικό διάστημα βρισκόταν κοντά σε μονοψήφια ποσοστά ανταγωνιζόμενο την Ελληνική Λύση και το ΚΚΕ για την τρίτη θέση και σίγουρα πολύ πίσω από το ΠΑΣΟΚ.
Ο Κασσελάκης ανέβαζε τα ποσοστά προτού πέσουν ξανά
Όλα αυτά μέχρι το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ τον περασμένο Φεβρουάριο. Είχαν προηγηθεί φυσικά οι κοινοβουλευτικές ανορθογραφίες του ΠΑΣΟΚ και η κωλυσιεργία του κινήματος να κεφαλαιοποιήσει την έως τότε καθαρή δεύτερη θέση με την προβληματική του στάση σε μια σειρά νομοσχεδίων όπως και η εκδήλωση «ποιος μπορεί να κερδίσει τον Μητσοτάκη» του Φεβρουαρίου στην οποία μίλησαν οι κα Αχτσιόγλου, ο κ. Τεμπονέρας και ο κ. Χριστοδουλάκης.
Ο Στέφανος Κασσελάκης με μία σειρά ηγετικών εμφανίσεων -με αποκορύφωμα φυσικά το συνέδριο όπως προείπαμε- κάλυψε το χαμένο έδαφος, ελαχιστοποιώντας την δυναμική της Νέας Αριστεράς και όντας από τον Μάρτιο πάντα ψηλότερα από κάθε άλλον στον δείκτη πρωθυπουργισιμότητας μετά τον κ. Μητσοτάκη (σε χαμηλά νούμερα φυσικά) επανέκτησε την δεύτερη θέση.
Καθ’ όλη την προεκλογική περίοδο είχαμε παρατηρήσει ένα οξύμωρο γεγονός: σε όποια περιφέρεια περιόδευε ο απερχόμενος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, το ποσοστό του κόμματος ανέβαινε για εκείνες τις ημέρες και μετά όμως έπεφτε ξανά στα προ επίσκεψης ποσοστά. Δεν μπορούσε να κεφαλαιοποιηθεί το επικοινωνιακό χάρισμα του κ. Κασσελάκη διότι είτε δεν υπήρχαν κομματικά στελέχη πρόθυμα να μεταλαμπαδεύσουν το μήνυμα του προέδρου είτε το μήνυμα ήταν θολό και η συνεργασία με τις οργανώσεις σχεδόν αδύνατη.
Φτάνοντας στην ευρωεκλογές του Ιουνίου, ο ΣΥΡΙΖΑ έλαβε την 2η θέση με ποσοστά λίγο κάτω από το 15%, δύο μονάδες πάνω από το ΠΑΣΟΚ, το οποίο έδειχνε πως δεν κατανόησε πως νικήθηκε από τον αντίπαλό του και η Νέα Αριστερά έμεινε εκτός ευρωκοινοβουλίου.
Η εσωκομματική φθορά μετά τις Ευρωεκλογές
Αυτά τα γεγονότα θα μπορούσαν να καταστήσουν τον κ. Κασσελάκη στους μη χαμένους των εκλογών; Θα μπορούσαν, εάν το μετεκλογικό πεδίο στον ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν εκρηκτικό. Οι βολές εκατέρωθεν ήταν συνεχείς και αβυσσαλέες. Όλες οι πλευρές δεν έδειχναν κανένα περιθώριο συμβιβασμού με αποτέλεσμα τις τελευταίες εξελίξεις.
Ο ΣΥΡΙΖΑ σε όλο αυτό το διάστημα έδειχνε πως αποχαιρετά μια και καλή την προοπτική δημιουργίας ενός πόλου αντί της Νέας Δημοκρατίας. Απλά η διαφορά από το δεύτερο -αυτή τη στιγμή σύμφωνα με τις μετρήσεις- ΠΑΣΟΚ είναι σχετικά μικρή επειδή το ΠΑΣΟΚ υπό τις σημερινές συνθήκες δεν δείχνει σημάδια καλπασμού προς τα εμπρός, τουλάχιστον μέχρι τις εσωκομματικές του εκλογές και μια πιθανή εναλλαγή ηγεσίας που θα δώσει ένα έναυσμα στο σοσιαλιστικό κόμμα το οποίο θα το κάνει κυρίαρχο στην Κεντροαριστερά.
Αν τελικά ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε ή έχασε με την εκλογή Κασσελάκη, κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει. Όμως το μόνο σίγουρο είναι πως ποτέ από τη στιγμή της εκλογής του δεν μπόρεσε, είτε με ευθύνη άλλων είτε λόγω της προσωπικότητάς του, να λειτουργήσει το κόμμα με βάση τα θέλω του ώστε να δούμε αν τελικά θα μπορούσε να πετύχει τους στόχους του. Η υπομονή και η αλληλοκατανόηση ήταν τα keywords και ποτέ δεν τις είδαμε στα hashtags της σχέσης του Στέφανου Κασσελάκη – ΣΥΡΙΖΑ.
*Ο Γιώργος Τράπαλης, αναλυτής δεδομένων από την Good Affairs και συνεργάτης των εφημερίδων «ΤΟ ΒΗΜΑ» και «ΤΑ ΝΕΑ».
